Toen James Bradburne in 2016 werd aangesteld als directeur van Pinacoteca di Brera in Milaan wisten de mannen en vrouwen op het Ministerie van Cultuur goed wie ze binnenhaalden. Als museumdirecteur had hij hier en daar in de wereld al een aantal mensen geërgerd, als laatste waren dat de bureaucraten in Florence van het Palazzo Strozzi.

Bradburne wilde wel een nieuwe uitdaging aan, iets waar het begrijpen van het hoe en waarom van kunst belangrijker werd gevonden dan aantallen toeristenstromen zonder noemenswaardige interesse in waar ze naar kijken. Die uitdaging vond hij een aantal jaren terug toe de Italiaanse regering in uiterste wanhoop 20 museumdirecteuren ontsloeg en internationaal op zoek gingen naar plaatsvervangers voor de vaak in meer dan één betekenis noodlijdende musea.

Bradburne is in Nederland bekend omdat hij de stuwende kracht was achter het New Metropolis (nu NEMO) museum in Amsterdam, het door Renzo Piano ontworpen schip wat geen schip is. En omdat hij aan de UVA afstudeerde.

Bradburne met sidekick Kafka

Sinds 2016 is hij hard aan de slag gegaan met het Brera museum, een geweldig palazzo met 16 zalen, een bibliotheek, een Hortus Botanicus en een Observatorium. Dat hij in 2 jaar tijd zoveel gedaan kreeg is een waar wonder te noemen gegeven de Italiaanse bureaucratie. Bij zijn eerste ontmoeting met de staf van Brera gekscheerde hij dat hij ene Franz Kafka had aangesteld als zijn tweede man. Het tekende zijn verwachting en ervaring (en gevoel voor humor).

Het Brera is een museum geworden waar de bezoeker centraal staat, niet alleen kunstliefhebbers maar iedereen, inclusief kinderen. De schitterende collectie is mensvriendelijk geëxposeerd. En voorzien van ´labels´! Bradburne staat bekend om zijn labels, die veel meer dan de gangbare summiere informatie geven over schilder en datum, maar ook de opmerkingen en uitleg van anderen weergeeft, een uitleg over wat je ziet, waar je naar kijkt en een vergelijk met een soortgelijk werk van een andere schilder.

De meesterstukken van Brera

De collectie van Brera bevat onder meer schilderstukken van Rubens, Rembrandt en van Dijck, maar het zijn vooral de Italiaanse schilders die de hoofdmoot van de collectie vormen. Ook de zalen zelf zijn anders ingericht, weg met de witte muren van weleer, prachtig Pruisisch blauw bijvoorbeeld in zaal 6 waar onder andere een van de meesterwerken van Brera hangt, ´De Dode Christus´ van Andrea Montegna. Terwijl ik online nazocht in welke zaal ik moest zijn, ontdekte ik tegelijk de website van Pinacoteca Brera die net als het museum zelf een metamorfose heeft ondergaan. Het is een verrukking om de hele collectie online te zien en de uitmuntende zoekmachine te gebruiken die alle werken op diverse manieren catalogiseert.