Als je een Amerikaanse filmregisseur bent zoals Wes Anderson kan je ook een bar ontwerpen in het centrum van Milaan, nietwaar? Het resultaat is inderdaad wat je zou kunnen verwachten van een soort retro 50'er jaren filmset uit een Amerikaanse film. Supermooi vinden wij.
Anderson beweert ook, dat het een vrij goede filmset zou zijn, "ik denk zelfs dat het een nog betere plek zou zijn om een film te schrijven". Anderson verklaarde dat hij werd geïnspireerd door klassiekers zoals "Miracolo a Milano (Miracle in Milan, 1951, door Vittorio De Sica) and Rocco e i suoi fratelli (Rocco en zijn broers 1960, by Luchino Visconti). Het bioscoop is een duidelijke element dat terug komt in de mix van design en voorwerpen zoals flipperkasten en jukeboxen. Bar Light reconstrueert de sfeer van een typisch Milanees café en heeft verder eigenlijk niets te maken met een retro 50er jaren interieur.
Sommige architectonische en decoratieve details van het oorspronkelijke palazzo zijn bewaard gebleven, zoals het gewelfde plafond wat een 'miniatuur' versie van het gewelfde glazen dak van de Galleria Vittorio Emanuele zou kunnen zijn, een symbolisch gebouw van Milaan. Ook andere belangrijke elementen van deze beroemde winkelgalerij zijn nagemaakt, zoals het patroon dat gebruikt wordt ter decoratie van de gewelven boven de bar.
Ik vind het meer dan een bezoek waard als je in Milaan bent. De bar is direct toegankelijk vanaf de Via Orobia en het is nu al een hotspot en tegelijk een soort ontmoetingsplaats voor de buurtbewoners.
