Het aantal hoogtepunten dat ik zag tijdens de preview dagen (1-3 juni) en voor-openingsfeestjes van de Biënnale maakte al met al nauwelijks een kras op het scherm met alles wat hier te zien is tijdens de meest uitbundige en grootse art show ter de wereld; met name tijdens deze week vooraf als alles wat zich invloedrijk en gewoon rijk meent te moeten noemen in Venetië opdoemt op te zien maar vooral ook om gezien te worden.
De UNESCO delegatie in Venetië organiseerde een gedetailleerd programma van Roma kunst getiteld ‘Call the witness’ en werd nagenoeg een zigeuner-paviljoen. De schrijver Salman Rushdie was een van de prominenten die er een lezing gaf met als onderwerp volksverhuizingen in het algemeen en de treklust van Roma’s in het bijzonder. Hij haalde aan dat er nooit eerder in de geschiedenis zulke massa’s verplaatsingen zijn geweest; hoewel reizen altijd een belangrijk thema is geweest in de literatuur te beginnen met ‘Duizend en een nacht’ en ieder van ons wel met reizen bezig is, zelfs al is het maar in onze dromen. En net als zigeuners leren van nieuwe culturen, zo wordt cultuur zeker rijker door de vele nieuwe levensstijlen die het omarmd. Laten we niet stilstaan maar juist groeien door de nieuwe contacten, zo besloot hij zijn toespraak.
In het Italiaanse paviljoen was het een komen en gaan van bezoekers uit alle delen van het schiereiland, uitgedost in de mooiste en elegantste kledij of juist zonder gezeten in een van de twee leunstoel sculpturen. De flamboyante curator Sgarbi is er in geslaagd om een volmaakte replica te maken van de hedendaagse kunstwereld van Italië, onsamenhangend, allemaal show, kwaliteit en rotzooi broederlijk naast elkaar, schijn en werkelijkheid, ieder vechtend voor een plaats op het podium om het idool van de dag te worden.
Er is zoveel te zien en buitendien waren er zoveel mensen om naar te kijken en naar te luisteren, dat de tijd veel te kort was.
Het China paviljoen dat er vlakbij lag was een welkom punt van rust na de uitbundigheid van de Italianen, geheel in Fung Shui stijl uitgevoerd.
De Glasstress 2011 expositie in het schitterende Palazzo Cavalli Franchetti toonde glaskunst uit alle delen van de wereld en was buitengewoon de moeite waard.
Een lezing annex ‘aperitivo’ over ‘Save Italy’ in hetzelfde Palazzo vierde dat het tijdschrift ‘Art e Dossier’ van Philippe Daverio intussen al 25 jaar bestaat. Daverio waarschuwde dat het Italiaanse culturele erfgoed fragiel aan het worden is en dat er meer gedaan moet worden om het veilig te stellen voor het te laat is.
Aan de Venetiaanse waterkant in de Zattere wijk wemelde het verder van diverse shows en exposities.
Anselm Kiefer’s interessante ‘Salt of the Earth’ is te vinden bij de Fondazione Vedova en is zeker een bezoek waard. Het werk werd speciaal voor de Biënnale gemaakt en weerspiegelt zijn steeds terugkerend thema over alchemie en transformatie.
Ik zag een groep Arabische kunstenaars met boeiend nieuw werk, een video performance bij FLOW, een nieuwe kunstgalerij aan het water vlakbij de Academie en het Peggy Guggenheim museum. Voor serieuze kunstliefhebbers is de buurt rondom Zattere de nieuwe hotspot in Venetië.
En als je daar dan toch bent laat dan die gigantische surreëele jachten van al die mysterieuze VIP’s aan je voorbij varen terwijl je een Spritz sipt aan het kanaal met uitzicht over de nog steeds aanwezige lagune van Venetië.
De 54ste Biënnale in Venetië is nog te bezoeken tot 27 november 2011.
Meer Informatie op de website:
