Het is met een verdeeld hart dat ik dit stukje schrijf. Aan de ene kant wil ik mijn liefde voor reizen per trein in Italië graag delen, maar aan de andere kant hoop ik dat niet iedereen mijn raad opvolgt. Kan ik geheimhouding aanbevelen? Ik vertrouw op mijn lezers.
De eerste keer dat ik Italië per trein bezocht was ik 15, een vakantie aan de Italiaanse Rivièra, ergens bij Sestri Levante. Ik woonde in Scheveningen en was die kiezels op het strand niet gewend. We maakten nog een uitstapje naar Genua. Mijn vriendinnetje zat op het gymnasium en de hele familie vertrouwde op haar kennis van latijn, terwijl we door de donkere caruggi zwierven. Genua was toen nog niet wat het nu is.
Treinreizen in Italië is wat mij betreft de beste manier om je te verplaatsen. Als je haast hebt zijn er de supersnelle Freccia noord-zuid verbindingen, maar vooral als je geen haast hebt is het heerlijk. Ik herinner me een reis van Palermo naar Napels, die zo dicht langs de kust reed dat je bij wijze van speken je tenen in het water kon steken. Of een boemeltje ergens in Umbrië waarvan de wagons bijna antiek waren, dwars door de bossen en elke plaats waar het stopte was een ontdekking waard. En dan die kleine stationnetjes waar de vrouw van de stationswachter de was in haar tuin te drogen hing, roodgekleurde huisjes langs het spoor met de naam van het dorp er op. Nostalgisch, zeker, maar nog steeds herkenbaar en heel bruikbaar en in deze tijd waarin autorijden een noodzakelijk kwaad is geworden, een goed alternatief.
Ik weet niet hoe ze het doen, maar de Trenitalia tarieven blijven laag (dat moet ik even afkloppen), en ze rijden (meestal) op tijd. De tijd dat we daar Mussolini voor bedankten is gelukkig voorbij. En als hij niet op tijd is, dan is dat nog geen ramp, want dit is ook Italië, je vermaakt je wel, neem nog een koffietje in de bar en kijk naar de mensen die voorbij komen. Gisteren nam ik de trein naar Bogliasco, hier 4 stations vandaan, het kostte me 2.40 Euro. Vanuit de trein stap je bijna direct op een van de kleine strandjes tussen de rotsen, waar ik heerlijk van de zon genoot en tot een uur of elf het rijk alleen had.
Soms neem ik de trein naar het noorden, dwars door de bossen, een stuk of wat tunnels en het prachtige heuvellandschap op de grens met Piemonte. Er is een spa in Acqui Terme (helaas gesloten sinds Covid) maar het plaatsje is lief en het station ligt aan het stadspark. Maar doorrijden naar de interessante stad Turijn is ook een mogelijkheid.
In Cortona komt helaas geen trein, de stad ligt bovenop een rots, maar daar onder loopt het spoor en met wat goeie wil (of een taxi) bereik je het dichtstbijzijnde stationnetje waar je trein neemt die je dan bijvoorbeeld naar plaatsen als Arezzo kan brengen.
Elke keer als ik de website van Trenitalia open maak is de verleiding zo groot dat ik mezelf moet bedwingen om niet een van hun aanbiedingen te kopen en gewoon op reis te gaan, de boel de te laten, het avontuur tegemoet. Voor 29 Euro, drie dagen (of 49 Euro voor 5 dagen) sporen om de ‘Borghi Piu Belli’ te bezoeken. Of drie dagen naar de mooiste fietspaden te reizen, natuurlijk mag je fiets mee op de trein. Er zijn speciale wagons voor reizigers met fiets.
Italie is een ideaal land voor treinreizen, vooral in de winter, de lente en het najaar. Het hoogseizoen is natuurlijk druk, vooral met jonge toeristen die sjouwen met grote rugzakken. De rest van het jaar is er ruimte genoeg, de treinen zijn schoon en goed onderhouden, het personeel is vriendelijk en behulpzaam.
Tip: mijn ervaring, maar ik kan het fout hebben, is dat de Italiaanse versie van de website leukere aanbiedingen heeft dan de anderstalige versies. Je kunt beiden gebruiken bij het boeken.
Er is een nieuwe website, waarin je treinprijzen kunt vergelijken, misschien ook de moeite waard: http://www.locomocheap.nl/
