Als de grote uittocht begint naar vakantielanden wil menigeen nog wel eens het lijstje met tips doorlopen. Ook al zit je al in de auto. Nuttig leesvoer terwijl je in de file staat. Tips voor onderweg, voor als je daar bent en wat je beter wel en niet mee kan nemen. En als belangrijk onderwerp: de benzineprijs.natuurlijk. Of we open deuren intrappen met dit lijstje? Misschien wel voor sommigen, maar voor anderen toch wel handig om te weten. De lijst is zeker niet volledig, dus mis je iets, zet het er gerust bij, of ga naar onze FB pagina voor commentaar.
Wat je niet mee op vakantie in Italië
Zonnebrandolie of crème, shampoo e.d., er is een soort Kruitvat met de naam CAD of Sapore; alles wat je nodig hebt voor de hond; koffie natuurlijk. (Senseoapparaten zijn hier onbekend en ingevolg ook de pads die je er voor nodig hebt). Nespresso apparaten heeft tegenwoordig bijna iedereen in huis. Dit alles is of vergelijkbaar of goedkoper en zeker zoveel keus. En Nutella. Tip: Cosmetica en met name haarkleuring is in Italië meer dan de helft goedkopen, de producten van l´Oreal kosten hier 6 of 7 euro tegen 14 bij het Kruidvat.
Seizoensfruit is heerlijk, goedkoop en met grote hoeveelheden te koop. Groente is meestal biologisch en goed van kwaliteit, maar zeker duurder dan thuis en komkommers b.v. zijn slecht te krijgen, behalve de Italiaanse variant die kort, dik en hard van schil is, eigenlijk meer een grote augurk, hoewel de Hollandse nu al in meerdere supermarkten te krijgen zijn (net als spruitjes). Koffiemelk is te krijgen onder de naam Latte concentrato (7,5% vet) bij Penny´s en de Carrefour maar misschien ook wel andere winkels en zijn in kleine cupjes te koop. De Aldi begint hier en daar winkels te openen, vooral in Noord-Italië.
Wat je zeker wel moet meenemen
Heb je op vakantie in Italie medicijnen nodig, van pijnstillers tot insectenbeten spul neem dat dan liever mee van huis, vergeet vooral niet iets tegen hooikoorts als je daar gevoelig voor bent, pleisters, etc. Alles wat je in de apotheek haalt is duur, duur, duur!
Honden en kinderen op vakantie in Italië
De Italianen zijn er dol op! Honden mogen bijna overal mee naar binnen en op straat blokkeert men rustig een kruispunt om te vragen hoe die heet, en om meerdere malen ´che bello of bella…´ (maar kan natuurlijk ook voor de bazin bedoeld zijn) uit te roepen. Veel stranden, vooral langs de Adriatische kust zijn tegenwoordig vrij toegankelijk voor honden. De meeste andere stranden zijn voor loslopende honden alleen toegankelijk buiten het seizoen van Pasen tot october, wanneer het eigenlijk ook verboden is maar het wordt oogluikend toegestaan. Loslopen in de steden mag trouwens alleen in de daarvoor aangewezen hondenloopvelden en die zijn soms moeilijk te vinden.
Eten, drinken, roken en supermarkten
Het is tegenwoordig heel gewoon om in een restaurant alleen een primo of alleen een voorgerecht te bestellen. Je wordt er allang niet meer op aan gekeken als rare buitenlander als je het daar bij laat. Ook broodjes en panini zaken worden tegenwoordig steeds vaker gezien. Ik at laatst een croissantje gezond in een café, maar dat werd door mijn Italiaanse metgezel toch nog als iets bijzonders gezien.
Bier, vooral van micro-brouwerijtjes is een snel groeiend verschijnsel. Vooral de jeugd drinkt bier. In de grotere supermarkten wordt meestal een aparte gang ingeruimd voor lokale wijn, die goed en goedkoop is, goedkoper dan de rest. Laat je niet afschrikken door prijzen van rond de 3 €, ik heb vaak goede tafelwijnen gekocht in die prijsklasse. Wijn van het vat koop je in de wijnwinkel of bij een wijngaard.
Hoewel mijn uitverkoren supermarkt de Essalunga is, is deze niet overal in Italië aanwezig. De Coop is een goede tweede. De Carrefour is net als thuis, maar ik ben er geen fan van. Conad is ok maar niet altijd, Conad-LeClerc is groot en heeft kwaliteit, maar de kleinere Conads zijn franchises en geven niet altijd kwaliteit of zijn zo schoon. Tuodi, Penny´s en Dico zijn discounters en kunnen erg verschillen. Lidl heeft in Italië een heel goede naam, vooral onder de expats die hier vaak dingen van thuis vinden. Lidl heeft goedkope en goede drank en de wijnafdeling is ook goed. Bij de Coop moet je even uitkijken, want die heeft ook weekaanbiedingen alleen voor kaarthouders, en de kaart moet je kopen voor €25, dus niet de moeite waard voor vakantiegangers. Als er ´soci´ bij staat in de aanbieding (blauwe prijskaarten) dan geldt dat alleen voor kaarthouders.
Sigaretten (en lucifers) koop je alleen bij de Tabacchi
Die niet altijd een grote keuze hebben. Rook je een speciaal merk dan kun je ze beter thuis inslaan. Hier kun je een eigen merk wel bestellen, maar je moet dan wel een hele slof tegelijk kopen. Sigaretten uit de automaat is een ander verhaal. Als je Italië woont, ben je meestal in het bezit van een blauwe gechipte kaart van het ziekenfonds. Laatst was ik in Genua waar ik tot driemaal toe gevraagd werd of men mijn ziekenfonds kaart even mocht lenen. Bleek dat de automaat alleen sigaretten uitspuugde als je die kaart in een kaartenlezer stopte om je leeftijd te controleren. Ik sta nu waarschijnlijk geregistreerd als kettingroker en ik rook zelf niet eens!
De grote zoektocht naar lucifers
In de eerste maanden dat ik hier woonde, kon ik vaak geen lucifers vinden in de winkel. Je denkt eerst aan een taalprobleem, misschien begrijpen ze me niet, of begrijp ik de winkeljuffrouw niet goed. Zijn ze op, komen ze snel weer binnen? Zonder lucifers leven is eigenlijk heel raar, een kaars aansteken bijvoorbeeld wordt een probleem. En als je niet rookt, heb je meestal ook geen aanstekers. Winkel in, winkel uit, nergens te vinden. De tabacchi dan maar en ja hoor daar wel maar niet de mooie houten stokjes, maar alleen die piepkleine kartonnen staafjes die altijd krom gaan als je ze afstrijkt. Weer een geschiedenis van een staatsmonopolie waar belasting op wordt geheven? Ik weet het niet.
De bonnetjes obsessie
Italianen zijn gek op bonnetjes lijkt het wel. Maar hun obsessie heeft een goede reden. Men is verplicht om een bon te leveren en de bon te accepteren, of het nu de supermarkt, de markt of een café betreft. Heb je geen bon (althans zolang je in de omgeving bent van de plaats van aankoop) dan kun jij en de winkelier of handelaar een fikse boete krijgen. Dus let op, een bon, ook voor een koffietje van een € moet je hebben.
Een kapper waar ik niet meer naar toe kan
Laatst bij de kapper, ik loop de deur uit en daar staan twee zware jongens in blauw me op te wachten. Het zal wel mijn schuldgevoel zijn (er is altijd wel iets wat je fout gedaan hebt), maar ik word goed zenuwachtig als ze me naar mijn bonnetje vragen. Ik zoek in al mijn zakken, maar je weet hoe dat gaat vaak stop je zoiets gedachteloos weg. En dan komen de vragen, hoeveel heb je betaald, hoe heb je betaald contant of met een kaart. En als je dan na lang zoeken eindelijk het juiste bonnetje boven water haalt staat er een ander bedrag op dan dat je net zei. Allemaal terug de winkel in en nogmaals alle vragen. Gelukkig mag ik dan gaan. Maar terug naar die kapper? Nee dat kan niet meer, want hij berekende me €8 meer dan wat hij op het bonnetje geschreven had. En hoewel hij dat niet had moeten doen, voel ik me schuldig voor de fikse boete die hij ongetwijfeld kreeg.
Brood
In Toscane, maar ook in andere streken, is het brood naar onze begrippen niet ideaal (heb lang gezocht om een beter woord te zoeken, zonder beledigend te worden). Het droogt in een paar uur uit en is dan bijna niet meer geschikt voor consumptie, wel om iemand de hersens mee in te slaan, zoals een vriend van mij het plastisch uitdrukt. Het meeste brood in Toscane is zonder zout (dat heeft een lange geschiedenis waar ik je niet mee zal lastig vallen). Vraag dus om gezouten brood ´pane salato´ of om brood uit Puglia, Pane Pugliese. Het beste brood (van de wereld zeggen ze hier) komt uit Altamura, een plaats op de grens van Basilicata en Puglia.
Uitzonderingen zijn de ciabatta´s en de baguette´s hoewel die laatsten het meestal niet halen bij de Franse naamgenoten.
De markt
Het lijkt wel of iedereen zijn kleren op de markt koopt. En niet alleen een T-shirtje. De markten in de kleinere plaatsen zijn de plek waar je broeken, rokken, shirts, truien en ondergoed koopt. Merkgoed en designer labels zelfs, het is meer als een grote outlet, drie voor € 10 voor designer T-shirts, broeken voor €4 of €5, jeans voor €10 of €12. Elke week opnieuw. Je raakt er aan verslaafd, vooral als je zoals ik de markt op zaterdag voor de deur hebt.
Verloopstekkers
De driepolige stekkers die ze hier gebruiken en de driepolige contactdozen zijn, op z´n zachtst gezegd een ´pain in the neck´. Soms passen onze stekkers wel en soms niet. Verloopstekkers zijn hier overal, ook op de markt, te koop en moeten rond de €1,50 kosten, wat een stuk minder is dan de €4,50 (wel universeel) die ik er laatst in Nederland voor moest betalen. Maar met alle laptops en andere opladers heb je er wel een paar nodig tegenwoordig.
Laatste belangrijke tip
Weet je het echt niet meer en heb je hulp nodig van een inboorling, ga dan eens naar deze Facebook pagina´s:
https://www.facebook.com/groups/nederlandersinitalie/ - Een besloten groep, dus je moet je wel eerst aanmelden, maar ideaal als je iets weten moet. De meeste leden wonen al jaren in Italië.
https://www.facebook.com/groups/OlandesiItalia/ - Een groep van merendeels Vlamingen in Italië.
Alarmnummers 112 = 118 in Italie
Als echt alles uit de hand loopt heb je hieronder een paar noodnummers:
Pas op! 112 is het nummer van Carabinieri, dus niet het Europese alarmnummer, dat is hier 118!
Brandweer: 115
Polizia: 113
Wat is het verschil tussen Polizia en Carabinieri en dan heb je ook nog de Vigili Urbani?
Vigile Urbani = gemeentepolitie
Polizia (di Stato) = Soort rijkspolitie, zorgt ook voor verkeer
Carabinieri = Politiekorps met een militaire status. Het grote verschil tussen de Carabinieri en de marechaussee zijn de grootte van beide korpsen en hun bevoegdheden. De Carabinieri is, in verhouding tot het aantal inwoners, vele malen groter dan de marechaussee. Bovendien heeft zij ruimere bevoegdheden tov niet-militairen dan de marechaussee.
