Miriam van Sloten doet op 31 december het licht uit bij het Italiaans Verkeersbureau en gaat naar huis. Binnen een maand tijd was de toekomst van het kantoor bezegeld waarbij haar vijf medewerkers in een Kafkiaanse achtbaan terecht kwamen. Ontslagen zijn ze officieel nog niet, maar de werkplek bestaat niet meer.
De 90-jarige ENIT moet bezuinigen, de Italianen kennen het instituut nauwelijks en zien het alleen als een topzware geldverslindende nutteloze instelling, die lucratieve banen verschaft aan vriendjes en familieleden die dan rondrijden met mooie blauwe dienstauto’s en diners nuttigen in vijfsterren hotels. Ook de nog maar een jaar geleden aangetreden Paolo Rubini is zo’n vooruitgeschoven pion, ditmaal van Vittoria Brambilla, Minister van Toerisme en beoogd opvolger van Berlusconi in zijn partij, persoonlijk, omdat hij naar men zegt de database van haar Vrijheidspartij beheerde; hij wordt niet gehinderd door enige kennis van zaken, laat staan in de toeristische sector.

Paolo Rubini, geen interesse voor rechten werknemers
De opgeheven middelvinger van Rubini naar het personeel in Amsterdam en andere kantoren ter wereld is het zoveelste blijk van minachting. Het kantoor sluiten en de mensen die er werken nog niet de mogelijkheid geven om WW aan te vragen, laat staan dat er een behoorlijke afvloeiingsregeling is getroffen, is de laatste schoffering. Bovendien is er nooit sprake geweest van pensioensopbouw in de arbeidscontracten van de medewerkers.
Op 30 november kwam er nog een officiele toestemming uit Rome voor de verhuizing van het kantoor naar een andere lokatie nadat het huurcontract was afgelopen op het huidige adres. Op 5 december komt dan bericht dat het kantoor per 1 januari 2011 wordt gesloten en opgeheven. De inboedel is inmiddels naar Frankfurt overgebracht. Van Sloten is kwaad en diep teleurgesteld, ze heeft 8 jaar aan het kantoor in Amsterdam enthousiast leiding gegeven op de afdeling Touroperating en Italië bij de Hollanders gepromoot. Nederland staat inmiddels op de 6e plaats als inkomend toeristisch land in Italië. Dat is wel eens anders geweest.

Natuurlijk is er een andere kant van het verhaal. Wereldwijd bestaat de overtuiging dat Nationale Verkeersbureau’s hun plaats niet meer zullen kunnen behouden in de wereld van vandaag. Twintig jaar geleden had elk land een verkeersbureau in elke hoofdstad ter wereld, bijna evenveel als er ambassade’s zijn. Kleinere landen begonnen toen al met consolideren, maar toen een tiental jaren geleden ook een grote speler als de Verenigde Staten van Amerika haar subsidies introk aan de promotie van het toerisme was het hek van de dam. Wat daar voor in de plaats kwam waren uitzonderlijk goede en interactieve websites waar de toerist informatie kon downloaden. Behalve een grote besparing aan kantoren en personeel, kwam ook de wereldwijde distributie van papieren brochures tot stilstand en dat spaarde wel een boom of twee. Op zich valt de sluiting van de ENIT kantoren dus wel te begrijpen.

Wat niet te begrijpen is, is dat hier niets tegenover staat. Abrupt sluiten zal tot gevolg hebben dat mensen hun informatie elders gaan zoeken en daar is nu juist waar het kortzichtige beleid van de Brambilla’s (de Italiaanse Ministeresse van Toerisme) en consorten van Italië tekort schiet. De nieuwe website van het Italiaanse Ministerie van Toerisme is een schandaal, meer kan er niet van gezegd worden, behalve dat de opdracht opnieuw werd vergeven aan een vriendje of misschien wel door omkoping tot stand is gekomen, in ieder geval niet aan iemand die weet hoe zoiets moet. Vittoria Brambilla lijkt zoals gewoonlijk weer meer tijd te hebben voor haar viervoetige vrienden dan voor de toeristische sector, toch een van de pijlers van het GDP (bruto nationaal product) van Italië.
Roadshow ‘Magic Italy Tour’, binnenkort bij jou in de buurt!
Een andere vorm van promotie die men heeft bedacht is de ‘Magic Italy Tour’ een soort roadshow die alle grote steden van Europa aandoet en een dag of vier haar tenten opslaat op een plek waar de lokale autoriteiten toestemming voor moeten geven. Lydia Thys van het Italiaans Verkeersbureau te Brussel (hoe lang nog?) zegt dat haar kennis van deze Roadshow blijft beperkt tot het geven van suggesties welke plek in Brussel geschikt zou kunnen zijn. Voor de rest horen ze meestal pas als laatsten wat er wordt georganiseerd. De Vakantiebeurs in Utrecht is een ander voorbeeld van langs elkaar heen werken. Wie er deelneemt aan het Italië paviljoen wordt pas een dag of 14 van te voren bekend gemaakt aan het kantoor in Amsterdam.
Dat organisatie niet een van de beste eigenschappen is van de Italiaan in het algemeen wordt beangstigend duidelijk bij het inkomend toeristisch product in het bijzonder. Grote verliezers zijn de kleine regio’s en provincies die geen geld hebben om aan elke promotie of beurs deel te nemen en dus hun deelname laten afhangen van de potentiele markt er achter. Deze kleine toeristische spelers raken in landen als Nederland en Belgie gauw in de vergetelheid.