Veneto - Een nacht in een oude molen

Verscholen tussen het groen en in slaap gesust door het geluid van de rivier. Het lijkt alsof het zo uit een sprookjesboek komt, deze molen die zoals soortgelijke oude molens zijn omgetoverd tot uiterst romantische en charmante herbergen.

Terwijl we op het bed liggen staren we naar de prachtige houten balken boven ons. De gordijnen voor het raam zijn van linnen zijn en vallen gracieus over de zachte zandstenen muren, de kleine wit geknoopte hartjes langs de zoom tekenen een patroon op de kussens. Buiten en stilte. Alleen het water. Dat stroomt. En stroomt. En het geluid van de raderen, naar de diepte, en dan weer omhoog, en dan opnieuw met een zware plons in het water van de rivier, als de strofen van een oude melodie. En, ja, het is waar, de molens van dit land kunnen verhalen over vervlogen tijden. Honderden jaren die zwaar wegen op de schoepen van het waterrad. En met elke ronde denk je aan de dozijnen zakken graan die stonden opgeslagen in deze kamer, de molenaar die de waag neer laat gaan en weer omhoog , de maalstenen bedient, die kijkt, die weegt, die meet en dan zijn handen, wit van het meel, afveegt aan zijn schort. Er gaat een speciale magische energie van uit, deze oude natuurstenen huizen.

Country chic en romantiek

Inmiddels zal je hebben begrepen dat we in een van die charmante herbergen zijn beland, zo´n B & B of relais in de provincie met maar een handvol kamers, country chic gemeubileerd met romantische details in een ´bijna-echt-shabby´ stijl. Maar met oedels persoonlijkheid en net zoveel liefde; van eigenaars die investeerden in tijd, geld en geduld, die vaak jaren lang bezig zijn geweest met de restauratie, en wat uiteindelijk van een hobby in een volledige dagtaak veranderde. Eigenaars die de keuze maakten voor een geheel andere manier van leven. Een gevoel van liefde en respect voor de natuur, van liefde voor een gebouw en het klaar staan voor een ander, de ware geest van gastvrijheid.

La Finestra sul Fiume, Valeggio Sul Mincio

“De wereld is ons huis binnengekomen”, zegt Mattea. “In het begin was het alleen een mooi plekje, voor ons en onze vrienden”, vult Pietro hem aan, “maar toen bedachten we dat het leuk zou zijn om iedereen de gelegenheid te geven hiervan te genieten”. Mattea is advocate en Peter beroepsgolfer, 7 jaar geleden zijn ze begonnen om de oude watermolen van zijn grootvader te restaureren, ´Het raam aan de rivier´ is een herberg omgeven door 5000 m2 prachtige natuur in de betoverende streek van Valeggio bij de Mincio rivier, in de provincie Verona, een paar kilometers van Peschiera del Garda en de meren rond Mantua. Een streek die bezaaid is met dorpjes en kastelen, historische kelders, molens waar olijfolie wordt geperst en bekende restaurants. En natuurlijk eveneens de parken, de spa´s, golfbanen, zeilen op het meer, paardrijden en wandelpaden.


Je neemt het bospad naar beneden en je parkeert. Een paar stappen nog en voor je ogen onthult zich een sprookje. Het lijkt wel op een bladzijde uit een sprookjesboek, met drie kleine huisjes van steen (of is het misschien marsepein) langs de waterkant. Het intens groene gras, ganzen met een gele bek en witte zwanen. Treurwilgen en lantaarns langs de houten steiger. Gemakkelijke rieten stoelen met comfortabele kussens om in de tuin te zitten. En dan staat daar een witte gietijzeren tafel vlak bij de waterkant, ´s-morgens door Peter en Mattea volgeladen met vers brood, croissants, vers geperste fruitsappen en zelf gemaakte jams. Of wat de klant verder nog wenst.

Want hier geldt dat de regel dat men zich thuis moet voelen, een behaaglijk gevoel krijgt vanaf het moment dat je over de drempel stapt. De manier waarmee de drie huizen zijn ingericht weerspiegelen die filosofie: drie tweepersoonskamers met privé badkamer, in een understated elegantie, warmte en rust uitstralend, Mattea en Pietro zijn aan elk voorwerp in de kamers gehecht, omdat het een herinnering is aan een reis, of gewoon om dat ze het mooi vinden en willen delen.

Locanda Rosa Rosae, S. Bartolomeo di Breda di Piave

Tweehonderd kilometer verderop vertellen Betty en Silvio een zelfde verhaal over hun watermolen in Meolo, in de Trevignano, de streek rond Treviso in de Veneto.

In Locanda Rosa Rosae, een schattig herbergje met 4 kamers en een restaurant, waar elk stuk meubilair, ieder glas of boek de geest van de gastheer en de gastvrouw weerspiegeld, hun passies, hun reizen.

Betty vertelt bij het kaarslicht van een grote kroonluchter die ze uit Marokko meebrachten, over hun avontuur. “De molen dateert van 1570. Toen we de molen ontdekten was er niet veel meer over dan een aantal kale muren. Mijn man, die architect is, zag direct de droom van wat het ooit geweest moest zijn. En dat bleef ons achtervolgen”. “We hebben alles tot in detail gerestaureerd – waarbij we de historie van het gebouw en het strikte karakter ervan niet alleen in ons hoofd hielden, maar als ik dat zo mag zeggen ook in ons hart - de vloeren, de muren, voor alles zochten en gebruikten we oorspronkelijke bouwmaterialen. Wij wilden de verhulde charme, de vredigheid, de magie van deze plek weer horen. En om anderen te laten delen in al deze emoties.”

Het is onmogelijk om op de plaats niet onder de indruk te raken want bij het vallen van de avond en als je uit het raam kijkt van Rosa Rosae zie je het licht van de tientallen fakkels en lantaarns: hier wordt uitsluitend en alleen bij het licht van kaarsen en lantaarns gedineerd, ´s-winters verwarmd door het open houtvuur, die het antieke houten meubilair spaarzaam verlicht en de stapels boeken op planken in de kast, geel geworden door ouderdom.

Letterlijk thuisgemaakte gerechten in het restaurant

De keuken is traditioneel Italiaans, maar alles wordt thuis gemaakt. Niet door een chef maar door ´onze dames´, huisvrouwen uit de streek die tussen potten en pannen de tradities van recepten en keukengeheimen bewaren die werden overgedragen van moeder op dochter. Zo komt er pasta met bonen op tafel, gnocchi saus, een ovenschotel met varkensvlees, ossobuco met puree en radicchio, of spiesen met gegrild vlees. Om te besluiten met tiramisu, meringue, citroencake, chocolade truffels of fruit met slagroom.

We gaan naar onze kamer. Tussen de bakstenen vloeren en de gestucte muren overheerst de geraffineerde romantiek: kanten gordijnen gedrapeerd langs het bed, een badkuip, retro wastafels en antieke spiegels. Flesjes met exotische parfums en heerlijk ruikend linnengoed. Relax. Ook hier, luisteren naar het fluisterende water dat langs het huis stroomt. Ook hier eenzelfde nacht vol poëzie.