Het zijn er zeven in totaal, beschermd door Unesco; uit de verte lijken het zilveren driehoeken die uit het water van de kobalt blauwe zee oprijzen. Luciana Francesca Rebonato, een van de meest vooraanstaande reisjournalisten in Italië, neemt ons mee naar die kleine eilandjes langs de noordkant van Sicilië, eilanden die door ons vaak worden overgeslagen of alleen uit de verte bewonderd worden.

Grotten en spelonken, natuurlijke bruggen en scherpe spitsen, grote rotsformaties en kleine zandstrandjes, zij karakteriseren een nog nauwelijks aangetast landschap, terwijl de zeebodem rondom de eilanden een waar paradijs is voor duikers door de rijke aanwezigheid van zee flora en –fauna. 

Je kan informatie over Sicilië ook nalezen in een reisgids over het eiland of in de ANWBgids over Sicilië. Hou je van wandelen kijk dan eens naar dit boek met mooie wandeltochten op Sicilië.

De kleuren van de eilanden

Vanaf het vaste land kan je elk eiland herkennen aan de verschillen in kleur: Vulcano is geel-groen door de aanwezigheid van sulfer en heeft zwarte stranden van vulkanisch zand, Lipari verblindt door het grote contrast tussen wit en zwart vulkanisch gesteente, Stromboli ziet overdag zwart en ´s nachts rood van het gloeiend lava die het nog steeds uitspuugt, Salina is oogverblindend groen door haar bomen en dichte bossen, Filicudi, net als Alicudi worden donkergroen gekleurd door de vele kappertjesplanten die op de basaltrotsen groeien. Panarea is dan weer amber gekleurd, met hier en daar het wit van een dammusi – huizen met een groot met riet overdekt terras, heel typerend voor de eilanden van de archipel – en het felle groen van overal aanwezige wingerd.

Lipari, het grootste eiland

De eilanden zijn niet altijd permanent bewoond geweest en lijken nog een toverwereld die ontdekt moet worden; om te beginnen Lipari, het grootste eiland, het heeft een kasteel – na de invasie van de beruchte piraat ´Barbarossa´ werd Lipari door  de Spanjaarden versterkt en het kasteel herbouwd – dat dominant uitsteekt boven de muren van de stad.

Het kasteel bereik je via een trap die leidt naar de kathedraal van S. Bartelomeo stammend uit de 7^de eeuw. In de buurt kan je de archeologische opgravingen zien waar overblijfselen uit de Neolitische tijd en uit de tijd van de Romeinse overheersing werden gevonden. Liefhebbers van de zee en alles wat daar mee te maken heeft – in dit geval de Middellandse zee – kunnen hun hart ophalen in het Archeologisch Museum, een van de meest uitgebreide verzamelingen op dit gebied van Europa.

Duiken of een modderbad

Wil je de zee liever op een andere manier ervaren? Voor een duik in het zeewater rond Lipari kan je het beste bij de ´top 5´ terecht: de gemakkelijkste duik is die naar de ´Pietro del Bagno´, gevolgd door ´La Parete dei Gabbiani´ en de ´Pietra Menalda´ die een iets moeilijker uitdaging vormen en tot slot de moeilijkste twee ´Punta Castaga´ en ´Secco del Bagno´.  

Er is genoeg te doen voor liefhebbers van de zee op deze vulkanische eilanden, je kan bijvoorbeeld een ´fango´ (modderbad) nemen in en groot natuurlijk bassin dat gevoed wordt door talloze kleine bronnen waaruit heet water borrelt of kleiachtige modder met een hoog sulfer gehalte stroomt. 

Op het eiland Filicudi moet je natuurlijk de Grotta del Bue Marino (grot van de zeekoe) gaan zien, een grot van 37 meter lang en 30 meter breed, de naam herinnert aan lang vervlogen tijden toen deze dieren het eiland nog bevolkten.De twee vulkaan kraters van Salina liggen verscholen onder brem en verwilderde wingerd in de bossen op het eiland. Hoge klippen vormen een imposante achtergrond voor de pittoreske strandjes, zoals die van Pollara waar bijna alle scenes uit de film ´Il Postino´ werden gefilmd. Bij het betoverende licht van de ondergaande zon is niets mooier dan om met een boot rond de eilanden te varen om de onovertroffen en verrassende schoonheid ervan te bewonderen.

Photocredit :Roberto