Mijn schoonvader Lucio komt uit “La Magna Grecia” of Groot-Griekenland, een gebied van zuid-Italie dat in de achtste eeuw voor Christus ingenomen werd door de Grieken. Hoewel M. zijn vader op jonge leeftijd had verloren, praten we vaak over hem en de plekjes in Puglia waar hij woonde. Lucio de Siati zou dit jaar 100 zijn geworden. Hij werd geboren in San Giorgio Jonico in de provincie Taranto, waar hij samen met twee zussen en broers opgroeide. Ik ken hem alleen van foto’s en uit verhalen. Ter ere van zijn 100ste verjaardag voor hem dit verhaal over zijn geliefde Puglia.
Van het warme Puglia naar Abruzzo
Tijdens een zomervakantie ontmoette mijn schoonvader zijn toekomstige vrouw uit Abruzzo, die op vakantie was in Puglia, hij volgde zijn hart en verhuisde daarna naar Teramo in de Abruzzo.
Ik bof dat we zo vaak in Puglia kunnen zijn, voor familiebezoek of gewoon op vakantie. Van Abruzzo rij je er in 5 uur naar toe, over een rustige weg langs de Adriatische zee, waar het berglandschap overgaat in het vlakkere Molise, daarna gevolgd door het typische landschap van Puglia: olijfbomen, stenen muurtjes en cactus planten. Ik hou van Puglia, in vergelijking met Abruzzo is het zoveel witter en warmer!
Bekende en minder bekende plekjes rond Taranto
Dicht bij San Giorgio Ionico liggen veel bekende stadjes, zoals de keramiek stad Grottaglie, Taranto, Martina Franca, Ceglie Messapica, Manduria, Oria en Francavilla Fontana. Ostuni en Lecce liggen wat verder weg. Liever wil ik iets meer over de dorpjes vertellen waar nog bijna geen toerist komt en waar mijn schoonvader woonde.
San Giorgio Jonico
Het gebied werd al bewoond sinds de Romeinse tijd, zoals blijkt uit de enorme necropolis die hier werd gevonden. Smalle witte straatjes waar je fruit en groenten, de lekkerste kaas, mosselen, pizza met ui en olijven en de pasticciotti met amandelpasta gecombineerd met kweeperengelei, kunt kopen. Vanuit het levendige stadje zie je in de verte de karakteristieke haven stad Taranto liggen. Mijn schoonvader werd geboren op Piazza San Giorgio, het centrale plein dat een vloermozaïek heeft dat een krijger te paard voorstelt.
Er staat ook het kasteel, Castello D'Ayala-Valva, een wat vervallen nobel paleis uit de 18de eeuw. Dan zijn er nog het Palazzo Imperio, Palazzo Alberini-Caramia en Palazzo Alberini-De Siati, in deze laatste bracht mijn ´suocero´ zijn jeugd door. M. herinnert zich nog dat hij hier samen met neefjes en nichtjes naar muziek uit een antieke grammofoon luisterde, ook werden er films vertoond in de huisbioscoop van de excentrieke tante, Zia Mimina, die dikwijls voor de familie Tajeddha klaarmaakte van rijst, aardappelen en mosselen.
Een favoriete plek waar mijn schoonvader en zijn vriendjes vaak speelden waren Le Tagghjate, een surrealistisch tufsteengroeven landschap tussen de heuvelachtige hellingen van San Giorgio en Faggiano, een opmerkelijke formatie waardoor het landschap een unieke en fascinerende structuur heeft gekregen en een geliefd onderwerp van kunstenaars.
Pulsano
´s-Zomers verhuisde de hele familie naar Pulsano waar in Bosco Caggion, een dennenbos, hun zomerhuis stond. In die periode was het gebruikelijk dat mensen uit de stad (die het zich konden permitteren) een koel zomerverblijf hadden. Pulsano is het oudste dorp van de Golf van Taranto en stamt uit de 14de eeuw v.C. (bronstijd) wat tijdens opgravingen in 1948-1952, in de buurt van Torre Castellucia werd ontdekt. In het gemeentemuseum van Pulsano kun je meer hier over zien. Pulsano, werd aan het einde van de 2de eeuw v.C. gekoloniseerd door de Romeinen (kolonie Neptunia onder het tribunaal van Caio Gracco). In de 14e eeuw werd het een leengoed van de Falconibus, waarna het in 1617 werd overheerst een Tarantine-familie die oorspronkelijk uit Rome kwamen. Het klooster van Santa Maria dei Martiri, bevindt zich in het centrum van de stad en dateert uit 1709, met daarin de oude kapel van Santa Maria dei Martiri, gebouwd in 1518 met waardevolle fresco's, bibliotheek en museum. Probeer zeker de vissoep Ciambotto, in een van de restaurantjes als je hier bent.
Het kasteel Falconibus uit 1435 heeft vijf torens van verschillende vormen en hoogten, je vindt de VVV op de begane grond. Zomers zijn hier veel festivals waar je de gerechten en typische producten van het gebied kunt proeven. Pulsano hoort bij Strada del Vino en de Strada dell'Olio, twee wegen die de wijn- en olieproductiecentra van het Salento-deel van de provincie Taranto verbinden.
Giorgio Castriota Skanderberg
Lucio, mijn schoonvader, sprak redelijk arbëresh, een oud Albanees dialect, omdat hij veel vrienden van Albanese afkomst had. In de tweede helft van de 15de eeuw werd San Giorgio Jonico namelijk bevolkt door Albanese vluchtelingen die na de dood van Skanderberg hun vaderland ontvluchtten. Vooral in San Marzano di San Giuseppe woont nog steeds de grootste groep van Albanese afkomst, die hun taal en tradities hebben behouden. Net zoals het dorpje Monteiasi, bekend om de Taranta dans en overblijfselen van een necropolis, en het dorp Roccaforzata met een 14de-eeuws kasteel, horen bij Albania Tarantina.
Giorgio Skanderberg was een militair leider en strateeg uit de 15de eeuw en werd beschouwd als een van de grootste verdedigers van het christelijke westen tegen de opmars van de Turken. De inwoners van San Giorgio Jonico zijn er nog steeds niet over uit of hun stad haar naam te danken heeft aan San Giorgio, de patroonheilige, of aan de Albanese leider.
