Na een gezond ontbijt, rijk aan versgeperste vruchtensappen, zelfgebakken speltbrood, koekjes en allerlei biologische jams en honing van de imkers uit de omgeving in het Iberotel Puglia kunnen we goed tegen. Vandaag staan de plaatsen Lecce en Nardò onder meer op het programma.
Een ideaal fietsgebied in Puglia
Met de auto rijden we richting Nardò. Het stadje Gallipoli waar we onderweg langs komen slaan we over, want een half jaar geleden was ik daar ook, maar deze ´witte schoonheid´ is zeker een aanrader!
In de buurt van Cenate parkeren we de auto en gaan fietsend verder. Cenate is een plaatsje wat bij de gemeente van Nardò hoort, een sprookjesachtig mooie bosrijke omgeving waar je heerlijk in de schaduw kunt fietsen over smalle landweggetjes en waar je plotseling, midden tussen de olijfboomgaarden en oude dennen, barokke villa´s in allerlei soorten en stijlen tegenkomt. Velen zijn in Moorse stijl met rijke oosterse motieven, andere zijn weer in art nouveau stijl met bloemmotieven.
De streek lijkt vol te staan met imposante villa’s met statige grote trappen en rijke neoklassieke motieven verborgen tussen eeuwenoude pijn- en eucalyptusbomen. Ik heb er wel meer dan twintig geteld van die oude villa’s, merendeels gebouwd in de periode tussen de late 19de en vroeg 20ste eeuw. De oudste dateren uit de periode van vóór 17de eeuw.
Druk bezig met al dit moois te fotograferen, door de tuinen te dwalen en alles te bewonderen realiseer ik me dat ik manlief een beetje vergeten ben. In de verte hoor ik hem roepen dat we veder moeten gaan!
Het nationaal park Port Selvaggio in de Salento streek
Iets verder ligt het nationale park van ´Porto Selvaggio´ waar we door heen fietsen. Een prachtig ´Macchia mediterranea´, typische mediterrane groenblijvende struiken zoals jeneverbes, heide, steeneiken en mirtestruiken groeien hier. Ook het uitzicht over de baai ´Palude del Capitano´ is adembenemend. Op het informatie bord lees ik dat hier in 1961 archeologische ontdekkingen zijn gedaan en dat Porto Selvaggio een van de belangrijkste plekken van prehistorische vondsten van Italië is. In de Grotta del Cavallo in de baai van Uluzzo zijn vondsten gedaan die teruggaan tot zo’n 35.000 jaar geleden.
Niet ver hiervandaan ligt Nardo waar vrienden op ons wachten voor een welverdiende aperitivo.
Op Piazza Salandra, waar we bijkletsen achter een Spritzer (drankje van prosecco en Aperol) , genieten we van het uitzicht op het plein vol prachtige gebouwen die schots en scheef in een kring voor ons staan! Nardò is een verbazingwekkend mooi stadje er hangt een prettige sfeer van het diepe zuiden. In de zomermaanden zijn er concerten op de schilderachtige pleintjes, de vele sagre (lokale feesten), maar vooral de traditionele dans de ´ Pizzica´ (beet van de spin) op het ritme van tamboerijn en accordeon, die je moet laten geloven dat je zo zou genezen van de beet van eenTarantula. Bij het afscheid geven onze vrienden nog een tip voor waar en wat te gaan eten in Lecce.
Lecce, met haar gepolijste marmeren straten die blinken in de zon
Na een kleine 25 km zuidwestelijke richting rijden komen we in Lecce aan. Het gefilterde licht van de schemering zorgt voor een prachtig abrikooskleurige gloed op de ´pietra leccese´, een zachte gemakkelijk te bewerken kalksteen die hier vandaan komt. Ademloos staan we voor de 16de eeuwse Santa Croce kerk en de Dom, een explosie van Barokke schoonheid en rijkdom. Maar ook lopend door de smalle steegjes van de stad komt je overal bloemen, beesten en fantasiefiguren tegen gebeeldhouwd in deze zachte maar duurzame steen.
Lopend langs de vele mooie gebouwen, smaakvolle winkeltjes, osteria’s en cafe’s staan we even stil voor een bottega vol heiligenfiguurtjes en andere beelden van papier-maché. Luid blaffend komt er een teckel op ons af rennen, zijn baasje roept hem bevelend terug het atelier in, en tegelijk worden wij ook uitgenodigd om even binnen te komen kijken. Het blijkt een traditie te zijn in Lecce, het op deze manier maken van de beeldjes. Na een bezoekje aan de werkplaats en uitleg gaan we op zoek naar de osteria.
Antipasti in Puglia, meer schaaltjes dan een uitgebreide rijsttafel
Een beetje verscholen op een leuk pleintje naast een oude poort ligt de osteria ´Arcu te Pratu´. In Puglia heten de antipasti ´picci´ en het lijkt de kunst om zo veel mogelijk schaaltjes op 1 tafel te zetten, de bakjes vol verschillende groentes en kleine hapjes geven een goed overzicht van de Salentijnse keuken.
Even later komt signor Marcello, de vriendelijke eigenaar met twee borden aanlopen voor mij de ´Ciceri e tria´kikkererwten en gefrituurde pasta, M. had gekozen voor een bord orecchiette con provola affumicato en scamorza kaas, pasta van de streek met twee soorten kaas. Een hartje van een ricotta mousse met citroen is ons ´dolce´- dessert.
Al pratend over deze heerlijke gerechten vergeten we even hoeveel glazen Negroamaro we intussen hebben gedronken en een beetje lacherig vinden we onze weg terug naar het hotel door alle kleine kronkelstraatjes van de barokke stad Lecce.
De kamer vinden is geen probleem, want alle 30 supermoderne kamers in hotel EOS zijn totaal verschillend en ieder ontworpen door een jong aanstormend architectonisch talent die de opdracht kregen om een stijl te ontwerpen die iets met Salento te maken heeft, een project dat M. goed aanspreekt natuurlijk.
