5 of 5 (27 Votes)
Met de kampeerwagen in Marche
Met de kampeerwagen in Marche

Toen vrienden uit Nederland mij om wat tips vroegen voor een route door midden-Italie, waar ze met hun ´smaakvolle bestelauto´ wilden toeren, zeiden ze er meteen bij “hotel is niet nodig want we slapen in onze auto”. Na thuiskomst stuurden ze me hun hieronder volgende verslag over de reis door Zuid Marche, een route langs prachtige middeleeuwse stadjes tussen de Adriatische kust en het Monte Sibillini gebergte, gebaseerd op hun kunstzinnige en creatieve smaak. Hier is hun verslag.

Fermo

Onze reis begint in Fermo, een aristocratische stad vol bezienswaardigheden binnen de 14e-eeuwse stadsmuur. We krijgen het advies om op Piazza del Popolo de ´sala del mappamondo´ in Palazzo dei Priori te bewonderen, het werk van Rubens, de Romeinse ondergrondse baden en Villa Vitali. We hebben genoten van de voorstelling in het Teatro dell'Aquila (uit 1790) waar Bibi een kaartje voor ons had bemachtigd. Op onze (culinaire) vraag wat we in Fermo moeten proeven, was haar antwoord “de Stoccafisso alla Fermana”!

20161112 fermo teatro 1

Van Porto San Giorgio naar Torre di Palme

In Porto San Giorgio, de voormalige haven, kun je leuk winkelen, op donderdag is er markt, loop ook langs Rocca Tiepolo en Villa Bonaparte in neoklassieke stijl, op 14 augustus wordt het feest “festa del mare” gevierd. In Torre di Palme overnachten we op een panoramisch plekje, het middeleeuws dorpje op dominante positie heeft een stadhuis uit de 13de eeuw, waar veel bruidsparen elkaar het jawoord geven er zijn twee kerkjes met fresco's uit de 14de eeuw. Er is een Archeologisch Museum want in de omgeving zijn belangrijke opgravingen gedaan.

Rocca Tiepolo

Mooi Moresco

Onze fietsen (we slepen ze altijd mee) komen goed van pas, het is niet altijd even gemakkelijk om met onze kampeerwagen door de smalle straatjes te manoeuvreren. Altidona is eigenlijk een lange straat, het dorpje heeft zelfs een theatertje. Bij het kerkhof parkeren we de auto en even later fietsen we over een rustige weg richting Moresco, bij het kerkje ´Chiesa della madonna della salute´ (8ste eeuw) stoppen we even, verderop staat de kerk Madonna dell'Olmo met een fresco van Vincenzo Pagani uit het naburig Monterubbiano. Het middeleeuwse Moresco dat we in de verte zien liggen domineert de groene Aso-vallei, bekend om zijn fruitproductie.

fermo 18

Op het schattige pleintje komen we even bij en lezen over de zevenhoekige toren uit de 12de eeuw, het kasteel was vroeger een strategisch bolwerk van de stad Fermo in de oorlog tegen Ascoli Piceno. Aan een oudere dame die haar planten water, geeft vragen we of het hier altijd zo rustig is, “ja, behalve het eerste weekeind van september tijdens de Sagra del Ciauscolo dan is het hier een drukke boel”. Als we verder willen lopen roept ze ons terug, “un momento” zegt ze en even later smullen we van de stukjes brood met Ciauscolo die ze ons aanreikt, want die moeten we proberen, zegt ze!

fermo 12

Het leuke van deze tocht is dat we zoveel mogelijk gebruik maken van Gardensharing, waar je vaak bij particulieren op het terrein mag staan, tegen betaling natuurlijk.

kampeerwagen

Petritoli

We gaan harder trappen want het gebied wordt heuveliger. Vannacht slapen wij bij vrienden van Bibi die van Palazzo Mannocchi een sfeervol hotel hebben gemaakt, we duiken in het zwembad en bewonderen een bruidje dat wordt gefotografeerd.

Petritroli

Tijdens het diner krijgen we te horen dat er die avond in theater dell’Iride (1850) wordt geoefend voor de Internationale Hobo Competitie "Giuseppe Tomassini”(1915), eerste hobo solist van het orkest van Accademia Nazionale di Santa Cecilia in Rome, die hier geboren is.

Monte Vidon Combatte

fermo 15

De volgende dag vertrekken we richting Monte Rinaldo, we drinken koffie in Monte Vidon Combatte, een lief dorpje op de top van een smaragdgroene heuvel, de oude Citroen die voor Castello Pelagallo geparkeerd staat steelt de show.

Force

fermo 11

Het middeleeuws dorpje dat tussen de zee en bergen ligt is bekend voor het bewerken van koper. Door de middeleeuwse poort lopen we langs Collegiata di San Paolo , Palazzo Comunale en bezoeken het Musei Sistini. Als we langs Villino Verrucci lopen moet ik denken aan het paleis van Montazah in Alexandrië. Het gebouw uit 1935 in liberty-stijl werd ontworpen door architect Ernesto Verrucci Bey( 1874) uit Force, die het grootste deel van zijn leven in Egypte door bracht als architect van de Egyptische koninklijke familie en goede vriend van koning Faruk. Hij was de architect van koninklijk paleis in Alexandrië. In juli is hier de Sagra van Cacciannanze, een rustieke pizza.

Monte Rinaldo, huis en kaas met wilde tijm te koop

Monte Rinaldo heeft zijn wortels in de Romeinse tijd, getuige de tempel ´La Cuma´. De ontdekking van de tempel dateert uit 1957 tijdens landontginningen, de opgraving bracht een heiligdom aan het licht uit de 2de en 1ste eeuw voor Christus. Het gebouw is 63,5 meter lang en 10,1 meter breed, de twee parallelle colonnades hebben goed bewaarde Ionische en Dorische kapitelen.

Het museum in de voormalige kerk van Crocifisso stamt uit de 13de eeuw en werd in 1662 herbouwd. Je kunt nog grote zandstenen blokken zien aan de gevels die bijna zeker uit het archeologische gebied komen. Binnenin zijn drie barokke altaren en een altaar van verguld hout te zien.

fermo 17

Als we langs Palazzo Giustiniani lopen krijgen we van een man die aan zijn auto staat te sleutelen te horen dat dit ooit een belangrijk gebouw was. Binnen zijn statige kamers met houten plafonds en geschilderde balken, het gebouw begon in verval te raken in de jaren 1900, want de familie Giustiniani had geen erfgenamen. Hij hoopt van harte dat een ´olandese´ of een andere buitenlander (met geld) het wil kopen, “want het is een schande dat dit juweeltje geen tweede kans krijgt”, moppert hij binnensmonds. Maar dan gaat hij snel over naar zijn broer die kaas maakt. “Una prelibatezza”, een heerlijke pecorino-kaas con serpillo (wilde tijm), een kruid dat spontaan in de Val d'Aso groeit, voedsel voor de schapen die de melk leveren die de kaas een bijzondere smaak geeft. “Ja, jullie Nederlanders kopen en knappen de boel hier wel op, maar we maken heerlijke kazen, daar kan jullie Guda (Gouda) niet tegenop” zegt hij tot slot. En dat was tegelijk de laatste plek die we aandeden op onze reis door Marche.

fermo 16

Over dit artikel

Land: Italië