5 of 5 (27 Votes)
Symbolische tatoeages in Loreto
Symbolische tatoeages in Loreto

Portonovo is een deel van Parco del Conero, een nog ongerept mediterraan gebied, gedomineerd door de Monte Conero berg die met kliffen van ongeveer 400 meter uit zee oprijst en het gebied naar het zuiden toe begrenst. In het noorden liggen de witte kiezelstranden van de Adriatische zee. De middeleeuwse kerk van Santa Maria di Portonovo, de 18de-eeuwse wachttoren en het Napoleontische fort zijn monumenten die getuigen van een rijke geschiedenis. Maar tastbare geschiedenis wordt geschreven in Loreto waar religieuze tatoeages nog een belangrijke rol spelen in het dagelijks leven.

Portonovo heeft maar één permanente inwoner. Het dertigtal vakantiewoningen verscholen in het bos zijn van Italianen die hier alleen zomers komen. Er zijn wat meer hotels, B&B, verschillende restaurants, bars en campings verderop langs de kust. Dit is een geliefd gebied voor windsurfers en paragliding, door de bijna altijd aanwezige wind. Er zijn ook veel panoramische punten waar je een geweldig uitzicht hebt.

Portonovo Conero3

Wandel vanaf de Badia di San Pietro naar het middeleeuwse kerkje van Santa Maria, dan kom je langs de Corbezzolo aardbeibomen en de Romeinse grotten die hoogstwaarschijnlijk in het keizerlijke tijdperk werden uitgegraven door slaven en waarvan de stenen blokken werden gebruikt voor monumenten en kerken van Ancona.

Conero2

Badia di San Pietro (1038) is een juweeltje van religieuze kunst, verscholen in het groen, hoog boven de zee, een geliefde plek van kluizenaars in de middeleeuwen.

Het Benedictijnse klooster naast de kerk is tegenwoordig een elegant hotel, maar de abdij van San Pietro is nog steeds te bezichtigen is.

Op een rotsachtige heuvel staat het kerkje van Santa Maria di Portonovo gebouwd door de Benedictijnen rond 1034. De koster, die ons rondleidt, vertelt dat de Russische regisseur Tarkovsky erg gehecht was aan deze kerk en het icoon van Vladimir's Theotokos dat hier hangt.

De wachttoren, Torre Clementina (1716), werd in opdracht gebouwd door Paus Clement XI om aanvallen van piraten tegen te gaan. Na de eenwording van Italië werd de toren verkocht aan de dichter Adolfo De Bosis en werd het een toevluchtsoord voor dichters, waaronder Gabriele D'Annunzio uit Abruzzo, wiens roman ´Pelagio D'Afro´ zich hier afspeelt.

De toren is nog steeds eigendom van de familie De Bosis. Het Fortino Napoleonico (waar nu ook een hotel in is gevestigd) werd gebouwd in 1810 tijdens het bewind van Napoleon. Elk jaar, begin mei, wordt hier ´Porto Nuovo 1811´, een historische re-enactment georganiseerd.

Sirolo

Het plaatsje was ooit een versterkt kasteel, het oude centrum is perfect bewaard gebleven. Dwalend door de smalle straatjes belandden we in een restaurantje waar we ´Stoccafisso all'anconetana´ eten met, hoe kan het ook anders, een glas Rosso Conero DOCG. Sirolo ligt aaneen kristalheldere zee en karakteristieke stranden, zoals het strand van ´Due Sorelle´, waar de tweelingrotsen boven het water uitsteken.

Je komt hier alleen met de veerboot vanuit Numana of op eigen kracht peddelend in een kano, of het San Michele en het Urbani-strand in halvemaanvormige baaien. Het piazza in het centrum is de ontmoetingsplaats waar je met vrienden van een ijsje of een cocktail geniet.

Een bijzonder ervaring is om zomers een concert bij te wonen in ´Le Cave´ een oude steengroeve die is omgebouwd tot openluchttheater, of ´s winters in het Cortesi Theater.

Loreto6

Loreto

Vanaf Sirolo rijden we in 20 minuten naar het heiligdom Loreto. Het is vroeg in de ochtend als we op de Via Manzoni de auto parkeren. We beklimmen wel de 330 treden van de scala santa (heilige trap) maar doen het ditmaal niet op onze knieën en komen dan langs een Poolse begraafplaats uit de Tweede Wereldoorlog.

Loreto 4

Behalve een groep priesters zijn we de enigen die over het plein lopen. Na een praatje (in het Engels) met de bedevaartgangers gaan we op hun advies de loopbruggen bekijken. Deze bijzondere bouwwerken dienden om de basiliek en haar schatten te beschermen tegen invallen van Turkse piraten. Vanaf dit punt heb je uitzicht over de Conero Riviera langs de Adriatische kust, de Gran Sasso tot aan het Sibillini-gebergte.

“Trasporto della Santa Casa di Loreto”

Loreto Conero1

Pelgrims uit de hele wereld komen naar Loreto om het ´heilige huis´ te aanbidden, want hier zou Maria hebben gewoond toen de aartsengel Gabriël haar vertelde dat ze de zoon van God zou baren.

Onder de koepel van de basiliek, die bijna even groot is als de Sint-Pietersbasiliek van Rome, staat haar huisje beschermd door een marmeren omhulsel gemaakt door de beste kunstenaars van die tijd naar een ontwerp van Bramante (1444), belangrijk Italiaanse renaissancekunstenaar.

De legende vertelt dat het huis van de Heilige Maagd in het heilig land bedreigd werd door de Turken. Om het huisje in veiligheid te brengen zou het per schip in 1294 naar Loreto zijn vervoerd, waar het in de nacht van 10 december in een laurierbos belandde, het Latijnse woord Laurus zou de oorsprong zijn van de naam Loreto.

De verwarring over hoe het heilige huisje daar is gekomen is groot, waren het nu de engelen of de kruisvaarders? Bekend is dat de verantwoordelijke kruisvaarder ook de naam Angeli droeg. Giambattista Tiepolo maakte een mooi schilderij over deze legende.

De Madonna di Loreto is de beschermvrouwe van de stad, maar ook van de luchtmacht en piloten en daarom kun je in Loreto het museum van de luchtvaart bezichtigen, de toegang is gratis.

 

 

 

 

De tattooshop

Loreto3 Loreto1

Tijdens een kopje koffie in een bar raken we in gesprek met Jonatal, een vriendelijke man die ons vertelt over de tatoeage-traditie van Loreto. Huidtekeningen werden al 500 jaar geleden beoefend in de Marche, vooral in Loreto, en dienden als een mystiek en religieus gebeuren. Zo kregen soldaten tijdens de kruistochten religieuze symbolen getatoeëerd om herkend te worden en om een kerkelijke begrafenis te garanderen. De traditie om voornamelijk handen en onderarmen te tatoeëren kwam doordat velen de stigmata van San Francesco wilden nabootsen.

Tot enkele decennia geleden was het niet vreemd om boeren en boerinnen uit de streek te zien met armen waarop religieuze tatoeages te zien waren. Op zijn Ipad laat hij ons een prent uit begin 1900 zien met op de achtergrond Loreto. Een kunstenaar staat aandachtig gebogen over een bruidje in klederdracht uit 1850 en is bezig de heilige geest op haar arm te vereeuwigen, naast haar staan de bruidegom en een groepje vrouwen. Jonatal raadt ons aan in het Museo Antico Tesoro della Santa Casa (gratis toegang) meer over deze traditie te gaan zien.

We krijgen zijn kaartje mee, zodat we na afloop nog even in zijn botega (winkel) langs kunnen gaan om ook een religieus teken op onze armen te laten graveren! Een uitnodiging die we voorlopig maar even naast ons neerleggen.

Over dit artikel

Riviera del Conero
Via Peschiera 30/a
60020
Sirolo
Ancona
Land: Italië