5 of 5 (27 Votes)
Offida in Marche
Offida in Marche

Voor het stadstheater in de hoofdstraat van Teramo kom ik Silvio tegen. Silvio Araclio is een regisseur en artistiek leider van een theatergezelschap hier in de regio Abruzzen. We praten eerst even over van alles en nog wat zoals dat gebruikelijk is hier in Italië wanneer hij me vertelt dat hij over zijn nieuwe theatervoorstelling. “Ik hoop niet dat je het hier in ons lelijke theater geeft”, zeg ik achter mij wijzend. “Nee, natuurlijk niet! “ is het bijna verontwaardigde antwoord. "Morgen ga ik langs een paar schouwburgen in de Marche om een geschikte ruimte te vinden waar we de voorstelling kunnen geven." Voor ik het weet heb ik gevraagd of ik met hem mee kan, altijd nieuwsgierig naar het ontdekken van nieuwe plekjes!

De volgende morgen rijden we over slingerwegen door de bossen naar het stadje Offida in de Marche. Ondertussen vertelt Silvio mij iets meer over het theater van Teramo dat in 1868 een mooie en belangrijke stadsschouwburg had, maar helaas werd deze in 1959 gesloopt werd omdat het ´volk´ liever een grote supermarkt (Standa) daar voor in de plaats wilde. ”De gekken“, zegt hij vol afschuw.

Een champignon in Offida

Pratend gaat de autorit snel voorbij in het gezelschap van een man die veel van kunst en cultuur weet en snel komen we in Offida aan. We lopen door het stadje langs mooie gebouwen en winkeltjes waar zo af en toe een dametje zit te kantklossen. Als we een café binnenlopen en Silvio twee koffie heeft besteld, vraagt hij mij of ik een ´funchetti´ (champignon) wil. Dit is nieuw voor me en ik kijk hem verbaasd aan; het blijkt een anijskoekje in de vorm van een paddenstoel typisch uit dit stadje, zegt hij. “Buono”, zeg ik, weer iets nieuws geleerd...

Offida

Bij het Serpente Aureo Teatro worden we ontvangen door een vriendelijke man die ons het mooie mintgroene theater laat zien. Hij vertelt dat er sinds 1768, in de raadzaal van het gemeentehuis (waar het theater zich bevindt) altijd een podium stond dat gebruikt werd tijdens de voorstellingen. Ik mag overal rondlopen en foto’s maken terwijl Silvio het een en ander met hem gaat bespreken. Ik ga ook een kijkje in het stadje nemen en loop naar de kerk van Santa Maria della Rocca mooi gelegen aan de westelijke rand van Offida, aan drie kanten omgeven door rotsen die uitkijken over twee valleien. Het is een bakstenen gebouw in gotische stijl, gebouwd door Maestro Albertino in 1330 op de grondvesten van een eerdere kleine Benedictijnse kerk. “Prachtig he?” zeg ik later tegen Silvio, het theater is sober vanbinnen en van buiten en misschien daardoor wel zo mooi, als ik weer naast hem in de auto zit en we noordoostelijke richting rijden op zoek naar de volgende schouwburg.

Het theater van Ripatransone

Het stadje Ripatransone is gelegen op een heuvel (494 m boven de zeespiegel) met een geweldig uitzicht over de Adriatische zee en de omringende valleien. Als we even op een bankje zitten te genieten van het uitzicht en de ´Chichì´ die Silvio in Offida heeft gekocht, een focaccia gevuld met tonijn, ansjovis, artisjokken en paprika.

In het stadje lopen we richting theater Luigi Mercantini, een van de vele historische schouwburgen die de Marche rijk is. We lopen door het theater en ik sta stil voor een glazen vitrine vol herinneringen aan Luciano Neroni Malaspina, een operazanger uit een adellijke familie, die hier in 1909 in het stadje werd geboren. Ik wil nog van alles vragen over deze maestro maar Silvio wijst op zijn horloge en zegt dat we verder moeten naar het volgende theater. Als we buiten komen wijst hij he nog even snel op de smalste straat van Italië, maar 43 cm breed, ik maak vlug een foto en dan rijden we richting Fermo.

Fermo - “Cavalcata dell'Assunta”op 15 augustus.Mi fermo a Fermo

Fermo ligt statig in de heuvels van het zuidelijke deel van de Marche, rijk aan architectonische bezienswaardigheden. we parkeren de auto vlakbij de Cattedrale van Santa Maria Assunta in Cielo, gelegen op de top van een heuvel met schitterend uitzicht over de zee en de omliggende groene heuvels. Het centrum van deze aristocratische stad wordt begrensd door een 14e-eeuwse stadsmuur. Kerken, adellijke paleizen en zelfs een kunstwerk van Rubens zijn hier te zien. We drinken een espresso op het Piazza del Popolo om daarna de “sala del mappamondo” in het Palazzo dei Priori te bewonderen. De Romeinse ondergrondse baden zijn zeker een bezoekje waard zegt Silvio. Maar we zijn laat en lopen snel naar de via Mazzini waar het Teatro dell'Aquila ligt een van de mooiste theaters van de regio, in 1790 door Cosimo Morelli ontworpen. Er zijn wel 1000 zitplaatsen en vaak treden hier belangrijke artiesten op. Silvio kent Fermo goed en verteld mij dat in de zomerperiode hier leuke muziekfestivals zijn en over het historische feest “Cavalcata dell'Assunta”op 15 augustus.

Fermo

Dit elegante theater is in 1790 door Cosimo Morelli ontworpen, een lange tijd was deze schouwburg gesloten maar sinds 1997 opnieuw geopend voor publiek. "Wat een groot theater" zeg ik tegen Silvio. Er zijn wel 1000 zitplaatsen en vaak treden hier belangrijke artiesten op. Nadat ik nog wat foto’s heb gemaakt van de schouwburg en het stadje, treffen wij elkaar weer bij de auto aan. Silvio kijkt bedenkelijk op zijn horloge en zegt dat we het nooit redden om op tijd in Fabriano te zijn voor zijn afspraak maar na wat telefoontjes lacht hij opgelucht: we kunnen overnachten bij hotel Marchese del Grillo, en dan bezoeken we morgenochtend de andere twee theaters.

Op weg naar ons hotel rijden we langs het stadje Tolentino San Nicola, de kathedraal die hier staat is zeker een bezoekje waard als je hier een volgende eer bent, zegt mijn reisgenoot. Een groot oranje gebouw valt van uit de verte op, het is het museum van Poltrona Frau, ook iets om een volgende keer in de agenda te zetten!

Marchese del Grillo

Ooit heb ik de film van regisseur Mario Monicelli gezien over het leven van deze bizarre markies met in de hoofdrol Alberto Soldi. Vannacht gaan we logeren in zijn zomerverblijf in de heuvels van Fabriano. Waar Onofrio del Grillo, deze pauselijke hoogwaardigheidsbekleder en tevens markies van Santa Cristina en de graaf van Portula in 1714 werd geboren. Silvio vertelt over de familie Alesio uit de Abruzzen die hij goed kent en de eigenaars zijn van het wijnhuis Sciarr en het hotel-restaurant Marchese del Grillo. Heerlijke eten een paar glazen Verdicchio en de rode kamer van de kardinaal zijn verder het onderwerp van ons gesprek die avond tot we naar bed gaan.

Fabriano en Matelica

Fabriano

De volgende ochtend vroeg loop ik door het stadje Fabriano, je merkt dat hier ooit veel rijkdom was. Als ik de kathedraal in loop krijg ik een prive rondleiding van signor Giorgio die mij de Cappella di San Lorenzo laat zien. Fabriano is wereldwijd bekend om zijn papiertraditie, dus moet ik vanzelfsprekend even het papiermuseum binnen. Ik vraag nog even waar ik dit ambachtelijke geschepte papier kan kopen en wordt naar het bedrijf van Sandro Tiberi verwezen. Later ontmoet ik Silvio weer op het Piazzetta del Podesta om samen het ´Teatro Gentile´ te bezoeken, waar signora Lea ons het ´palco´ (toneel) laat zien.

Het papiermuseum in Fabriano

In Matelica gaan we het laatste theater bekijken dat stamt uit begin 18de eeuw en dat werd ontworpen door dezelfde architect als de Scala van Milaan, Giuseppe Piermarini (1734) Na het bekijken van Teatro Piermarini drinken we in de foyer een glas Verdicchio en de aardige jongen aan de bar vertelt ons dat de foyer ook dienstdoet als enoteca comunale is en dat je hier 12 verschillende soorten wijnen kunt proeven, allemaal Verdicchio natuurlijk, ons groene goud lacht hij! “Ongelofelijk wat een schat aan mooie theatertjes zijn hier in de Marche te vinden“, merk ik op als we even later weer in de auto zitten. “Geen makkelijke keus om er eentje uit te zoeken voor mijn productie”, zegt de regisseur peinzend.

Over dit artikel

Land: Italië