Brescia een verrassende bestemming onderweg naar het Gardameer

Na het ´Walking on Water´ evenement ook wel de ´Floating Piers´ genoemd, van de projectkunstenaar Christo over het Lago d´Iseo, weet de hele wereld Brescia ineens te vinden. Wat is er nog meer te zien rond het meer en in de verrassende stad Brescia. Ik ging er een kijkje nemen voor er sprake was van een Christo project, en zag maar een deel van alles wat de streek te bieden heeft. Brescia in Lombardije was zo´n stad waar je niet veel van weet, het komt nog niet voor op bucketlists, zelfs niet op die van de meest doorgewinterde italofiel. Maar dat veranderde snel, vooral nu Brescia samen met Bergamo Cultuurstad van het jaar 2023 is geworden.

Het was december, het vroor dat het kraakte, en de rit naar hotel Villa Fenaroli beloofde weinig goeds voor het weer van morgen. Maar met een mooie kamer, lekker eten, een grote badkamer met douche en bad en een bed waar je met vier man comfortabel in kan slapen, ben ik gauw tevreden. Enig minpuntje, geen wifi, maar slechts een te korte kabel voor mijn laptop die ik in een kleine mooie koffer had meegenomen, zodat je die net niet kan bedienen vanuit je bed. Hoewel dat zeker is veranderd sinds de high speed kabel nu overal in Italië wordt aangelegd. Wakker geworden kijk ik de volgende ochtend uit mijn raam en zie dat het hotel een kasteel is met door mist gerijpte witte bomen tegen een felblauwe hemel in een grootse kasteeltuin. Een sprookje! De dag gaat mooi worden, maar ik trek wel een extra trui aan.

En dan Brescia, de stad

Na het ontbijt de stad ontdekken. Een leuk Verona-achtig pleintje, met naar men zegt Venetiaanse invloeden, de galleria, het Piazza della Loggia met het stadhuis en de prachtige klokkentoren er recht tegenover, wat leuke winkels, de nodige trattoria´s en terrasjes waar menigeen lekker buiten in de zon zit, het weer is warm genoeg rond het middaguur. De domtoren staat te glimmen in de zonneschijn alsof hij net is opgepoetst.

Het begin van het Martini bedrijf

Vergelijkbaar in de verte met een Eataly, scoort Buonissimo, volgens de directeur is dit de originele versie van het soort winkel cum restaurant cum wijnhandel cum kookschool, hoge ogen met een lunch op koninklijke wijze, zoals dat gaat in Italië. Het concept van de winkel werd al in 1947 door de familie Martini in Rovereto bedacht. En ja hoor, dat werd dus later de Gruppo Martini, waartoe het nog steeds behoort. Het is echter bij deze ene winkel in Brescia gebleven, in de voormiddag hebben we een beetje mogen proeven van wat de stad te bieden heeft. Maar na de lunch wordt het echter serieus, de VVV geeft me een heuse stadsgids mee om niets te missen. Na een straatje, een steegje, een pleintje en nog een straatje, is het daar.

Het Capitolium van Brescia en het Museum van Santa Giulia

Voor me rijzen de Korinthische pilaren van een antieke Romeinse tempel op, het zonlicht in de middag geeft het marmer een lumineuze glans, de poorten en muren erachter worden felroze, bijna oranje gekleurd. De middeleeuwse gebouwen die de tempel omringen contrasteren sterk met de elegantie van de lange witte reuzen. Het begin van een ontdekkingsreis door het Brescia rond de jaartelling laat me van verbazing mijn koude voeten vergeten. Ik kan me moeilijk losmaken van het schouwspel, maar er moet nog zoveel meer komen.

Het gehele opgravingsgebied, een Unesco Wereld Erfgoed: Longobarden, centrum van macht monument, is nu deels ondergebracht in het museum di Santa Giulia (een heilige die je vaker tegenkomt in Brescia) dat behalve de periode van de Longobarden ook nog andere eeuwen belicht, en als ik zeg belicht dan bedoel ik dat letterlijk. Ooit een Romein een bad zien nemen? In een merkwaardig soort licht en geluid spel rijst er uit de mozaïekvloer van een Romeinse villa een prachtig blauw/groen zwembadje op waarin iemand aan het badderen is, hij klimt er vervolgens uit en begint zich af te drogen. Als je niet beter wist, zou je ter plekke in spoken gaan geloven.

Even later buiten in de tuin van het voormalige klooster van Santa Giulia loopt een zusje van Vermeer´s melkmeisje langs een middeleeuwse gevel en doet iets met kannen en kruiken waarna ze naar binnen verdwijnt door een geprojecteerde houten deur. Een fascinerend schouwspel.

Het museum gaat van binnen naar buiten en vice versa en is een van de indrukwekkendste die ik de laatste tijd heb gezien, het klooster en twee kerken die met elkaar zijn verbonden en waaronder de prachtigste mozaïek vloeren van oude Romeinse villa´s werden blootgelegd, in een merkwaardige combinatie van eeuwen en gevonden voorwerpen die toch naadloos in elkaar overlopen.

Allesbehalve saai en te zien aan de aantallen kinderen die er rondlopen, ook leuk voor alle leeftijden. Er is een hoop opgegraven in het centrum van Brescia, er is ook een hoop onder de grond gebleven, want paleizen en kloosters en kerken werden gebouwd op eerdere bouwsels en veel is, althans voorlopig, nog niet zichtbaar, zoals het amfitheater wat slechts voor een gedeelte, reikhalzend, te begluren is, niet alleen omdat er overheen gebouwd is. Italië zou Italië niet zijn, als er niet een of ander dispuut gaande is om wat er nog zichtbaar is van het monument zolang achter grote schuttingen op te bergen.

Brescia heeft lang haar rijkdommen voor het grote publiek verborgen gehouden, maar de laatste jaren weet het gemeentebestuur dat toerisme ook geld in het laatje brengt en wordt er veel geïnvesteerd om de stad voor een groter publiek interessant te maken.

De omgeving van Brescia

Het meer van Iseo en wandelen naar het Regionaal Reservaat van de Piramides van Zone, (I Piramidi di Zone) en de Guglielmo bergtop

Mocht je wat langer de tijd hebben dat is een bezoek aan het meer van Iseo de moeite waard. Vlak bij bevindt zich het regionaal park met de rotspunten die ze piramiden noemen. Het park werd in 1984 geopend en genoemd naar de bijzondere vorm die de afzetting van gletsjerzand, keien en kiezelstenen in de loop van de eeuwen heeft gekregen en rotspunten tot 30 meter hoog verrezen, afgepunt met een grote kei, die als bescherming dient samen met een film, bestaande uit onoplosbare klei, die wordt getransporteerd via het water dat langs de zijkanten van de punt stroomt en die de piramide van omgeeft.

Het reservaat is ongeveer 21 hectare groot en bevindt zich op een hoogte tussen 400 en 600 meter boven de zeespiegel. Het park is het gehele jaar geopend en de toegang is gratis. Je kunt de wandeling combineren met het beklimmen van de berg Guglielmo (1.948 m), waar je een prachtig panoramisch uitzicht hebt over de hele omgeving. Bij het Madonna della Rota heiligdom ga je richting de Croce di Marone-hut (1.166 m). Vanaf hier te voet over een onverharde weg (CAI-parcours 290), je komt langs Malpensata (1348 m), Guglielmo di Sotto (1575 m) en Guglielmo di Sopra (1744 m) en bereikt tenslotte de Rifugio Almici (1.861 m). Nog 100 meter omhoog klimmen om de top te bereiken, maar dan heb je het uitzicht ook wel verdiend. Op een heldere dag kun je in de verte zelfs de Monte Rosa, Adamello en de Povlakte zien liggen.

De Camonica vallei

Op die hele vroege morgen, vertrek ik op zoek naar de oudheid die ik hoop te vinden in het Camonica dal, net iets ten noorden van Brescia. Het is koud en de grond is bevroren, de nevels beginnen net op te trekken over het meer van Iseo dat er sprookjesachtig mooi bij ligt, met het kleine eilandje bijna binnen handbereik.

Even later volgt de klim naar het park met de rotsgravures uit de tijd van de Camuni, die nauwkeurig laten zien hoe het leven zich voltrok, ik zie figuren van dieren zoals herten, honden, jachttaferelen, en zelfs landbouwmachines zoals ploegen en karren. Men denkt dat de Camuni zonaanbidders waren wat zou blijken uit de tekeningen van mensen die hun armen omhoog uitstrekken. Ze bewoonden de Canonica vallei in de ijzertijd, een paar duizend jaar voor onze jaartelling. Het park met meer dan 300.000 rotstekeningen is opgenomen in de UNESCO-werelderfgoedlijst. De Camuni en hun afstammelingen bleven in de vallei wonen ook al vestigden de Romeinen zich er en later de Milanezen en de Venetianen die de controle over de vallei bevochten. Uit de Romeinse tijd is ook nog iets zichtbaar van een amfitheater en een heiligdom gewijd aan Minerva.

Ik volg het riviertje de Oglio door het uitgestrekte dal dat 90 km lang is en loopt van het Iseomeer naar de Passo del Tonale. Ik heb een afspraak met een kaasmaker die de Rosa Camuni maakt, een kaas in de vorm van een bloem en met een stempel afkomstig uit de hiëroglyfen op de rotsen die ik net gezien heb. De kaas is zacht en licht belegen, erg lekker op het broodje dat ik even later in de bakkerij koop in het dorp Capo di Ponte.

In Esine ligt het kerkje van Santa Maria Assunta dat na de restauratie de prachtige fresco´s van Pietro da Cemmo uit de 15de eeuw te zien zijn. Zeker de moeite waard, ze zijn ´stupendo´ zoals de Italiaan naast mij verzucht.

Aan het einde van de vallei zie ik gigantische pieken met besneeuwde toppen, een er van moet de Adamello zijn, maar het is moeilijk te zeggen welke top de juiste is. Ze zijn allemaal mooi. Mijn volgende stop is het leuke artistendorp Bienno, talloze boetiekjes zijn ook nu in de winter open, maar ik kan me voorstellen dat dit leuke dorpje in de zomer bubbelt van gezelligheid, leuke trattoria´s om een hapje te eten en de wandeling door het dorp brengt je langs de eeuwenoude huizen die de werkplaatsen waren van smeden, steenhouwers, timmerlieden en lakenhouwers, zij maakten openbare en privé-huizen tot kunstwerken, Pietro Giovanni da Cemmo, de Romanino , de Fiammenghini, de Lucchese, de Pittoni, en last but not least Franca Ghitti. Tegenwoordig biedt Bienno jongeren en kunstenaars van het dorp een plek aan en verwacht van hen dat zij met hun werk eveneens meesters worden.

Waar ga je eten?

Seventyfive Cafe & Lounge in de provincie

Een oase van Italiaans design achter de deur van een nieuw gebouw aan de Via San Antonio in Ponte Legno, een alpendorp in de provincie Brescia. Buiten speelt het spektakel van de Val Camonica binnen wordt je geconfronteerd met een duizelingwekkende hoeveelheid etiketten, hier zijn er wel een 1000-tal, alle soorten wijn zijn te proeven. De loungebar is het liefdeswerk van de bekende Italiaanse architect Piero Lissoni. In de verschillende salons kun je genieten van een keurig geserveerd glas, terwijl je de inrichting bewondert van Italiaanse designmeubels van merken als DePadova, graniet van Fratelli Moncini, verlichting van Flos en sofa's ontworpen door de eigenaar voor Living Divani. Absoluut een aanrader voor wie tegelijk houdt van design en wijn!

Adres: Via San Antonio 7-5, Ponte di Legno, Brescia Tel. +39-03641892006. Website: www.75cafelounge.it

Castello Malvezzi

Romantisch en historisch, het Castello Malpezzi in Brescia ligt op de top van de San Giuseppe heuvel die uitkijkt over de stad, van binnen, maar ook van buiten een fotogeniek geheel, waar chefkok Alberto Riboldi leiding geeft aan een veeleisend team in de keuken die verrassende combinaties creëren zoals spaghetti nero verrijkt met kaviaar. Wel ja, je bent ook op bezoek in het huis van de adellijke familie Malvezzi, die in de zeventiende eeuw in de Serenissima Republiek van Venetië de kanselarij van de gemeente Brescia bekleedde. Het waren moeilijke tijden waarin politieke en sociale groeperingen met elkaar streden: aan de ene kant een paar rijken en machtigen, aan de andere kant een arm volk zonder rechten. In de negentiende eeuw raakte het landgoed door het ontbreken van een opvolger in de familie Malvezzi lange tijd in de vergetelheid. Na een zorgvuldige restauratie werd het kasteel omgetoverd tot een van de beste restaurants van Italië. Als je de bochtige weg omhoog naar de top van de San Giuseppe heuvel volgt nodigt elke open plek je uit om te stoppen en het uitzicht over Brescia te bewonderen. Hetzelfde geldt als je de Cortine di Nave, het pad dat naar het kasteel leidt, volgt, een favoriete wandeling in de herfst of lente vanuit Brescia op zoek naar paddestoelen of kastanjes.

In de tuinen van Castello Malvezzi is menig bruidspaar gefotografeerd, elk plaatje nog mooier dan het vorige. Maar ook voor fotoshoots van modekoningen uit Milaan of een nieuw model auto is het kasteel geliefd.

Adres: Via Colle San Giuseppe, 1 Brescia, Tel.: 030 200 4224, Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. - Website: www.castellomalvezzi.com.