Is het een macabere fascinatie met de dood of juist het tegenovergestelde, die aantrekkingskracht van een begraafplaats? Overal wel te verstaan, behalve in mijn eigen land, waar de calvinistische sobere grijze stenen altijd een intense triestheid bij me opwekken. Niets is zo jubelend mooi als de uitbundige sculpturen van engelen en bedroefde weduwen bevallig gedrapeerd over de tombe van een overledene. Zoiets wil ik ook, en als dat niet kan, hoeft er voor mij niets in de plaats te komen, geen afzeikkruisje dus met mijn naam verkeerd gespeld en zeker geen grijze klomp waar je nooit meer onder uit komt.

In Genua ben ik rijk gezegend met het Cimitero Monumentale di Staglieno, volgens kenners de mooiste begraafplaats van Europa, mooier zelfs dan het bekende Parijse Père Lachaise, waar misschien wel veel meer beroemdheden liggen. Toen in 1832 het begraven in en om kerken verboden werd, was er een noodzaak om grote stukken land op te offeren aan het begraven van de doden, en in een rijke stad als Genua werd opdracht gegeven aan de stadsarchitect om daar een ontwerp voor te maken.

De arme man, Carlo Barabino, die trouwens talloze bijzondere gebouwen in Genua op zijn naam heeft staan waaronder het Felice theater, zou de opening in 1851 niet meemaken, omdat hij zoals veel anderen in 1835 de cholera pandemie niet overleefden. In 1840 werd nog opdracht gegeven om het Pantheon, oorspronkelijk heette het de Cappella dei Suffragi, bij te bouwen. Barabino’s leerling en opvolger Giovanni Battista Resasco, mocht het afmaken. Hij zette de toon voor wat na 1850 aan begraafplaatsen werd gebouwd, een stijl die nu Mediterraan wordt genoemd, maar op veel plaatsen werd nagevolgd, zoals o.a. ook het eerdergenoemde Père Lachaise.

Mocht je in de gelegenheid zijn om Staglieno te bezoeken, dan kan ik vooral de rondleiding van de 100 vrouwen aanbevelen, dat heel representatief is voor Staglieno, beelden van dochters, moeders, vrouwen van kind tot ouderdom, sublieme beelden uit de 19de en 20ste eeuw.

De foto’s zijn niet van mij. Staglieno heeft strikte regels voor het fotograferen van de beelden, waardoor het bijna onmogelijk om zelf goede foto’s uit de hand te maken. Ik heb er een aantal uitgekozen die mij aanspreken, maar ik zou zeggen, ga zelf op onderzoek in dit gratis openluchtmuseum. De getoonde foto’s zijn van de gemeente Genua en van de website van Staglieno.