5 of 5 (27 Votes)
Zouttoren en -museum in Cervia
Zouttoren en -museum in Cervia

Het is toch echt zo dat het land met een van de slechtste betalingsbalansen in de wereld, Italië, het woord salaris heeft uitgevonden. Het is afkomstig van het woord sale = zout, omdat de Romeinse officieren naast muntstukken ook in zoutgrammen betaald konden worden. Dat konden ze dan meenemen naar landen zoals het huidige Nederland en Engeland waar ze nog geen munten hadden.

Onze uitdrukking met een korreltje zout nemen is niets anders dan een vertaling van de Latijnse uitdrukking die de Romeinen hier met ons uitwisselden. Waarschijnlijk overdreven de Romeinen nogal, vandaar. Zo kwam het zeezout in Zeeland, al waar enkele scherven van zoutvaten zijn gevonden die de Romeinen daar naartoe mee genomen hadden, om voedsel te conserveren. Wij konden dat toen nog niet, en moesten vrijwel alles vers of gedroogd eten.

Cervia

De Romeinen hadden op diverse plaatsen in hun rijk zoutmijnen in het binnenland als wel zoutbassins aan de zeeën, waar ze tafelzout vandaan haalden. (Je kunt dit nalezen in mijn boekje Zeezout uit 2006, dat inmiddels een waar collector’s item is geworden). De bekendste in Italië zijn die van Volterra (Toscane, zoutmijn), Margherita di Savoia (Puglia), Santa Caterina & Sant’Antioco op Sardinië, Trapani op Sicilië en Cervia nabij Ravenna, waar vóór de Romeinen de Etrusken al zoutpannen hadden.

Cervia zout 2

Daar komt ook de naam zoutpannen vandaan, waarschijnlijk vernoemd naar de (duin)pannen oftewel kuilen waaruit het zout gewonnen werd. Pas later droogde men het zout tegen dakpannen aan en gebruikte men grote pannen om het zout in droog te koken. Met pane (brood) heeft het in ieder geval niets van doen, dat eten Italianen immers doorgaans zonder zout.

Kreeft in zoutkorst

Elk jaar op 4 februari wordt hier nog steeds de jaarlijkse processie met het kruis van de Suffragio-kerk gehouden en het kruis teruggegeven aan de Adriatische Zee, volgens velen het oudste ritueel verbonden met zout. Er wordt dan ook een speltbrood met zout (faro con molo salsa) geofferd.

Het zeezout van Cervia heet ook wel zoet zeezout, omdat het de bittere bijsmaken van magnesium en kalium niet heeft. Hier bestaat nog steeds een 1000-voudig bassinsysteem, waarbij het zeezout via kanaaltjes naar kleinere ‘pits’ steeds zouter wordt.

Cervia zout

Tijdens mijn jaarlijkse culinaire trip naar Le Marche bezoeken we niet alleen deze kerk en zoutpannen, maar ook het vissersrestaurant waar je de meest fantastische zeevruchten en ander marien genot kunt ‘verorberen’. Hoe mooi is het daar als je buiten in de zon een mooi visje besprenkelt met vers zeezout.

Vis in Zoutkorst

Meestal namelijk is ons mijnzout miljoenen jaren oud en moeten we het doen met dit AKZO-keukenzout. Maar sinds kort hebben we ook in Nederland weer eigen vers zeezout en wel Zeeuwsche Zoute. Saluti!!, zeggen de Italianen nog steeds als ze proost bedoelen, een teken van heildronk, glorie kwam via het zout!

In mijn nieuwe boek ´Over inpakken´ dat ik samen met Mr. Wateetons maak, zijn diverse in zoutkorst gebakken vissen (en zelfs kreeft) te zien. Hiervan enkele voorbeelden. Kortom, als jullie met mij op culinaire reis naar Le Marche gaan, halen we verse vis in Fano en vers zeezout in Cervia en gaan we in zoutkorst bakken.

Tips en boeken van René Zenderink

{module Rene Zanderink}

 

Over dit artikel



Land: Italië