Ik bracht een avond door met hertog Giovanni Pignatelli della Leonessa, hij vertelt mij over de onstuimige geschiedenis van de provincie Benevento en ik leer hoe ruilhandel nog gebruikelijk is op het platte land.
Boek je hotel nu en betaal later in Benevento op Booking.com
Bespaar NU minstens 15% als je boekt vóór 31 maart 2023. op Booking.com!
De provincie van Benevento nodigde mij vorige week uit om kennis te maken met de streek die zich uitstrekt achter Napels en zich schuil houdt in de schaduw van de Vesusvius en de toppen van de Appenijnen.
De hoofdstad van de provincie Benevento is de gelijknamige stad Benevento, 50 km ten noordoosten van Napels. Een heuvelandschap geflatteerd door prachtige eeuwenoude dorpjes en wijngaarden met de witte Greco di Tufo druif en de even bekende Falangina.
De naam Benevento duid overigens niet op de zachte wind die je vooral 's avonds door de dalen voelt waaien maar op 'vento', van het woord markt of verkoop. De originale naam van Benevento is trouwens Maleventum, ooit door de Romeinen bedacht die er waarschijnlijk een slechte koop in zagen. De provincie is oorspronkelijk geen echte Romeinse nederzetting, we spreken liever van de Samnieten, een beschaving waar niet erg veel van bekend is. Het vroegst documenteerde de Romeinen de verschillende stammen van de Samnieten rond 354 vC.
Snel genoeg braken er oorlogen uit tussen de plaatselijke nederzettingen en rond 90 vC slachtte de Romeinse dictator Lucius Corneluius Sulla de meeste bewoners af met als gevolg dat de resterende leden van de stammen zich verspreidden naar andere delen van Italië. In de Romeinse literatuur spreekt men over de verwoeste steden van het Samnitisch volk, we veronderstellen om deze reden dan ook dat het een volk was van enige rijkdom en bezit. Nadat de Romeinen de streek hadden overgenomen was het welvarend, waarschijnlijk te danken aan de positionering van de stad Beneventum die aan een belangrijke kruising ligt van de Via Appia.
De rijkdom blijkt ook uit de hoeveelheid munten die geslagen waren in Beneventum. Het was waarschijnlijk voor dezelfde reden dat de triomfboog, de Boog van Trajanus, er werd neergezet door de senaat en het volk van Rome, een bouwwerk van de architect Apollodorus van Damascus, in 114. De Boog van Trajanus is een van de best bewaard gebleven Romeinse bouwwerken in de Campania.
Er bestaan maar weinig overblijfselen van het Samnitische volk en wat niet als legende wordt doorverteld vind je teug in het national musuem wat in een bijzonder mooi oud klooster is gehuisvest, het Museo del Sannio, gelegen vlakbij de stad Benevento en vol met Griekse, Romeinse en Egyptische oudheden.
Na de val het Romeinse rijk behoort de verdere geschiedinis toe aan een komen en gaan van aristocratische families, te beginnen met de hertog van Lombardije. Na het jaar 1000 wordt de hele provincie overgeheveld naar het bischoppendom.
De geschiedenis van de streek komt pas echt tot leven bij mijn bezoek aan de antieke burcht en woonstee van de tegenwoordige hertog en zijn vrouw: Duca Giovanni Pignatelli della Leonessa , het bezoek werd georganiseerd door Carmine de eigenaar van een prachtige Bed en Breakfast L'Agrifoglio, waar ik logeer, hij heeft zaken te bespreken met de hertog en ik mag mee.
Op eigen kracht en door zelf te investeren hopen ze ooit de burcht te laten herleven in enige mate van de oorspronkelijke glorie, wat hun een aardig kapitaal gaat kosten op hun niet al te ruim bedeelde oude dag. De vrouw van de hertog is gelukkig restaurateur en heeft al vele jaren van haar leven besteed aan de restauratie van verschillende kunstschatten. Na een kort zakelijk intermezzo word ik vriendelijk uitgenodigd om de avond met de hertog en hertogin door te brengen en na het avondeten uitgenodigd voor een korte wandeling door het kasteel.
Hier staan de schatten van verschillede eeuwen familiebezittingen stof te verzamelen maar dat maakt het niet minder wonderbaarlijk, wat een rijkdom staat hier bijeen! De hertog vertelt fascineerende verhalen over de geschiedenis en genieten tot slot van de tuinen rondom de burcht die een prachtig uitzicht geven over de vallei.
Hij geeft Carmine nog twee zware tassen mee als afscheidkado. Ik ben wel geintrigeerd door wat er in zou kunnen zitten, maar hij wacht tot we thuis zijn om ze open te maken. In goede traditie worden hier natuurlijk diensten geruild. Carmine, een voormalig gemeenteraadslid, geeft zijn zakelijk advies over de renovatie plannen (zal ongetwijfeld iets te maken met monumentensubsidies e.d.) in ruil hiervoor ontvangt hij dus twee complete achterpoten van een van de wilde zwijnen die op het landgoed van de hertog worden gefokt.
Lekker...., we eten dat weekend samen met de buren een van de twee poten volledig op, het lot van de andere blijft voor mij voorlopig nog een geheim.
