5 of 5 (27 Votes)
De beroemde waterval van Capelli di Venere in de Cilento
De beroemde waterval van Capelli di Venere in de Cilento

Campania houdt niet op bij de Amalfi kust waarover zoveel wordt geschreven. Ook als je Pompeii en Napels bezocht hebt, heeft de streek meer dan genoeg voor iedereen om een vakantie te vullen. Zelfs meerdere als je eenmaal de smaak te pakken hebt. Laten we eens kijken wat bijvoorbeeld de Cilento en Vallo di Diano te bieden hebben.

Op rondreis in een natuurpark waar de mens nog weinig schade heeft aangericht

Ik was eigenlijk op weg om de vallei van de orchideeën te zoeken, ik had gelezen dat er 184 verschillende soorten wilde orchideeën te vinden zijn, ze zijn beschermd, dus is alleen fotograferen is toegestaan. De vallei bij Sassano heeft legio mogelijkheden om wandelend of fietsend de planten te ontdekken. In feite gaf me dat de kans om een in een paar dagen veel van de streek te zien.

De dam van Alento

Om te beginnen was ik neergestreken in het plaatsje Castellabate op iets meer dan 100 km ten zuiden van Napels (85 van Amalfi). De kustplaats heeft genoeg hotels om een nachtje over te blijven en na afloop van mijn kleine rondreis had ik een weekje vakantie in mijn hoofd in een leuk appartement op 1 km van het strand.

Castelbate

Zonsopgang over Paestum

De volgende ochtend sta ik vroeg op want als ik in Paestum wil zijn om het vroege ochtendlicht te gebruiken voor mijn foto´s van de monumenten moet ik wat over hebben, vooral de drie Griekse tempels waar nog verrassend veel van overeind staat. Voor de andere delen van zo´n opgraving heb je altijd veel fantasie nodig om straatjes en funderingen van huizen te herkennen, maar iets wat de hoogte ingaat, werkt meteen.

Paestum

Krampachtig vasthouden in Carleto Monforte

Bij Castelcivita rij ik het Nationaal Park van Cilento en Vallo di Diano binnen. Diepe ravijnen en kronkelende riviertjes, dat is wat dit stuk van de Vallo di Diano laat zien, bossen en nog eens bossen. Ik heb een kamer geboekt vlak bij Carleto Monforte, ooit een stad van betekenis nu nog maar bewoond door iets meer dan 600 mensen. Het is mooi gerestaureerd en vooral het Piazza Diana is de moeite waard, genoemd naar de tempel die hier gestaan heeft in het middelpunt van de plaats.

De traditionele worst Nduja uit de Cilento

Maar de echte attractie is de steile afgrond waaraan de stad zich krampachtig lijkt vast te klampen, om maar niet naar de Fassano-rivier daarbeneden af te glijden. Carleto Montforte heeft maar één restaurant waar je degelijk kan eten, het was trouwens uitstekend en goedkoop, maar waarom het de ´Belmont Saloon Pub´ moet heten alsof je in ergens in Nevada bent gestrand? De middag gaan we besteden aan een mooie wandeling in het park richting Roscigno Vecchia en als de tijd het toelaat een van de vele grotten vanbinnen bekijken. Onze gastheer van agriturismo Terra Nostra legt ons precies uit hoe we moeten lopen.

Onderwaterrivieren aan de kust

Dit is een berggebied en wordt ook wel ´kleine Dolomieten´ genoemd, hoewel ik die bijnaam bij veel bergstreken in Italië tegenkom. En bergbewoners houden van een stevige pot, er moeten calorieën verbrand worden en bovendien ligt het wild hier bijna voor het oprapen. In het voorjaar kan het ´'s nachts koud worden en daarom kiezen voor een typisch vullend streekgerecht.

Het uitzicht vanaf de berg Cervati

Orchideeën en 320 marmeren kamers in Padula

Mijn volgende stop is het doel van mijn reis de vallei van de orchideeën. Sassano waar de vallei begint, ligt op nog geen 50 km, maar de bergwegen maken het moeilijk om tempo te maken en wie zou dat ook willen, met prachtig uitzicht aan beide kanten. De vallei ligt tussen de Cervati bergen en is 47 km2 groot. Diverse wandelpaden zijn uitgezet die in de bloeitijd van april tot en met juni ook met een gids te bezoeken zijn. Een van de weinige plaatsen in de wereld waar de mens de natuur niet heeft verstoord. Biologisch gezien ook interessant, omdat hier veel berken groeien die in dit warme gebied eigenlijk helemaal niet thuishoren en waarschijnlijk een goede bodem voor de wilde orchideeën vormen.

Certosa di San Lorenzo

Terug in Sassano neem ik de weg naar Certosa di San Lorenzo of Padula, een kleine omweg, maar meer dan de moeite waard. Aan de bouw van dit gigantische klooster werd in de 14de eeuw begonnen en het was na 450 jaar nog niet helemaal afgebouwd, iets van 320 kamers en zalen en daarmee het grootste in Italië. Eigenlijk is het merendeels in barokstijl gebouwd, waarbij de zuilengang met 84 pilaren ook weer een record breekt.

Certosa di San Lorenzo Trappen

Maar dan is er het trappenportaal, waarbij je je in alle bochten kan wringen om de meest indrukwekkende foto van je leven te maken, betere fotografen met betere lenzen zijn mij voorgegaan. Ik ben volledig overgeleverd aan clichés die ik niet gebruiken wil.
Even later loop ik dan door zalen met ingelegd marmer en intrinsieke patronen, zo kunstig gemaakt dat het geen wonder meer lijkt dat er eeuwen aan gewerkt is. En als iemand weet wat ´scagriola´ technieken zijn, die kan hier zijn hart ophalen. Ik ben sowieso een bewonderaar en kwam ogen te kort. En dan denk je ook nog even, wat moet dat toch allemaal hier, ´in the middle of nowhere´. Maar misschien was dit wel ooit het centrum van het universum.

De kaasmakers can de Cilento

De Bussato rivier, zwembad tussen het groen

De volgende dag is weer gewijd aan de natuur van het park, of liever de natuur heeft me overmeesterd, ik ben slaaf van het groen, het water, de rotsen geworden, ik wil meer zien en lang kijken daar waar de rivier Bussato bij Morigirati een zwembad in de natuur schept en oude bruggetjes alleen om naar te kijken zijn, watervallen die als eeuwige bruidssluiers het donkergroene mos bedekken. Ik wil hier niet meer weg, dat wil ik eigenlijk zeggen. Maar als de avond valt, moet ik wel.

Morigirati

De rit terug naar de kust is na al dit spectaculaire gedoe van moeder natuur enigszins slaapverwekkend, tot opeens een ander spel in de ring wordt gegooid. Dat hadden we nog tegoed, een zonsondergang in technicolor, weg met de groene filters, nu is het allemaal rood, blauw, oranje, geel en ja ook nog wat groen op de rotsen voor de zee. Kleurenblind wordt je in dit land. En dan sluit ik maar mijn ogen tot de volgende episode.

Het dorp Perdifumo

Velia, nou nee, vandaag even niet

Voor dag 4 had ik een nog een andere oudheid op het programma om mijn reis cultureel af te sluiten, net zoals ik het begonnen was. Maar Velia is wat teleurstellend, de stad die eens aan zee lag was een belangrijk handelscentrum voor de Grieken, maar er zijn geen indrukwekkende bouwsels van over behalve een toren (uit de middeleeuwen!), een poort en een straatje met mooie keien die Porta Rosa heet en de hoofdstraat was. Ze kunnen mijn interesse niet goed wekken. We gaan naar huis, nou ja, het huis voor een week aan de kust, nog lekker in het voorseizoen dus heerlijk rustig.

Over dit artikel



Parco Nazionale del Cilento
Via F. Palumbo, 18
84078
Vallo Della Lucania
Salerno
Land: Italië