Een concertzaal onder de sterren, een diepblauwe zee en de rotsen van Amalfi bezaaid met een kaleidoscoop aan kleurrijke huizen als achtergrond, licht bedwelmende geuren van mediterrane kruiden en bloemen, dit alles leidt naar een atmosfeer van hemelse verhevenheid die je zelden meer zult bereiken.
Maar goed, het blijft een concert en je doet er goed aan ook enige interesse te tonen voor de vaak excellente performers.
De reeksen concerten vinden tegenwoordig al plaats van Pasen tot eind november, een groot verschil met 1953 toen het begon met enkele concerten in de maand juli, met name voor Wagner liefhebbers, om meer toeristen te trekken naar de ietwat verpoverde kuststreek na WW2. Richard Wagner heeft in Villa Rufulo naar men zegt inspiratie opgedaan voor zijn werk 'Parsifal' na het zien van de betoverende tuinen van de Villa. Vandaar ook dat het Ravello Muziek Festival vroeger bekend stond als het 'Wagner Festival'. Maar Wagner ligt ver achter ons, zijn bombaste opera's passen niet goed meer in de entourage. Kamermuziek, solisten, jazz, dans vormen de kern van het huidige festival.
Concerten vinden de laatste jaren ook een plaats in de Romaanse kathedraal van Ravenna; vanwege het overladen programma en de weersomstandigheden in het voor- en najaar was een uitbreiding van de beschikbare podia noodzakelijk geworden.
Natuurlijk wordt het Festival bijgestaan door de nodige exposities van kunstenaars en fotografen en als men de behoefte voelt om met een van de musici van nabij te discussiëren is ook daar gelegenheid voor.
