De beste geheimen van Calabria

Op sommige plaatsen is het zand zo fijn als poeder en verkleurt het van parelmoertinten naar goud. De Costa degli Dei heeft steeds meer te bieden, minder druk dan Sardinië en meer op gastronomisch gebied dan de Salento. 300 kilometer Tyrreense kust, een aaneenschakeling van kliffen, grotten en gewelven, witte zandstranden én gelato, heel veel heerlijk vers ijs. Misschien wel het beste van héél Italië. 

De Costa degli Dei is zonder twijfel een van de meest geheime schatten van Italië, door kenners bezocht en zeer geliefd. Dit gedeelte van Italië biedt daarnaast onvergetelijke ervaringen op het gebied van gastronomie. Wil je deze kust bezoeken, dan beveel ik je aan het stukje kust tussen Pizzo Calabro en Nicotera te proberen. De kustlijn is hier verrassend gevarieerd: brede witte stranden worden afgewisseld met grillige rotsen en inhammen die alleen te voet of per boot bereikbaar zijn. Van hieruit kun je namelijk niet alleen de schitterende Eolische eilanden zien liggen, maar ook het pittoreske dorpje Tropea bezoeken, dat op de klif ligt en de kust domineert. Wie denkt dat het hier vergane glorie is, heeft het mis want de streek heeft zich de afgelopen 10 jaar vernieuwd en biedt nu comfort en veel faciliteiten langs de kust in pittoreske stadjes.

Tropea

Tropea, een van de bekendste en meest populaire badplaatsen van Calabrië, is een pittoresk dorpje gelegen op een tufstenen voorgebergte 70 meter boven de zee, een belvédère boven de turkooizen golven. De "parel van de Tyrreense Zee" onderscheidt zich ook door iets anders en dat is de bijzondere rode ui van Tropea uiteraard met het IGP-label (Indicazione Geografica Protetta), waarmee enkele van mijn favoriete recepten worden bereid, van omeletten tot salades uit Tropea, maar ook jam waaraan cognac, witte wijn, suiker en rietsuiker is toegevoegd, een zoetigheid voor echte fijnproevers. Hier trouwens ook veel winkeltjes waar je 'nduja, een fles extra vergine olijfolie, wijn of uien kunt kopen.

• Tropea - Een Mooie Strandbestemming In Calabrië
• Tropea, Onontdekte Zuidzee Stranden In Calabrië

Grotta del Palombaro van Tropea

Niet te missen is een bezoek aan de Grotta del Palombaro (grot van Palombaro), in het onderste gedeelte van de rots waarop de kerk staat, een doorgang die het strand van Rotonda met het strand van Linguata verbindt.

Peperoncino tri pizzi en 'nduja

Het belangrijkste pittige ingrediënt in 'nduja, een overheerlijk smeerbaar Calabrisch worstje met een bijzonder pikante smaak. De peper komt uit Monte Poro, in de provincie Vibo Valentia. De prijs van deze groente is eigenlijk te laag is om de teelt nog levensvatbaar te houden, het wordt dan ook bedreigd met uitsterven. Het werd in 2020 opgenomen in de Ark van de Smaak, een project waarmee Slow Food voedingsmiddelen identificeert die over de hele wereld met uitsterven worden bedreigd. De peper heet in Calabria 'tri pizzi', of 'minni di vacca', en de reden daarvoor is gemakkelijk te verklaren: de vorm, gekenmerkt door drie uitsteeksels aan het onderste uiteinde van de vrucht, doet denken aan de uier van een koe. Wil je deze worst proeven ga dan naar het plaatsje Spilinga, het centrum van de 'nduja worst.

Paradiso del Sub Zambrone

Het strand Paradiso del Sub in Zambrone aan de prachtige Costa degli Dei in de provincie Vibo Valentia is ongetwijfeld een van de mooiste plaatsen die door toeristen en Calabriërs worden bezocht. Tot 20 jaar geleden was het een tamelijk onbekende plaats die vooral werd bezocht door de mensen die verbleven in het dorp dat bekend staat als het "paradijs van de duiker". Het strand, ook bekend onder de naam Marinella, is nu een verplichte etappe geworden voor wie eens een ander soort dag aan het strand wil doorbrengen op een betoverend strook land op een steenworp afstand van Tropea. Om het strand te bereiken neem je de SS522, de kustweg die Pizzo Calabro met Tropea verbindt, en dan kom je in Zambrone, een stadje gelegen tussen Briatico en Tropea. Het strand ligt in een kleine baai, verborgen door rotswanden. Als je het treinstation van Zambrone als referentiepunt neemt dan bevindt het Paradiso del Sub zich vlakbij. Om het strand te bereiken, moet je de auto vlakbij het treinstation parkeren. Tot voor kort was er genoeg gratis parkeerruimte, maar nu moet je 's morgens vroeg komen om te parkeren zonder te moeten betalen. De wandeling naar het strand is ongeveer 10 minuten.

Met uitzondering van Sicilië is Calabrië de zuidelijkste van alle Italiaanse regio´s. Met als gevolg dat het er behoorlijk warm kan worden. Het klimaat in Calabrië is berucht om de zomerse hitte - in de meeste delen van de regio kan de gemiddelde temperatuur tussen mei en september gauw oplopen tot 40 graden (inclusief Global Warming). Bij dit soort meedogenloze temperaturen is er maar één goede manier om jezelf koel te houden: ijs.

Gelato is hier enorm populair en gelateria's serveren een ongelooflijk aantal smaken - niet alleen de klassiekers zoals vanille, stracciatella of citroen, maar ook zeer ongebruikelijke, lokale smaken, zoals zoethout, ricotta en, jawel, zelfs rode ui en gorgonzola ijs. Het succesverhaal van tartufo ijs begint in de Calabrische plaats Pizzo Calabro in de provincie Vibo Valentia - een klein vissersdorpje aan de westkust van de regio. Pizzo is de onbetwiste bakermat van de Italiaanse gelato - het staat in het hele land bekend als de "stad van het ambachtelijk ijs" en alleen al in het centrum van de stad zijn minstens twintig gelateria's te vinden! Op zo'n 7000 inwoners is dat best heel bijzonder.

Pizzo Calabro en de Tartufo IGP

Je moet Pizzo Calabro voor het vallen van de avond bereiken om de schitterende zonsondergang te kunnen zien over de Golf van Sant'Eufemia vanaf het Piazza della Repubblica. Het plein is het hart van de oude stad en van hieruit begint een dicht netwerk van steegjes waar je een prima trattoria kunt vinden. Bestel vooral de gemarineerde ansjovis of inktvissalade, misschien gevolgd door tonijn alla pizzitana met rode uien uit Tropea of gerolde zwaardvis, uiteraard met een van de typische witte wijnen uit de streek: een Lamezia of Scavigna. Uiteraard sluit je alles af met een Gelato Tartufo!

We zijn op het gebied van gelato de laatste 50 jaar zo verwend geworden, dat je het misschien was vergeten, maar het tartufo ijsje was waarschijnlijk de voornaamste reden waarom je als kind naar Italië op vakantie wilde. Uit Pizzo komt de verse chocolade tartufo verpakt in papier, de chocolade-ijsbom heeft een verborgen kern van hazelnootijs, gesuikerde hazelnoten en binnenin een vloeibare chocolade-explosie. De met cacao bedekte koepel lijkt op een tartufo (zwarte truffel) en zou in de jaren vijftig voor het eerst zijn gemaakt. Er bestaat niets vergelijkbaar, een paar specialisten in Pizzo hebben het vak overgenomen van vader op zoon, de kern van de tartufo hoort eigenlijk een verrassing te zijn, iedere familie wist een andere vulling te creëren, maar de vloeibare chocolade vulling blijft wel erg populair.

Het originele recept is nog steeds in het bezit van de neven van Don Pippo, die de naast elkaar gelegen gelateria's Bar Dante & Ercole in het centrum van Pizzo runnen. De gelato moet worden bereid zonder toevoegingen of moderne stabilisatoren en als het eenmaal gelukt is een respectabele hoeveelheid gesmolten chocolade in het centrum te gieten, is er de lastige taak om de tartufo te dichten zonder er een rommeltje van te maken. De tartufo wordt hier uitsluitend met de hand gemaakt en vereist dan ook deskundige handen. Het ijs dat in supermarkten en zelfs in sommige bars en restaurants wordt verkocht, heeft niet alleen een heel andere vorm dan het origineel, maar smaakt ook heel anders.

De oorsprong van het inmiddels IGP ijsje (Indicazione Geografica Protetta) is vrijwel onbetwist, er bestaat verhaal over een prins en een tartufo, maar over het algemeen gelooft men dat Giuseppe De Maria, bekend als Don Pippo, op een dag geen ijsvormpjes meer had en daarom maar met de hand een ijsje vormde, een handvol hazelnootijs op een laag chocolade-ijs, vervolgens voegde hij gesmolten chocolade met karamel en Strega likeur (likeur uit de provincie Benevento in Campania) toe. Hij wikkelde alles in een vel suikerpapier et voila, de Pizzo Tartufo was geboren.

Het historische centrum van Pizzo is zeker de moeite waard, het is rijk aan Aragonese architectuur, de veroveraars van deze belangrijke stad aan de Costa degli Dei en het stuk van de Calabrische Tyrreense kust tussen Pizzo en Nicotera. Het belangrijkste bewijs van de Aragonese overheersing is het kasteel van Murat, gebouwd door Ferdinand I van Aragon in 1492, dat uitkijkt over zee. Doe je een wandeling langs de Cristoforo Colombo promenade in het lager gelegen deel van de stad dan heb je een prachtig uitzicht over de kustlijn en kun je de stad van onderaf bewonderen.

Scilla de parel van de Costa Viola

Scilla ligt op een steenworp afstand van Sicilië en vanaf de Costa Viola heb je het mooiste uitzicht. Als je hier aankomt word je verleid door verse broodjes 'nduja - niet te weerstaan natuurlijk. Eigenlijk moet je beginnen met een korte wandeling door Chianalea, de meest karakteristieke wijk van de stad met smalle steegjes en trappen die afdalen naar de zee. Het typische vissersdorp is nog steeds vrijwel onaangetast door de tijd, de vissers worstelen er nog met netten en zijn altijd te druk om de weinige toeristen op te merken. De stilte wordt alleen doorbroken door het geluid van de golven. Het kasteel van Ruffo is het symbool van Scilla, een militaire gebouw dat getransformeerd werd in een adellijke residentie. De grote haven van de Scilla is een ander verhaal, dit is een echt toeristisch centrum met bars en restaurants met uitzicht op zee. Je eet hier vooral vis en zeevruchten, zoals de carpaccio van zwaardvis, fritto misto, linguine met schelpen, gegrilde zwaardvis met misschien na een citroensorbetje en een Amaro.

Capovaticano Resort Thalasso Spa

Op 21 mei heeft het zijn deuren weer voor het publiek geopend, na een lange sluiting als gevolg van de pandemie. Een elegant vakantieverblijf aan zee met een modern, minimalistisch design, omringd door weelderig mediterraan struikgewas en het kristalheldere water van de Middellandse Zee. Het resort biedt twee goede restaurants voor slowfood liefhebbers: Strombolicchio Gourmet Restaurant, met een menu op basis van lokale ingrediënten en slow food presidia en Bergamotto Raw Bar, waar de chef verse moderne gerechten bereidt met ongewone en verfijnde smaken.

De' Minimi gastronomisch restaurant in Villa Paola

Afgelopen juni werd in Villa Paola, een voormalig Franciscaner klooster dat tot een vijfsterrenhotel omgebouwd, een nieuw adres geopend voor fijnproevers die op zoek zijn naar een authentieke en vernieuwende keuken. Het restaurant kijkt uit op een oud gerestaureerd klooster aan de ene kant en een tuin met mediterrane planten die afloopt naar de jachthaven van Tropea aan de andere kant, en dankt zijn naam aan de Minim broeders die er ooit woonden. Velen geloven dat hun keuken, meer dan 500 jaar geleden gecodificeerd door Franciscus van Paola, de eerste voorouder was van het mediterrane dieet