Na het luidkeels welkom van een troep ganzen (die naar men zegt beter werken dan waakhonden), sta ik dan naast het verweesde ezeltje dat al aardig begint te wennen op de boerderij en inmiddels het stro deelt met de honden en poezen bewoners. Ik ben hier met Virginio, man van mijn schoonzusje Linda, die als veearts voor het jaarlijkse prikje van de beestenpopulatie aanwezig is en het moederloze ezeltje mag meteen meedoen.

Een plaatselijk spreekwoord zegt: ”bij de boer ga je nooit met lege handen weg” en dat klopt want even later lopen we het erf over met een zelfgebakken brood en eieren op weg naar de auto. We hadden de rit gemaakt over de heuvels met voor ons de zee en achter ons de bergen om zo bij de afgelegen hoeve te komen; wat een geweldige plek!

Even later merk ik op dat het zo jammer is dat veel boerenhuizen er zo verlaten bij staan. Natuurlijk maak ik een paar foto’s van de schilderachtige huizen omringt door olijfbomen, hier en daar kun je de zee zelfs zien. Virginio toetert ongeduldig en zegt dat we verder moeten, we moeten nog heel wat dieren een bezoek brengen die dag. Tijdens de rit hebben we het er over dat de nieuwe generatie maar weinig ambitie heeft om het boerenbedrijf over te nemen van de ouders en liever aan de kust of in de grote stad wil wonen.

Een lief moederloos ezeltje

Maar gelukkig zijn er ook nog boeren die met passie hun werk voortzetten, zoals de familie die het ezeltje heeft geadopteerd. Hier runnen grootvader, vader en kleinzoon, dus drie generaties het bedrijf nog. En zo rijden we die dag in de fuoristrada over hobbelige wegen, naar de jonge ezel wiens moeder door een wolf is gedood en die sinds een paar dagen door de boerenfamilie wordt geadopteerd.

Een mooi huis in Santa Maria di Ronzano

Als we door het binnenland in de Mavone vallei ook wel de Valle Siciliana genoemd, rijden op weg naar de pasgeboren biggetjes van Castel Castagna, vraag ik, “Is dat niet de Chiesa Santa Maria di Ronzano?”, want ik weet dat mijn metgezel bekend is in deze buurt. “Inderdaad, en dat kerkje stamt uit 1170. Het is inderdaad een van de mooiste Romeinse-Apulische kerken in Abruzzo, met prachtige fresco's van scènes uit het leven van Jezus in de centrale apsis die dateren uit 1181."

“Wat vind je van dat huis dat daar te koop staat, is dat niet iets voor jouw landgenoten”? vraagt hij. “Certo”, zeg ik, want wie wil er nu niet in een huis met zo’n uitzicht en bergen in de achtertuin wonen. Ik maak snel nog even een foto voor kennissen die op zoek zijn naar een huis in deze streek.

De vrolijke varkensfokker

We worden enthousiast ontvangen door Giuseppe, een vrolijke varkensfokker van 85 jaar (wat jong is voor deze streek). Er leven meer dan 20.000 varkens verspreid over 3 boerenbedrijven hoog in deze heuvels. Hier is een perfecte combinatie van natuur en technologie te zien, wat het bedrijf speciaal maakt en misschien wel uniek in Italië, omdat er ham, worsten en salami uit Abruzzo worden gemaakt, een 100% authentiek product. Varkensfokkerij staat op hoog niveau in de streek rond Teramo, het voer komt van eigen grond en de lucht is schoon zo hoog in de bergen van de Gran Sasso en met een verfrissende brief van de Adriatische zee.

Smakkende biggetjes

We gaan samen de goedverzorgde varkensstallen in. Alles is werkelijk superschoon. Allereerst komen we langs de oudste varkens, die helaas eerdaags in salami en ham zullen veranderen. Vervolgens lopen we langs knorrende en krijsende varkens van een paar maanden oud, “sempre fame” (altijd honger), zegt de fokker lachend.

En dan zijn we bij de kraamkamer aangeland. “Silenzio”, zegt Giuseppe met een vinger aan de lippen “Ssst” , als we voor de ´Sala parto´ staan. We lopen langs de boxen waar de moeders op hun zij liggen ieder met een stuk of tien smakkende biggetjes aan de borst. Ook liggen er een aantal roze beestjes lekker onder warme rode lampen. Virginio is al druk bezig de 500 zeugen te controleren.

I salumieri di Castel Castagna

Giuseppe neemt de gelegenheid om mij meer over het familiebedrijf te vertellen en het is gauw duidelijk hoe gepassioneerd deze mensen bezig zijn met hun bedrijf en hoe verliefd ze zijn op de streek waar ze zijn geboren en getogen. Hij begon met de varkensfokkerij in 1970 en startte een kleine worstfabriek in 1993. In 2013 werd de huidige fabriek geopend in Castel Castagna aan de voet van de Gran Sasso d'Italia. Giuseppe was oprichter van het bedrijf en is nog steeds de drijvende kracht, maar wordt bijgestaan door zijn vrouw, vier dochters en een zoon.

Als alle baby biggen zijn gecontroleerd, neemt hij ons mee naar de bar voor een glas wijn en een broodje porchetta, vanzelfsprekend van eigen makelij. Ook hier ontkomen we er niet aan en krijgen een heerlijk stuk ham mee naar huis. “Lekker he?” zeg ik later tegen mijn schoonzusje, als we de volgende dag een stukje komen proeven.

Mocht je in de buurt zijn bij de outlet kun je voor fabrieksprijs de excellente producten kopen.

Foto´s kerk: i luoghi del silenzio

Meer informatie over huizen in Abruzzo: https://www.dolcevia.com/nl/italie-magazine/huis-kopen-italie/2855-maurizio-de-siati-architectuur-en-adviesbureau-in-de-abruzzen