5 of 5 (27 Votes)
De slapende reus van de Gran Sasso
De slapende reus van de Gran Sasso

“Wist je dat dit kerkje door Carlo Levi, een bekend Italiaanse auteur, ´de Sixtijnse Kapel van Majolica´ werd genoemd”, zeg ik als we naar het dak staren van het kerkje van San Donato dat bedekt is met wel 800 beschilderde dakpannen van majolica aardewerk, die tussen 1615 en 1617 werden gemaakt door kunstenaars uit het dorpje Castelli in de Abruzzen.

We lopen een bottega binnen waar een man bezig is met het beschilderen van een bord. Zonder van zijn werk op te kijken vertelt hij dat de omgeving rijk is aan klei en hout, alles wat je nodig hebt om dit soort majolica te maken, terwijl hij een fraai beschilderd bord laat zien!

het dak met 800 majolica tegels

In de middeleeuwen was dit de dagelijkse bezigheid van een groep Benedictijner monniken, zij maakten hier het keramiek dat ze verkochten aan rijke burgers en de adel om in hun levensonderhoud te voorzien en hun goede werken voor de armen te bekostigen.

Castelli lijkt een beetje een vergeten dorpje in de schaduw van de Monte Camica van het Gran Sasso gebergte. Maar tijdens de zomer komen hier veel bezoekers om een beetje koelte zoeken.

Pottenbakker in Castelli aan het werk

Een bordje breken in Castelli op 15 augustus

Vooral op 15 augustus is het hier een drukke boel als veel mensen de ´lancio del piatto´ willen meemaken, een oude traditie waarbij alle aardewerk misbaksels uit het raam worden gesmeten!

Noot van de redactie: Castelli is door de aardbevingen van 2009 en 2016 beschadigd en veel gebouwen moeten grondig worden hersteld.

Teramo en de race rond het kasteel

Na zo’n 45 minuten rijden over mooie boswegen komen we in Teramo aan, het stadje ligt aan de voet van Monti della Laga, net op het punt waar de riviertjes de Vescola en de Tordino samenkomen. De stad werd gesticht door de Romeinen. De oude Latijnse naam, Interamnia Urbs, betekent 'stad tussen de rivierarmen'. Al voor de Romeinse tijd was hier een nederzetting van een volk, de Pretuzzi, waaraan de regio Abruzzo zijn naam te danken heeft.

Het Romaanse amfitheater in Teramo

We parkeren de auto even buiten het centrum. M., (een fervent liefhebber van vierwielers) kan het niet laten om ons te vertellen over de jaarlijkse autoraces die hier van 1949 tot 1961 werden gehouden en hoe de bekende coureur Berardo Taraschi, ´il lupo d'Abruzzo´ (de wolf van de Abruzzen) met zijn zelfgemaakte Urania, Giaur en de Taraschi Junior deelnam. Taraschi komt uit Teramo namelijk.

Is cinotto een gezonde coca cola? Op de boerenmarkt bij het amfitheater.

Al snuffelend in de winkels langs de Corso San Giorgio lopen we naar het einde van de winkelstraat waar we de kathedraal van Santa Maria Assunta en San Berardo zien liggen die dateert uit 1100. Hier staat ook de Paliotto, een altaar van verguld zilver, het meesterwerk van Nicola da Guardiagrele die er van 1433 tot 1448 aan werkte. We lopen verder langs het amfitheater waar wat kraampjes een boerenmarkt vormen met groenten en fruit uit de omgeving. In een van de vele cafeetjes drinken we dan een ´cinotto´ (we noemen dat een gezonde coca cola) en als we het drukke Garibaldi plein oversteken en in een mooie laan vol geurende linden lopen, stoppen we uiteindelijk bij ´i Tigli´. Hier gaan we iets eten beloof ik terwijl we het smaakvolle restaurant van mijn vriendin Gilda binnenlopen.

De bocconotti koekjes in Teramo

De wilde keuken van Teramo

Ze komt even bij ons aan tafel zitten, voordat de avondrush begint en vertelt ons hoe veelzijdig de keuken van Teramo is. Neem nu bijvoorbeeld de ´Le Virtù Teramane´, een bewerkelijke minestronesoep die traditiegetrouw op 1 mei wordt gegeten. Eind april zie je in de heuvels en langs de weg de Teramese keukenprinsessen zoeken naar komkommerkruid, jonge brandnetels en andere odori (smaakmakers) voor deze arbeidsintensieve soep.

Maar er is zoveel meer, gaat ze verder, de Timballo teramano (een soort lasagne met kleine gehaktballetjes erin); le Scrippelle 'mbusse´ (opgerolde pannenkoekjes met Parmezaanse kaas geserveerd in kokende kippenbouillon); Maccheroni alla chitarra (pasta die wordt gesneden op houten plank met ijzeren snaren zoals een gitaar); le mazzarelle teramane (groentepakketjes gevuld met het de organen van jong lam, vers spek, peterselie en marjolein, gewikkeld in andijvie of sla bladeren); Arosticini (spiesjes van schapenvlees); Ravioli Dolce Teramano (zoete ravioli, gevuld met ricotta, suiker, kaneel en citroenschil in tomaten saus). En dan tot slot La pizza Dolce Teremana, een luchtige cake met vanille en chocolade crème of Bocconotti Teramani, zandgebak gevuld met druivenjam, gekonfijte citroen, kaneel, geroosterde en gemalen amandelen en kleine stukjes chocolade. Dat zijn zo ongeveer de belangrijkste specialiteiten van de streek, die zo voegt ze er ten overvloede aan toe, natuurlijk allemaal op haar menukaart terug te vinden zijn.

Beschilderde rotsen in de Gran Sasso

De volgende middag wandelen we naar het bergdorpje Pietra Camela in het Nationaal Park van de Gran Sasso ligt. Onderweg komen we een paar beschilderde rotsen tegen van kunstenaar Guido Montauti, die hier in 1918 werd geboren, jammer genoeg zijn er nog maar weinig van overgebleven na een aardbeving enkele jaren geleden.

De Wijnen van Enrico

Onze volgende halte zijn de wijngaarden van Enrico die zich bevinden in de vallei die zich uitstrekt van de Gran Sasso tot aan de Adriatische kust. Het zijn aangeslibde valleien, die doorkruist werden door prehistorische rivieren en een kleigrond, vol rotsen en zand hebben achtergelaten. De Gigante, een bergtop en de nabijheid van de zee zorgt voor een ideaal microklimaat voor de druiven die hier groeien, want Abruzzo heeft meer wijnsoorten dan de bekende Montepulciano d´Abruzzo.

De wijngaarden van Enrico

Abruzzo is de 2e wijnstreek van Italië naar productie gemeten, na de regio Veneto, verteld Enrico, die in de verte nog familie van M. blijkt te zijn. Enrico is de eigenaar van l’Azienda Agricola Cerulli Spinozzi, die inmiddels al bijna 100 jaar oud is. Cerulli Spinozzi´s is een van de oudste families van Teramo. “Wij begonnen al meer dan twintig jaar geleden met de organische productie van wijn en gebruiken alleen organische meststoffen. En zie je de rozen die tussen de druiven staan? Die staan er niet voor decoratie maar ter controle, als de roos ziek wordt kunnen de wijnranken nog worden gered.”

Wij genieten intussen van een glas Montepulciano d’Abruzzo, terwijl wij geduldig luisteren naar Enrico die meer vertelt over de druivensoort Trebbiano d’Abruzzo die de witte wijn van de regio, DOC Trebbiano d’Abruzzo, produceert. Al wandelend langs wijnranken en velden lavendel genieten we van het mooie uitzicht op ´il gigante che dorme´ (de slapende reus) zoals de Gran Sasso door de bewoners wordt genoemd.

Over dit artikel

Via del Convento 1
67010
Assergi
L'Aquila
Land: Italië