5 of 5 (27 Votes)
Gianni di Venanzo
Gianni di Venanzo

Uitreiking van de jaarlijkse filmprijs ´Premio Gianni di Venanzo´ voor cinematografie. Gianni di Venanzo was een van de belangrijkste Italiaanse cinematografen die actief was in de gouden eeuw van de Italiaanse cinema 1943-1966, hij werkte met grote filmmakers zoals Federico Fellini, Michelangelo Antonioni, Mario Monicelli, Francesco Rosi, Carlo Lizzani, Alberto Lattuada en vele anderen.

We zitten in de volle zaal van het theater van Teramo. Al 20 jaar vindt er hier elk najaar de prijsuitreiking plaats van ”il premio internazionale della fotografia cinematografica”. De ”gouden belichtingsmeter” wordt uitgereikt aan de beste cinematograaf van dat jaar. Dit als eerbetoon aan Gianni di Venanzo een filmer-fotograaf die hier in het stadje Teramo werd geboren in 1920.

Filmfestival Premio Gianni di Venanzo

Dit weekeind bruist Teramo van leven en er lopen aardig wat mensen uit de filmwereld rond. Samen met Laura, een aangetrouwde nicht zit ik vooraan in de zaal. Laura loopt druk heen en weer, mensen gedag zeggen en handen te schudden. Ze heeft zelf ook een script geschreven voor een korte film die zich in Canzano, een klein dorpje niet ver van Teramo, afspeelt.

Na bijna een uur wachten op alle ´belangrijke gasten´, de prijswinnaars en de autoriteiten van de stad en provincie kan de ceremonie eindelijk beginnen. Dan wordt er geapplaudisseerd en komt er een mooi geklede dame het podium op. Er wordt veel en lang gesproken met en over de gasten en over hun werkzaamheden in de filmwereld. Er worden stukjes van hun werk geprojecteerd waarna zij hun prijs in ontvangst nemen.

Gianni di Venanzo met regisseur Antonioni op de set

Dit jaar is de gastvrouw/madrina de Franse actrice Andréa Ferréol, bekend van onder andere “La Grande Bouffe/La Grande Abbuffata” van Marco Ferreri en natuurlijk “Le dernier Métro”. George Hilton, een acteur die veel spaghettiwesterns op zijn naam heeft staan, ontvangt een prijs. En dan komt Daniele Nannuzzi, maker van de film ´El Alamein´ en zoon van de bekende regisseur Armando Nannuzzi, die een prijs krijgt voor zijn oeuvre. Net als Dante Spinotti die bekend is van de films ´La Leggenda del Santo Bevitore,´Pinocchio´ en ´Narnia´.

Laura heeft me ondertussen iets meer verteld over Gianni di Venanzo die geboren werd in Teramo op 18 december 1920 en uit een eenvoudige familie kwam. In 1937 vertrekt hij naar Rome waar hij een cursus volgt in het experimenteel instituut voor de cinema. In 1941 verlaat hij de opleiding om met diverse andere cineasten te gaan samenwerken. Gianni di Venanzo begint als cameraman te werken bij Aldo Graziati, een andere belangrijke cinematograaf van de Italiaanse neo-realistische cinema van na de Tweede Wereldoorlog.
De clip is van de nieuwe trailer van Fellini´s 8½/Otto e mezzo


Gianni is een onbetwiste ster van de vernieuwing van het zwart-witte filmbeeld dat na WW2 opgang maakt, hij gaat geniaal om met de klassieke formules voor belichting, gebaseerd op de drie gouden regels (snijden, diffuus licht en tegenlicht). Ook geeft hij een belangrijke impuls tegen het gebruik van overbelichting op de set die tot dan toe gebruikelijk was. Zijn stijl van contrasten, krachtig, maar perfect gedoseerd - modern voor die tijd - kenmerkt zijn werk voor regisseurs als Michelangelo Antonioni, Francesco Maselli, Visconti, de Sica, Fellini, Francesco Rosi en Valerio Zurlini, evenals een reeks kleine en grotere meesterwerken in zwart en wit gedurende de vijftiger en zestiger jaren, (om er maar enkele te noemen):

  • Cronache di Poveri Amanti/Chronicle of Poor Lovers [Charles Lizzani 1953];
  • Le Ragazze di San Frediano/The Girls of San Frediano [Valerio Zurlini 1954];
  • Le Amiche/The Girlfriends [Michelangelo Antonioni 1955];
  • Lo Scapolo/Alberto il Conquistatore/The Bachelor [Antonio Pietrangeli 1955],
  • Un Ettaro di Cielo/Piece of the Sky [Aglauco Casadio 1958];
  • 8½/Otto e mezzo [Federico Fellini 1962].

Maar in totaal heeft hij aan meer dan 60 films meegewerkt, waarvan het merendeel in Italië. Gianni di Venanzo wint tot 5x toe het ´Zilveren Lint/Nastro Argento´ voor cinematografie. Op 3 februari 1966 komt hij helaas op de jonge leeftijd van 45 jaar te overlijden aan een virale ziekte tijdens het filmen van The Honey Pot/It Comes Up Murder/Mr. Fox of Venice/The Honeypot [Joseph L. Mankiewicz].

Het is een bijzondere middag vol met herinneringen uit de Italiaanse filmgeschiedenis. Er zijn vooral ook veel prijzen voor jong talent. Zoals cameraman Vladan Radovic voor "Anime Nere" van Francesco Munzi. De prijs voor de beste buitenlandse cameraman gaat naar Oscar winnaars Lukasz Zal en Andrew Lesnie van ´Lord of the Rings´.

Twee van de gelukkige prijswinaars

Na afloop van de prijsuitreiking gaan we met een grote groep naar het dorpje Canzano om daar de bekende ´Tacchino alla Canzanese´ kalkoen in gelei te proeven en ´Spaghetti alla Lacrima´ te eten, een spaghetti met paprika gestoofd in rode wijn uit Montepulciano d’Abruzzo met veel hete pepertjes waar je met recht tranen ´lacrime´ van in je ogen krijgt! Het restaurant is op zich ook al bijzonder want we zitten onder de grond in een soort koelkast waar vroeger sneeuw werd opgeslagen om bederfelijk voedsel koud op te slaan, ´la Neviera´.

Tot slot de maaltijd in een voormalige ijskelder nabij Teramo

Er wordt veel gepraat, gelachen en ook goed gegeten en gedronken door het verzamelde filmvolk! Uiteindelijk is iedereen het er weer roerend over eens dat de prijsuitreiking ieder jaar een uitstekend initiatief was! Dit alles is te danken aan een banketbakker, Piero Chiarini uit Teramo, met een passie voor film. Al 20 jaar lang zet hij zich samen met een groepje mensen in voor het organiseren van dit feest. Aan het eind van het diner proosten we natuurlijk op de organisator en is er een grote taart in de vorm van het nummer 20, door Piero zelf gemaakt natuurlijk!

Over dit artikel

Teramo
Teramo
Land: Italië