5 of 5 (27 Votes)
Santo Stefano in de Abruzzen
Santo Stefano in de Abruzzen

In de Apennijnen wordt hier en daar hard gewerkt. Als ik ooit teleurgesteld op zoek was naar ghost towns, had ik beter dichter bij huis kunnen zoeken. In Abruzzo kwam ik er meer tegen per km2 dan in Arizona op 100 mijl2. Schattige dorpjes, dominerend op een heuveltop, een massa stenen die de eeuwen hebben doorstaan en met wat TLC tot respectabele toeristische trekpleistertjes werden verbouwd.

In Santo Stefano di Sessiano is de Albergo Sextantio op die manier een juweeltje geworden. Een locatie voor een romantische bruiloft of als je eens op een uiterst originele manier te overnachten.

De EU, om de een of andere reden, vindt dat ons gemeenschapsgeld goed wordt besteed aan het restaureren van verlaten en vergeten plekjes op dit deel van onze aardbol. Niets dan lof hiervoor. Zolang de boekhouders maar bijhouden waar het blijft, is er niks aan de hand. En als liefhebbende toeristen de wilde honden die de uitgestorven dorpen beheersen mee naar huis nemen zijn twee goede doelen gediend.

Santo Stefano di Sessano

Zo'n dorp is ook Santo Stefano di Sessanio, aan het einde van een weg naar nergens, 16de eeuws, met, zoals ik ooit las, een centraal geplaatste schaakspel toren. Een liefhebber, een gek, een maniak, een visionair, maar waarschijnlijker een combinatie van dat alles kocht de afgelopen jaren een voor een de gebouwen in het dorpje op. Ooit woonden hier 3000 mensen, wat een respectabel aantal was voor een dorp in de bergen. Een groot dorp dus.

Daniele Kihlgren, half Zweed van origine, en misschien verklaart dat wel veel, stortte zich gepassioneerd op de restauratie van de aangekochte panden. Met veel liefde voor bouw en details van de oude woningen liet hij de verleiding om er luxe hotelkamers of vakantiewoningen van te maken aan zich voorbijgaan. De schoonheid van steen, tegel en oud hout gecombineerd met schaarse meubilering die past bij de atmosfeer van de omgeving, zal ieder die hiervoor open staat fascineren.

Een herberg verspreid over een heel dorp

Kihlgren noemt het een 'albergo diffuso' wat zoveel betekend als een hotel verspreid over diverse locaties. In totaal nu rond de 32 kamers hoewel dit aantal per jaar veranderd. Het dorp, de straten en de gevels zijn opgeknapt maar zo weinig mogelijk veranderd. De nauwe straatjes van ongelijke brokken natuursteen worden 's avonds verlicht door lampen die zoveel mogelijk het effect van oude gaslampen nabootsen. Naar het restaurant wordt de weg verlicht door kaarsen.

Geheel in harmonie met alle andere aspecten van het project is ook de keuken en het restaurant een respectvolle navolging van de cultuur in de geïsoleerde berggemeenschappen van de Abruzzen, hiervoor werd zelfs een eigen groentetuin aangelegd. Met behulp van het Museum over het leven in de Abruzzen werd naar oude recepten gezocht.

Verliefd op steen en oud hout

Voor 21ste eeuwers is Santo Stefano di Sessanio als een verliefdheid, een gevoel van geborgenheid nergens verbonden met de ingewikkelde wereld erbuiten. En hoewel dat nauwelijks is vast te leggen in digitale media of zelfs in ouderwets celluloid, is het dorp een uitdaging om poetische plaatjes van te maken.
Praktisch gezien is het project Sextantio beschikbaar als hotel, voor evenementen, huwelijken, recepties, diners. Of gewoon voor de bezoeker die rust en schoonheid zoekt.

Over dit artikel

Land: Italië