Dit zijn unieke vakantieadresjes op het eiland Sicilië die we speciaal voor onze lezers bij elkaar zochten. Ideaal om een paar dagen te verblijven als je met een huurauto het eiland ontdekt.
Hotel Donna Carmela
Weelde in de botanische tuin Wat ruik ik? Ik adem diep in en glimlach. Ik ben de gelukkigste mens op aarde. Midden in een botanische tuin met een zee van bloemen, tropische planten en olijfbomen staat mijn luxe hotel Donna Carmela. Een parel van weelde. De palmbomen wuiven, de geuren brengen je naar een stand van groter geluk. Iemand had me van te voren gewaarschuwd dat bij Hotel Donna Carmela je zintuigen als vanzelfsprekend op scherp staan. Ik sta midden in de botanische tuin en heb veel rondjes om mijn as gedraaid en mijn mond van verbazende schoonheid gesloten. Uiteindelijk geloof ik het toch echt. Ik verblijf hier midden in 10.000 m2 tuin, slaap op een bed met zachte lakens en zie de vulkaan de Etna verderop.
Tenuta Madonnina
Pure verwennerij Nog nooit ben ik ergens zo in de watten gelegd als tijdens mijn verblijf bij Tom en Carla op Sicilie. Er bestaan niet genoeg woorden om te beschrijven hoe fenomenaal mijn tijd bij hen was. Het wijnlandgoed van de familie Boelen, Tenuta Madonnina, ligt op 500 meter hoogte op de noordelijke helling van de Etna. Toen ik door het mooie toegangshek de lange oprijlaan op reed, ging ik letterlijk een andere wereld binnen. Tussen de olijven, de wijnvelden en de fruitbomen stond daar de klassieke wijnboerderij waar ik door Carla hartelijk werd ontvangen.
Alcantara Resort
Blijf dromen! Soms kom je op een plek waar je later nog regelmatig over droomt. En dan bedoel ik een droom in de positieve zin van het woord - of een dagdroom. Zo droom ik af en toe nog even terug naar Alcantara, een plek op Sicilië waar gastvrijheid ongekend hoog in het vaandel staat. 'Laat je maar lekker verwennen!', zei Melissa, terwijl ze me vriendelijk aankijkt. 'Voor mij is niets belangrijker dan het jou naar de zin te maken deze week!' Dat waren de woorden waarmee ik werd onthaald in Alcantara, een prachtig resort, rustig en wat achteraf gelegen in een ruime, tropische tuin.
Baglio Donna Franca
A taste of life... Soms wordt je dag elke minuut mooier en eindigt 'ie als een feestje. Na een middag op een idyllisch strandje, zag ik ineens een herder met zijn schapen me op de landweg tegemoet lopen. Ik genoot tot in mijn tenen, terwijl de zon de schapen langs mijn auto loosde. En te midden van dit blatende geweld belde Emanuela. Of onze wijnproeverij met 'de beste wijnen van het eiland' iets later kon beginnen. 'Wacht even op de binnenplaats. Geniet van het uitzicht en neem alvast een koud glas witte Abbadessa.' Stiekem was ik blij dat ze later was, dan kon ik ongezien rondkijken op Baglio Donna Franca. Tussen de wijnvelden siert Baglio Donna Franca statig in de zon.
Le Case del Merlo
Het was laat geworden, op een zomeravond in augustus. Maar ik wilde nog lang niet naar bed. De nacht had een aangename verkoeling met zich meegebracht en een deken van sterren over de vallei getrokken. Met een laatste glaasje voor het slapen gaan, zag ik achter me de contouren van de Etna, en voor me de glinstering van de maan op de zwarte zee in de verte. Stilletjes kon ik het niet laten om te zingen: "I'm sittin' on top of the world". Wat een manier om Sicilië te beleven, alleen met het geluid van krekels.
Masseria Ciancià
La vita è bella. Als ik het erf oprijd valt alles stil. Meteen zet ik de radio zacht en stap uit. De wind waait door de olijfbomen en de Johannesbroodbomen ruisen in de warme zon. Zelfs de cactussen lijken een beetje van links naar rechts te gaan. De voormalige boerderij Masseria Ciancio met haar oude witte muren ligt er sereen bij. De stilte is prachtig. 'Benvenuto!' Signora Gina loopt me met open armen tegemoet. Vanmorgen sprak ik haar al aan de telefoon en ze ziet er precies zo uit als ik dacht. Een echte madra! Sierlijk, lief en zo kwiek ondanks de jaren. 'Mangare mangare', zingt ze. Een goed gevulde maag is een voorwaarde voor elke Italiaan. Terwijl Gina mijn eten kookt, spiek ik stiekem rond.
Tenuta Donna Vittoria
Midden in de olijfgaard. Het is stil rondom de eeuwenoude gerenoveerde boerderij. De olijfbomen staan rustig in de gaard te genieten in de zon, het zwembad kabbelt in silenzio. 'Agriturismo La Concordia is een soort stilte na de storm,' lacht Enrico. We zitten onder de grote parasol in de schaduw. Naast me prijken de eeuwenoude voederbakken, een van de vele verwijzingen naar de taak die deze plek vroeger vervulde. 'In de klassieke oudheid heette Trapani' en langzaam begint hij te vertellen over de stad hier vlakbij waar ik vanmiddag genietend door de straten slenterde. In de haven van Trapani at ik die middag verse vis van een bootje dat aankwam varen in het kleurrijke geheel.
Prijzen en reserverenHotel Cambiocavallo
Nagenietend van al het natuurgeweld, en ik geef toe, nog met trillende benen van de inspanning, stapten Gianluigi en ik na het beklimmen van de Etna in de auto om op weg te gaan naar het hotel van Salvatore en Rosanna. De bevlogen en charismatische Salvatore, een Sicililaan in hart en nieren, had ons uitgenodigd om de nacht door te brengen in Cambiocavallo, zijn levenswerk. Vroeger werd het gebruikt als rustplaats voor ruiters. Het huidige hotel Cambiocavallo, letterlijk vertaald als wisselen van paard, is splinternieuw, modern en trendy maar de magie van het verleden voel je er nog steeds.
La Muraglia
"Als klein meisje wist Gisella het al zeker: Sicilië zou voor altijd haar basis blijven. Haar wortels waren al vele generaties geleden op het eiland geplant, en voor Gisella was er geen natuurlijker omgeving om haar leven vorm te geven. Maar ja, dan word je ouder en moet je bedenken wat die dromen dan zijn die je waar zou willen maken... Liefde voor haar geboortegrond en een genetisch vastgelegd talent voor gastvrijheid zouden de basis vormen van haar toekomstplannen. Dat wist Gisella zeker. Op een dag deed de mogelijkheid zich voor, en wel in de vorm van een 19de eeuws bouwval. Tenminste, zo dacht de rest van haar familie erover. Maar Gisella zette door.
Relais Parco Cavalonga Appartement
Verscholen achter de heuvels. Het is 28 C graden, mijn hoofd is rood en de zon staat hoog aan de hemel. Vandaag moest en zou ik een fietstocht maken door het prachtige natuurgebied Iblea. Ik had al veel eerder moeten stoppen, maar het heuvelachtige landschap met de olijfgaarden is zo mooi! Nu is het dan echt hoog tijd voor een dorstlesser. Met mijn fiets aan de hand en mijn lege bidon ga ik op zoek. En dan zie ik het staan: Relais Parco Cavalonga. Niemand te bekennen of toch. Een man en een vrouw komen naar buiten. In snel Italiaans vragen ze wat ik zoek. 'Parle Inglese?' stamel ik. Ludovico en Emanuela lachen vriendelijk. Ze praten gelukkig goed Engels en vertel ze over mijn fietstocht.
Cala Dell 'Arena
Couscous! Het is half september als ik op Sicilië het stadje San Vito lo Capo binnenrijd. Tijd voor een versnapering! Ik dwaal door de pittoreske straatjes en verbaas me over de drukte in zo'n klein stadje. Het wemelt van de Italianen, maar ik hoor ook veel andere talen. Met moeite bemachtig ik een plaatsje op een terras onder overhangende druivenranken. Wat is hier aan de hand? Het jaarlijkse Couscous festival is in volle gang.
Hotel Borgo Pantano
Het is 1861. In Borgo Pantano, een gehuchtje op het Siciliaanse platteland, wonen een paar boerenfamilies gemoedelijk samen. Ze leven van de oogst die het land hun geeft. De stilte is er magnifico, maar het leven is er hard. Twee oorlogen overleeft het gehucht, maar in 1950 verlaten de boeren de akkers om hun heil elders te zoeken. Het gehucht blijft verlaten achter. Tot op een dag, in 2005, signora Donatella op zoek is naar de perfecte plek. Daar waar de tijd lijkt stil te staan, het liefst in een natuurpark en waar genoeg rust is om optimaal te genieten.
Pozzo di Mazza
"ik was er in het voorjaar, op de oude Siciliaanse boerderij van de familie Corvaja. Ik kwam er terecht toen ik op weg was naar de nabijgelegen kustplaats Siracusa, waarvan ik had gehoord dat het oneindig veel kunstschatten herbergt die ik natuurlijk gezien moest hebben. Omdat ik veel te lang was blijven hangen op het strand, ging de zon al bijna onder. Ik besloot dus maar te stoppen om te vragen of ik ergens kon overnachten. Een vriendelijke boer verwees me in zijn beste Engels, maar vooral met handen en voeten naar een kasteeltje in de buurt.