Als het even kan probeer ik het nuttige met het aangename te combineren, wat werk betreft, dus ga ik vandaag mee met M. naar een klant in de Marche, om te praten over de verbouwing van zijn huis. Ik ken de streek redelijk goed, maar maak toch een route om een paar onbekende dorpen in Marche te gaan bekijken. Het weer is prachtig dus besluiten we om met de motor te gaan, over de rustige provinciale weg en die prima te doen is met de Ducati. Vanaf Teramo gaan we langs Civitella del Tronto en Offida en vervolgens rijden we naar Monte Vidon Combatte in de provincie Fermo.
Monte Vidon Combatte
In de provincie Fermo, op de top van een smaragdgroene heuvel, ligt Monte Vidon Combatte, vanaf hier heb je een prachtig uitzicht op het Sibillini-gebergte, Gran Sasso en Conero met zelfs een glimp van de Adriatische Zee. Het schilderachtige stadje uit de 11e eeuw ligt op een hoogte van 393 meter en is omgeven door middeleeuwse muren.
Het ligt op de linkeroever van de Aso, de rivier rondom de vruchtbare vallei met dezelfde naam, vol boomgaarden. De streek staat al sinds de oudheid bekend om de fruit-, groente- en wijnproductie. Het plaatsje is gebouwd in de typische stijl van de dorpen in Marche, een gemeentehuis, een klein postkantoor en enkele huizen en een oude villa gelegen binnen de stadsmuren uit de 14de eeuw. Na de werkafspraak “scheuren” we over slingerwegen omhoog naar Monte Rinaldo dat op 485 hoogte ligt.
Monte Rinaldo, een van de leuke dorpen in Marche
Je kan de oorsprong terugvinden in de Romeinse tijd, het middeleeuwse centrum is ingesloten door een muur die nog gedeeltelijk zichtbaar is, er zijn nog twee stadspoorten, de oudste is de Romeinse poort ten westen van het centrum en de Ascolana-poort aan de andere kant. Ik kijk met bewondering naar de fraaie klokkentoren en het elegante Palazzo Giustignani, een van de mooiste in dit rijtje dorpen in Marche, dat toebehoorde aan een rijke lokale familie. De parochiekerk van de heiligen Leonardo en Flaviano dateert uit 1100 en de grote kerk Madonna della Misericordia stamt uit 1798. Hobby archeologen kunnen nog even langs Cuma, een opgraving uit de Romeinse tijd.
“Oerend hard” naar Ortezzano
We stomen verder door de vallei van de Aso en komen via allerlei landelijke weggetjes in Ortezzano, een rustig dorpje bovenop een heuvel, met leuke smalle steegjes, waar kleine karakteristieke onderdoorgangen en korte trappen met elkaar verweven zijn.
Op het pleintje staat de kerk Madonna del Carmine of Suffragio die gebouwd werd tussen 1715 en 1725 met een halfronde gevel in terracotta, er recht tegenover staat een hoge vijfhoekige toren, en eentje die vooral in het oog loopt door en willekeurige onregelmatigheid.
In de oude kerk Maria del Soccorso uit 1450 vinden we een schilderij van Vincenzo Pagani uit het begin van de zestiende eeuw van de Madonna met kind tussen de heiligen Girolamo en Sebastiano waar de kerk erg trots op is, want het is een van de meeste waardevolle werken in deze kerk dorpen van Marche. Gelukkig zijn we net op tijd om voor het pranzo (lunch) aan te schuiven in een van de twee restaurantjes die het dorp rijk is.
Montottone, nog een van die prachtige dorpen in Marche
´s Middags gaan we verder naar Montottone, een verrassend en redelijk onbekend dorp op een rotspunt die uitkijkt over de vallei van het oude Piceno, Toch is dit een dorp met een belangrijk verleden want in 1537 vestigde Pier Luigi Farnese (1503 - 1547) de eerste hertog van Castro en Parma uit de Farnese familie zich hier, hij was de natuurlijke zoon van paus Paulus III, nadat hij het domein van Fermo had overgenomen. Getuigen zijn de overblijfselen van de machtige kasteelmuren, waarbinnen de stad vrijwel onveranderd is gebleven. De huizen langs de hoofdstraat zijn voornamelijk in terracotta.
De kerk van Santa Maria Ausiliatrice heeft een prachtig bakstenen portaal uit 1515, jammer genoeg is de kerk sinds de laatste aardbeving gesloten gebleven. Veel van de dorpen in Marche hebben helaas schade geleden Maar we mogen wel de waterreservoirs onder de kerk bekijken, de koster, althans ik neem aan dat hij die functie heeft, haalt de sleutels voor de cisterna uit zijn woning naast de kerk en begeleidt ons enthousiast naar het onderaardse. Zoals gewoonlijk is de woordenstroom niet te stuiten en weten we al dat zijn vader en grootvader en over over grootvaders hier een stoffenwinkel hadden. Beneden is het heerlijk koel en we genieten van de middeleeuwse gewelven die ondanks de aardbeving niet te lijden hebben gehad. Na de rondleiding gaat M. nog even een biertje drinken met hem en klim ik naar het bovenste deel van het dorp, aan het einde van een trap kom je op een soort plateau waar ooit het gefortificeerde kasteel zich bevond.
Er staat nu een 19de-eeuws adellijk palazzo met een grote neoklassieke façade, het Palazzo Amici Aan de andere kant staat de kerk van San Pietro Apostolo, die herbouwd werd in de 17de eeuw op de fundamenten van een oudere kerk.
Montottone werd in vroeger dagen “lu paese de li coccià”, het land van de pottenbakkers, genoemd en dat zie nog terug aan de keramieken nummerborden, iedere wijk heeft zijn eigen afbeelding, er is nu nog maar één werkplaats die de traditie voortzet.
(Om een afspraak met Vittorio te maken voor het zien van de kelders, bel 3396795182).
Prachtig Petritoli
Vanuit de verte zien we het dorp al liggen waarvan het centrum al meer dan 1000 jaar oud is.
Petritoli is ontwikkelt in een Y-vorm. Het wordt doorkruist door een hoofdweg die dwars door het historische centrum loopt, vanaf deze weg gaan enkele zijstraten en steegjes omhoog. We parkeren bij de mooie ingang van het dorp, dat bestaat uit drie gotische bogen (reconstructie) ingesloten tussen twee cilindrische torens uit de 15e eeuw. Een piepklein pleintje met een restaurantje en vervolgens vinden we de Porta Petrania uit de 14e eeuw. Het is een harmonieus geheel, de straat met de verschillende gebouwen, bijna allemaal met baksteen zijn gebouwd, sommige met gewelfde portalen met terracotta pilasters, allemaal heel charmant.
Vervolgens wordt de weg uit wijder en zien we het stadhuis, het was ooit een Clarissenklooster uit de 16de eeuw. Aan het einde van de straat staat he t"Teatro Comunale dell'Iride", vederop een woning in Venetiaanse stijl uit het einde van de 19e eeuw gebouwd door Pietro Vitali, een machtige lokale familie, en even verderop de kerk van Sant'Anatolia. Het mooiste deel van het dorp ligt wat hoger, waar je komt door de stille straatjes en steegjes te volgen met overal karakteristieke doorkijkjes en op het hoogste punt staat dan de Torre Civica. Een kennisje heeft een charmant vakantiehuisje in het dorp en ik steek even mijn neus om de hoek om hallo te zeggen, maar ze zijn druk bezig met het organiseren van een bruiloft, dus laten we neerzakken op een terrasje en komen we bij achter een chinotto voor we weer op de motor naar huis rijden na dit rondje langs charmante dorpen in Marche die je zeker niet mag missen.