Ik weet nog goed de eerste keer dat ik Ostuni, het witte stadje, zag liggen terwijl ik met de auto onderweg was van Fasano naar de Istrië vallei met al de trulli die ik toen voor het eerst zag. Opnieuw ben ik onderweg naar Ostuni, ditmaal kom ik van de andere kant na een overnachting in het prachtige Borgo del Trullo Magno op een kilometer of 7 van het witte stadje. Ik heb een van de fietsen geleend die voor de gasten beschikbaar staan.
Ook deze omgeving is prachtig, en dus fiets ik op mijn gemak door smalle laantjes met aan weerszij de witte droogstenen muurtjes waarachter op diep roodbruine aarde de olijvenbomen groeien, elke boom is eigenlijk een plaatje waard. Dit is de vallei van Itria, waar ook Alberobello toe behoort en het centrum van alle trulli.
Aan deze kant liggen diverse grotere trulli complexen die als villa´s in gebruik zijn. Borgo del Trullo Magno, is ook zo´n villa die mijn gastvrouw Giovanna aan haar gasten verhuurd, een leuk complex met een paar puntdaken, waaraan je kan zien hoeveel familieleden er vroeger geherbergd waren. Nu is het schitterend gerestaureerd met een mooi zwembad erbij.
Maar eerst ga ik naar het stadje Ostuni, waar al 40.000 jaar mensen hebben gewoond, lang voordat de witte huisjes er stonden. Ik ben namelijk op zoek naar Delia, een vrouw die gevonden werd in een grot en die daar 25.000 jaar had gelegen. Ze zou een jaar of 20 toen ze overleed en bovendien in verwachting. Haar skelet is overgebracht naar het museum de kerk van San Vito Martire in het oude centrum. Zoals gebruikelijk is er wat poppenkast omheen gemaakt en er ligt nu een gipsen pop geheel aangekleed in een nagemaakte grot. Het echte skelet met het baby'tje ernaast ligt plat en ongemakkelijk in een glazen vitrine.
De kathedraal van Ostuni
Na het museum slenter ik verder wat door de smalle straatjes van Ostuni. Een van de mooiste gebouwen is de duomo, en niet alleen van buiten waar je het schitterende rozetvenster kan zien, maar ook van binnen, het barok interieur is veel jonger, dan de eigenlijke kerk die uit de 15de eeuw stamt, maar is zeker de moeite waard. Het is ook een van de weinige gebouwen die niet wit is, en dus afsteekt tegen de rest van de bebouwing.
Borgo Trullo Magno, een villa voor 12 personen
Voor lunch heb ik afgesproken met Giovanna en ze heeft een leuk intiem restaurantje uitgekozen met twee of drie tafeltjes buiten. We raken in gesprek over de reden waarom Ostuni wit is, maar verder dan dat het gebruikelijk was in deze warme streek, het is zonafwerend, en de verf beschermt tegen ongedierte komen we eigenlijk niet. Net als Thorn in Limburg, denk ik.
Giovanna. komt uit noord Italië en heeft een tijdje terug het trulli borgo gekocht om aan gasten te verhuren. “Het is eigenlijk een kleine borgo (gehucht) op zich, gelegen op een heuvel zodat het de koele wind vangt”, vertelt ze “maar het is nu in gebruik in zijn geheel als villa, er kunnen tot 12 mensen in terecht. Het mooiste vind ik persoonlijk het zwembad met de fontein en de woonkeuken buiten, zo leef je 100% buiten als het weer het toelaat."
"Het heet Borgo omdat het een klein dorpje lijkt te zijn met verschillende trulli...de stijl doet erg denken aan de Griekse architectuur met de bogen eromheen. Het is de enige trullo die twee majestueuze palmbomen heeft en die je van verre al ziet, vanaf de trullo kan je ´s avonds de lichtjes van Ostuni zien, dat is een ongelooflijke show."
We genieten intussen van de typische Puglise anti pasti waarvoor ze een extra tafeltje aanschuiven om alle bordjes neer te kunnen zetten. Een lekkere fles Primitivo ernaast, die prima op temperatuur is. Ik heb gemerkt dat er erg veel verschil kan zitten tussen de ene of de andere Primitivo en heb me bij de keuze laten bijstaan door de eigenaar van het restaurantje. Een paar euro meer en een wereld van verschil.
Ostuni is een dorp dat heel wat heerschappijen aan zich voorbij heeft laten gaan, uit de verre oudheid is niet veel meer over over behalve Delia dan. Onder de Romeinse heerschappij kreeg het de naam Ostuni, van het Griekse "Astu-neon" (wat "nieuwe stad" betekent), voor het eerst gebruikt na de bouw van een nieuwe stad boven een eerdere stad in de I en II eeuwen na Christus. De Romeinen bleven er tot de val van het Romeinse rijk in 448 n.C. In de 11de eeuw kwamen de Noormannen naar Ostuni.
In het jaar 1148 bouwden zij het kasteel dat vervolgens werd afgebroken in de 18de eeuw door de hertog Bartolomeo Zevallos, een familie waar geen goede naam aan gehecht werd. In de 16e eeuw kwam Ostuni tot bloei, Isabella D'Aragona en haar dochter Bona Sforza brachten cultuur en rijkdom naar de stad, de ommuring van de stad werd versterkt en de Toren van Villanova herbouwd, bovendien bouwden de dames nog twee torens, de Torre Pozzella en Torre San Leonardo om de bevolking te beschermen tegen de aanvallen van de Turken. Maar in 1679 werd de stad verkocht aan de hertog Giovanni Zevallos, een tiranniek heerschap, en zijn nazaten volgden in zijn voetstappen.
Er is nog veel meer te zien in Ostuni
- De duomo
De kathedraal is de bekendste bezienswaardigheid van Ostuni. Gebouwd tussen 1435 en 1495 in laatgotische stijl, heeft zij een drieledige voorgevel, verdeeld door twee pilasterstroken. Boven het centrale portaal bevindt zich een prachtig roosvenster met 24 fijn gebeeldhouwde ribben. Het interieur van de kerk is XVIII eeuw en heeft een gelijkvloers plafond en barokke zijkapellen. - Palazzo Vescovile en La Loggi
Op het piazza aan weerszijden van de kathedraal ziet men het Palazzo Vescovile en het Palazzo del Seminario verbonden door een elegante loggia met bogen (1750) waar zich een gevleugelde putto (oorspronkelijk twee) op het fastigium bevindt. In het palazzo Vescovile liggen de overblijfselen van het kasteel dat in 1148 werd gebouwd en in 1559 werd verwoest. - De ringmuur van Ostuni
De historische gebeurtenissen die tot de bouw van de verdedigingsmuren hebben geleid, gaan terug tot de Messapiërs, de Byzantijnen, de Noormannen, de Angevins en de Aragonezen. De Aragonezen hebben, waarschijnlijk na de aardbeving van 1456, de muren en de torens uit de vorige periode versterkt en de verdedigingsgrens naar het zuiden uitgebreid. - Palazzo Municipale
Het was oorspronkelijk een oud Franciscaner klooster dat in 1304 werd gebouwd. In 1739 werden twee vleugels van het klooster en een deel van het klooster heringericht. Later, in 1864, werd het klooster vergroot en omgevormd tot stadhuis door de voorgevel in neoklassieke stijl te herwerken. - De Zuil van Sant'Oronzo
Het is een zuil die in 1771 werd gebouwd naar een idee van de plaatselijke maestro Giuseppe Greco. Hij heeft een piramidevorm, meer dan 20 meter hoog, met op de top een standbeeld van de heilige Oronzo. Aan de zijkanten zijn verschillende versieringen aangebracht. Aan de vier zijden van de omheining staan standbeelden van San Biagio, Sant'Agostino, Santa Irene en San Giorgio Armeno. - Kerk van Santo Spirito
Gebouwd in 1637 door bisschop Melingi. Het heeft één schip met een stenen gewelf en een lunet. De voorgevel is sober met een portaal dat opvalt door zijn afmetingen en de ornamentele elementen; het is ouder dan de kerk (1450) en stond oorspronkelijk op de voorgevel van de middeleeuwse kerk van Ognissanti gelegen op het piazza del Moro (het huidige piazza Sansone) - Het Heiligdom van Sant'Oronzo
Het werd tussen 1656 en 1657 gebouwd met het geld van de bevolking van Ostuni, die de heilige wilde bedanken die volgens de overlevering de bevolking van Salento had behoed voor de pest die in Napels was begonnen. Het heiligdom is gelegen op een heuvel die Morrone wordt genoemd. Het bevindt zich op de plaats van een voormalige XVI kerk, gebouwd boven een natuurlijke grot.
Meer over Ostuni vind je hier.
