We ontmoeten elkaar bij mij thuis even buiten het stadje Teramo in de Abruzzen. Na een kop soep gaan we op pad samen met Lorenzo de cameraman. Vandaag zal ik haar de mooiste en nog onbekende plekjes van de ‘Marcuzzo’ Marche & Abruzzo laten zien.
´Dit soort banen komt niet elke dag langs´
Het correspondentschap in Italië lijkt Eveline Rethmeier op het lijf geschreven. Haar interesse voor het Zuid-Europese land begon al toen ze er als kind op vakantie ging. Direct na haar middelbare school deed ze een jaar toneelschool in Florence, maar het werd uiteindelijk een studie rechten in Amsterdam. Nadat ze haar carrière begon als advocaat, waar Italië ook weer een rol in speelde, merkte ze dat haar interesse breder was dan alleen het recht. De journalistiek ingaan was haar volgende stap en het correspondentschap kwam hoog op haar lijstje met ambities. “Dat ik dit nu kan gaan doen is geweldig, maar het is ook geluk hebben en aangrijpen. Ik was net weer een beetje gesetteld, na weer een jaar in Nederland, dus een ideaal moment was het niet. Maar ik dacht, als ik deze kans nu niet aangrijp, wanneer komt ‘ie dan weer? Dit soort banen zijn schaars.
Italie correspondent
Italië liep altijd al als rode draad door haar leven en nu heeft ze -opnieuw- de kans gegrepen om er te wonen en om er haar droombaan uit te oefenen. Eveline Rethmeier is vanaf 1 juni 2015 de nieuwe Italië-correspondent voor RTL Nieuws. Ze maakt de overstap van Nieuwsuur, waar ze sinds 2011 werkt, waaronder ook een jaar als correspondent in Italië en als deskundige van het land. Ze blijft schrijven voor o.a. Vrij Nederland en JAN Magazine en je ziet haar regelmatig bij talkshows, waar ze met passie vertelt over het land dat veel meer is dan mooie gebouwen, pizza’s en Berlusconi.
Via RTL kan ik Nederlanders af en toe een spiegel voorhouden. In sommige dingen is Italië namelijk verder dan wij.” Dat nieuws vertalen kan de journaliste goed, omdat haar verwondering niet wegebt. “Een echte Italiaan zal ik nooit worden, dat weet ik inmiddels. Ik blijf me verbazen over het land en zal het altijd bekijken als Nederlander.”
Haat-liefde verhouding: met Berlusconi en het hele land eigenlijk
Met het vluchtelingenprobleem als hot topic, kiest Rethmeier een goed moment om te vertrekken. “Hoewel andere landen nog meer mensen dan Italië opvangen, is dit het land van de gezonken bootjes en verdronken mensen. Dat tekenend beeld speelt een grote rol in de berichtgeving rondom de situatie.” Naast politieke kwesties, heeft de voormalig advocaat ook een fascinatie voor de rol van bepaalde publieke figuren. “Er is al zoveel geschreven en gezegd over Berlusconi, maar toch blijft hij een rol spelen. Ik heb een haat-liefderelatie met die man. Net zoals met heel het land overigens.”
Italië is een land van vrolijkheid en losheid. “Vóór de lunch heb ik daar al meerdere leuke momenten meegemaakt, dat vind ik mooi. Nederlanders zijn gehaast, en dat zal ook in mijzelf blijven zitten, maar de mensen in Italië zijn geen grijze massa en stralen dat uit. Aan de andere kant kan de onbezorgdheid ook weleens irriteren.” De Italiaanse overheid hecht wel weer veel waarde aan regeltjes. “Maar als je die allemaal netjes volgt en je hebt eenmaal toestemming, dan helpen ze je bij wijze van spreken het dak opklimmen, waarvandaan je verslag moet doen en krijg je zo’n beetje alles voor elkaar.”
Wat losse gedachten en opmerkingen over Italie
Als je tijd hebt om van het land, het eten en de mensen te genieten, is het een geweldig land. Als je dingen snel voor elkaar wilt krijgen, wil ik soms een vliegtuig terug pakken. Maar gelukkig komt dat maar af en toe voor. Italianen hebben een bepaalde vrolijkheid over zich die ik nergens in de wereld heb gezien. Ze zijn hartelijk, gastvrij en maken het zichzelf en anderen graag naar de zin. Het gaat hier misschien een tikje langzamer maar dat geeft ook meer tijd om bij de mooie dingen in het leven stil te staan.
Wat ik het mooiste vind? Pantheon, de steegjes in het oude centrum van Genua, de vismarkt in Catania en de afgelegen dorpjes in de Abruzzen.
Ik eet het liefste bij Pintori in Genua en bij Zaza in Florence, plus al die andere geweldige plekken die me nu niet te binnen schieten.
Een van de mooiste hotels is voor mij Albergo diffuso Santo Stefano in de Abruzzen.
Wat ik het liefste eet? Vissoep, spaghetti vongole, pesto, pappardelle met wildzwijn en panna cotta met bosvruchten.
"Italy is the country where the shortest line between two points is an arabesque", Ennio Flaiano (screenwriter).