Ik vlieg nogal eens vanaf het grootste vliegveld van Rome, Leonardo Da Vinci bij Fiumicino, en word daar steevast op weg naar de gate aangesproken door beleefde, keurig in het pak gestoken jonge Italianen. Ze willen me dolgraag een mooie Amerikaanse creditcard aansmeren. Een card die ik eveneens beleefd doch vastberaden weiger. Te duur. Ik heb er al eentje. Ik moet een vliegtuig halen. U kent het wel.
Toch heeft afgelopen week de naam van deze wat kil aandoende multinational voor mij een warmere klank gekregen. Om precies te zijn vanaf het moment dat ik las over de restauratie van één van de mooiste antieke overblijfselen van Rome: de laat-Republikeinse tempel gewijd aan de havengod Portunus die eeuwen geleden aan verwoesting ontkwam door bijtijds een christelijk kerkje te worden.
Het is een juweeltje van een tempel, gelegen aan het Forum Boarium, de veemarkt van het oude Rome, op een steenworp van de rivier de Tiber. Rechthoekig van vorm en voorzien van mooie Ionische zuilen. Ik kom er met de scooter regelmatig langs en keek tot voor kort met enige weemoed naar het vervallen gebouw. Want terwijl zijn buurman, de veel beroemdere ronde tempel van Hercules, wel werd opgeknapt en zelfs weer af en toe van binnen te bezichtigen is, lag het huisje van de havengod er jarenlang vies en verlaten bij.
Totdat er opeens steigers verschenen en, na een ingrijpende schoonmaakbeurt, de tempel nu weer opengesteld is voor publiek. Zij het dan slechts twee zondagen per maand en op afspraak. Maar toch. Portunus is weer een sieraad voor de stad. En dat allemaal dankzij de gulle giften van het creditcardbedrijf in samenwerking met het World Monuments Fund, een organisatie die alleen al in Italië tientallen projecten heeft lopen om monumenten van de ondergang te redden.
Sponsors doen dus hun best. En de gemeente Rome doet zijn best om die sponsors aan te trekken. Wordt het Colosseum al enige tijd onder handen genomen op kosten van een fabrikant van veel te dure schoenen, sinds een dag of wat is nu ook de Trevi-fontein onderwerp van een met veel bombarie aangekondigde facelift. Die moet dik 2 miljoen euro kosten en wordt betaald door een beroemd Italiaans modehuis. De restauratie is te volgen via een App en een nogal rammelende website. Wie de pagina Trevi Coins begrijpt, mag onmiddellijk contact met mij opnemen.
Voor de toeristen is het misschien wat sneu om hun geliefde highlights deels ingepakt te zien of ontdaan van stromend water, maar ik kan de toestroom van grote bedrijven alleen maar toejuichen. Van mij mag de schoenenmeneer voor de duur van de restauratie een kolossale poster van een schoen op het Colosseum hangen of de modeontwerper de god Oceanus op de Trevi-fontein aankleden met een unieke creatie. Als die monumenten maar weer schoon en fris worden.
Andrea Vreede (Amsterdam, 1962) vestigde zich in 1994 als archeoloog en tolk-vertaler Italiaans in Rome. Ze studeerde onder andere Klassieke Talen te Groningen. Van 2002 tot 2012 is ze correspondent in Italië voor het NOS Journaal geweest en sinds 2007 schrijft ze voor dagblad De Pers. In 2007 verscheen haar boek De magie van Rome. Wandelingen door de eeuwen heen.. 
