5 of 5 (27 Votes)
Eindelijk sneller uit elkaar in Italië
Eindelijk sneller uit elkaar in Italië

Ik ken er maar wat veel in dit land. Echtgenoten bij wie de vlam van de liefde volledig is uitgedoofd. Huwelijken die totaal uit elkaar zijn gespat, maar waarbij man en vrouw (homohuwelijken bestaan hier immers niet) alleen van tafel en bed gescheiden zijn. Het wachten is op het moment dat de definitieve scheiding wordt uitgesproken. Iets dat tenminste drie jaar duurt.

Want zo is de wet in Italië. Die veel bevochten echtscheidingswet die in 1970 tot stand kwam, ondanks felle tegenstand van de toen machtige Christendemocratische Partij. Zelfs een door de Rooms-Katholieke Kerk georganiseerd referendum om de wet af te laten schaffen sneuvelde roemloos. Hoe katholiek ze ook mochten zijn, de Italiaanse mannen en vooral vrouwen lieten zich dit nieuw verworven recht niet meer afpakken. Hetzelfde gold overigens voor abortus, een wet die in Italië dankzij de Radicale Partij al in 1978 geboren werd, terwijl Nederland er pas in 1984 aan toe was.

Uitslag Referendum

Scheiden kan nu binnen 6 maanden

Aan die intens verafschuwde wettelijke regel dat er maar liefst drie jaar gewacht moet worden tussen scheiding van tafel en bed en definitieve scheiding komt nu hopelijk snel een einde. De Kamer van Afgevaardigden heeft eind mei de zogeheten “snelle scheiding” goedgekeurd. Het gaat om een wetswijziging waarbij in het geval van goede verstandhouding tussen de aanstaande exen de procedure slechts zes maanden in beslag zal nemen. Is er ruzie, dan kan het maximaal een jaar duren. En dat is natuurlijk heel wat fijner dan drie jaar te moeten knarsetanden voordat je eindelijk echt van elkaar af bent.

Al moet eerlijkheidshalve gezegd worden dat ook na het stuklopen van het huwelijk veel echtelieden nog steeds binnen dezelfde muren verblijven. Vanwege de kinderen, vanwege de familie, vanwege de buren of simpelweg omdat het goedkoper is. In Italië hoor je vaak de uitdrukking dat twee mensen nog fysiek bij elkaar zijn niet per l’affetto (om de liefde), maar per l’affitto (vanwege de huur). Heel vaak is het ook zo dat mensen het erbij laten zitten na de scheiding van tafel en bed. Ze wonen wel ieder apart, maar zijn officieel nog steeds voor de wet met elkaar getrouwd.

Wonderlijk is dat wel. Wat te zeggen van een vrouw die al tien jaar nog met haar ex-man in hetzelfde huis woont, maar wel ondertussen een jarenlange relatie met een ander heeft? Of de dame die al twintig jaar samenwoont met een heer die echter nog officieel getrouwd is met zijn eerste vrouw die hem chanteert en treitert en die zijn enige wettelijke erfgename is? Het is hier doodnormaal.

Nu moet de nieuwe wet nog door de Senaat. Hopelijk zetten de senatoren er een beetje haast achter. En dan graag vlot aan de slag met een heus samenlevingscontract. Iets dat Italië nog altijd niet heeft, waardoor miljoenen samenwonende mensen rechteloos zijn. Beste premier Renzi, dat kan toch niet meer in 2014…

Over dit artikel