In de buitenlandse media is het verdacht stil rond Silvio Berlusconi, ex-premier en leider van zijn onlangs heropgerichte eerste partij Forza Italia. In de Italiaanse uiteraard niet, al was het maar omdat Berlusconi nu eenmaal niet weg te denken is uit het Italiaanse politieke landschap én omdat zijn familie toevallig een flink aantal dag- en weekbladen controleert.
Vooral in de roddelbladen uit de Berlusconistal verschijnen met regelmaat artikelen over Il Presidente (de Partijleider) en zijn 28-jarige verloofde Francesca Pascale. Een paar weken geleden circuleerde zelfs het gerucht, net na de bekendmaking van de definitieve scheiding tussen Silvio (77) en zijn ex-vrouw Veronica Lario, dat de beide tortelduifjes in juni op het eiland Ischia zouden gaan trouwen. Maar dat gerucht werd dezelfde dag nog met kracht ontkend. Silvio en Francesca zijn dolgelukkig met elkaar en hoeven daar (nog) geen wettelijke erkenning voor.
Politiek gezien staat alles er veel minder rooskleurig voor. Nu pas beginnen de gevolgen van Berlusconi’s definitieve veroordeling wegens belastingfraude (in augustus 2013) echt voelbaar te worden. Berlusconi heeft zijn paspoort moeten inleveren en mag dus niet reizen. Hij is met vereende krachten na maanden touwtrekken uit de Senaat gezet. Hij mag zich twee jaar niet kandidaat stellen voor een openbare functie en kan dus niet meedoen met de Europese verkiezingen.
Dat laatste is een grote klap voor hem, want zonder de naam Berlusconi zullen de lijsten van Forza Italia de kiezers veel minder aanspreken. Dat weten ook de kaderleden van zijn partij maar al te goed. Als de leider, lees eigenaar, van de partij wegvalt, zakt alles als een kaartenhuis in elkaar. En dus vechten ze elkaar al sinds de oprichting de tent uit, in de hoop uiteindelijk Berlusconi’s plaats in te kunnen nemen. Silvio zelf doet zijn uiterste best om een van zijn kinderen zo gek te krijgen zich kandidaat te stellen. Maar naar verluidt voelen ze daar weinig voor.
Tot overmaat van ramp werd Berlusconi op 20 maart ook nog eens ontdaan van zijn eretitel Cavaliere del Lavoro (Ridder van de Arbeid). Die mocht hij vele decennia geleden ontvangen uit handen van de toenmalige president Leone vanwege zijn verdiensten als ondernemer. Met deze degradatie verloor Berlusconi ook meteen zijn bekendste bijnaam in de media. De Cavaliere is niet meer.Arme Silvio. Het is ontluisterend om te zien hoe van deze charismatische en dynamische leider langzaamaan steeds minder overblijft. De nieuwe processen stapelen zich op en de vernederingen als gevolg van zijn eerste echte veroordeling lijken eindeloos.
Op 10 april is het opnieuw raak. Dan wordt besloten of Berlusconi zijn celstraf van negen maanden thuis met huisarrest moet uitzitten of dat hij een taakstraf krijgt opgelegd.
En wat voor taakstraf mag dat dan wel niet zijn? Ik zou zeggen, geeft uw fantasie de vrije loop.