Andrea Vreede | Moederskindjes in Italië

Ook de Rooms-Katholieke Kerk is door de bocht. ‘Psychologische afhankelijkheid van moeder of vader is uitermate schadelijk voor het huwelijk.’ Vrij vertaald: als echtgenoot of echtgenote voor iedere beslissing de goedkeuring van zijn of haar ouder(s) nodig heeft komt het huwelijk onder enorme stress te staan. Een dergelijke situatie zou zelfs reden kunnen zijn voor nietigverklaring door de kerkelijke rechtbank.

Deze krachtige uitspraak tegen het mammismo, het moederskindjessyndroom, kwam uit de mond van een hoge geestelijke van het bisdom Genua bij de opening van het kerkelijk juridisch jaar. Ieder jaar krijgt de Sacra Rota, de hoogste kerkelijke rechtbank in Rome, verzoeken tot nietigverklaring van voor de Kerk afgesloten huwelijken. Vanuit Ligurië waren dat er in 2013 114. Niet echt veel wanneer je bedenkt dat de cijfers rond echtscheidingen in Italië veel en veel hoger liggen.

In 1995 eindigden op elke 1000 huwelijken 158 in scheidingen van tafel en bed en 80 in definitieve echtscheidingen. In 2011 waren dat er respectievelijk 311 en 182 (bron: ISTAT). Wat meteen opvalt is dat veel echtelieden-in-onmin het laten zitten bij die scheiding van tafel en bed en niet doorzetten totdat de definitieve echtscheiding is uitgesproken. De redenen daarvoor zijn vooral praktisch en economisch. Apart gaan wonen is duur, dus al zullen de bedden gescheiden worden, de tafel blijkt in veel gevallen onveranderd dezelfde. Er moeten misschien kinderen worden opgevoed en dan is het handiger om toch samen onder één dak te blijven. Bovendien duurt een echtscheidingsprocedure hier jaren en zijn de advocaten duur. Dus ook in het geval dat de exen toch ver van elkaar zijn gaan wonen en alweer nieuwe partners hebben, is het heel gewoon dat ze officieel nog met elkaar gehuwd zijn. Wel een beetje lastig als de nieuwe liefde na enige tijd ook graag het jawoord voor de burgemeester zou willen uitspreken…

Nog lastiger wordt het wanneer men voor een tweede keer in de Kerk wil trouwen, want, zoals paus Franciscus nog op Valentijnsdag benadrukte, het huwelijk is voor altijd. Tenzij je het dus nietig laat verklaren door de Rota Romana. Maar daar is, zoals uit de cijfers van Ligurië blijkt, niet enorm veel animo voor. Hoewel het toch niet veel kost, aldus de prelaat uit Genua in een onverhulde poging tot reclame. Voor 525 euro aan kosten ben je klaar. Mits je dus een geldige reden hebt: impotentie, waanzin, dwang, om er een paar te noemen. En nu dus ook extreme afhankelijkheid van mama of pappa. Waarbij iedere Italiaan(se) ongetwijfeld onmiddellijk gedacht heeft aan de vaak zeer hechte relatie tussen Italiaanse mannen en hun moeders. Dikwijls aan elkaar verbonden door iets dat verdacht veel lijkt op een navelstreng van roestvrij staal. En zaag die maar eens door.

Een bijdrage door: Andrea Vreede