In het tweede weekend van september komen 277 auteurs uit de wereld bijeen in het centrale Piazza; met meer dan 100.000 bezoekers en 300+ evenementen tijdens 4 dagen, niet zomaar een boeken-en schrijversfestival 'Festivalitteratura' in de historische stad Mantua, een Unesco werelderfgoed.

Mantua, 9 september 2010. De hele stad is tjokvol met tevreden en interessante mensen; in alle straten, bars en restaurants zijn gesprekken gaande over schrijvers en geschrevene. Bekende journalisten, auteurs en Nobel prijswinnaars mengen zich tussen het publiek en elke lezing  is uitverkocht. Tijdens dit literatuur festival ligt bij alles de nadruk op boeken, lezen en voorlezen, want ook voor kinderen is er veel te beleven.
Dit is de 14de maal dat het Festivaletteratura plaats vindt  in de tweede week van september. Behalve dat een groot deel van de Italiaanse schrijvers elk jaar aanwezig is, zijn er ook tientallen buitenlandse schrijvers van naam die aan dit festival deelnemen. Tijdens de lezingen is het mogelijk vragen te stellen of in discussie te gaan met de auteurs, wat velen enthousiast doen. Maar ook buiten de lezingen gaan de gesprekken geanimeerd verder, op straat, op de terassen en zelfs in de trein uit Mantua vinden bezoekers elkaar in hun liefde voor deze of gene schrijver of boek.

John Berger (GB), 1926

Schrijver, schilder, kunsthistoricus en tweemaal winnaar van de Booker Prize.

Hij spreekt over het werkwoord ‘vertellen’ (to narrate), en betoogd dat er genoeg verhalen zijn in de wereld, zelfs hier in het publiek. We hebben al onze zintuigen nodig om het verband te zien. Een verhaal begint bij de laatste zin. Een schrijver moet dan het begin vinden en van daaruit de verdere stappen nemen om de lijn te volgen tot het einde. Waarom vertellen we verhalen? Waarom doen we dit keer op keer en voor wie, wanneer is het genoeg? In elk verhaal moet een witte bladzijde voorkomen, een leegte waar de lezer kan participeren. Berger gaat verder en zegt dat verhalen zich verplaatsen, reizen, veranderen. Iemand vertelt je een verhaal, en de toehoorder vertelt het op zijn manier verder, verhalen vertellen geeft inhoud aan het leven. Het maakt ons wie we zijn en verbindt ons met anderen, het gaat in je bloed zitten.

Giovanni Impastato en Lirio Abbate uit de provincie van Palermo

Het gesprek gaat over Peppino Impastato die in 1978 door de Maffia vermoord werd omdat hij de eerste plaatselijke autoriteit was die openlijk kritiek uit bracht. Zijn broer Giovanni en journalist Lirio Abbate zijn aanwezig voor de discussie. Abbate is een bekend anti-maffia verslaggever die prijzen heeft gewonnen voor zijn werk.
Peppino werd in de jaren ’60 actief in de politiek in zijn woonplaats nabij Palermo tijdens demonstraties tegen de komst van een vliegveld bij Punta Raisi, bovendien bezat hij een populair radiostation waar hij vrijuit berichtte over het doen en laten van de maffia, hij was sarcastisch, ironisch en stak de draak met ze, tussendoor draaide hij populaire muziek. Het duurde meer dan 30 jaar om zijn moordenaar te vinden en het blijft een van de weinige gevallen waarin de dader daadwerkelijk werd gevonden. Over zijn heroïsch leven werd een bekende film gemaakt genaamd ‘i cento passi’ (100 stappen).

Hoewel de tijd en zelfs de maffia verandert, mogen we nooit de corruptie, blackmail en intimidatie accepteren en elke media vorm gebruiken om onze democratische vrijheid en met name vrijheid van meningsuiting (geen censuur van de RAI) te behouden.

Non Capovolgere Contemporary Art groep was dit jaar voor de 7de keer verantwoordelijk voor de installatie van muziek, licht en beelden (dolfijnen) in het water van de Rio, het kanaal van Mantua nabij La Loggia di Giulio Romano.