Tijdens de pandemic bleken honden en katten opeens niet aan te dragen, als je de hele dag thuis zit wil je wel wat gezelschap en de asiels beleefden gouden dagen. Maar nu die urgentie over is, lijkt het toch een idee om voor dat nodige blokje om een hond te kiezen die beter bij je past. De volgende honden zijn prachtige Italiaanse rashonden en voor de mooiste exemplaren moet je al gauw op een wachtlijst staan bij een goede kennel. Reken er op dat je voor een raspuppy uit een kampioenskennel wel 5000 Euro of meer kwijt kan zijn. Gemiddeld kosten deze honden in een gewone kennel tussen 1000 en 2000 Euro per stuk.
Lagotto Romagnolo, de truffelhond
Een paar jaar geleden mocht ik mee op een truffeljacht in het Romagna deel van Emilia Romagna. Het was een mooie wandeling door een herfstig bos waar we om 5 uur voor werden wakker gemaakt. Wat betreft het zoeken naar truffels, daar was ik niet zo van onder de indruk. Wel van de twee allerliefste dieren die met ons meeliepen. Moeder en zoon Lagotto Romagnolo liepen vrolijk voor ons uit.
Zoonlief moest het vak nog leren en liep er dus een beetje voor spek en bonen bij, maar moeder wist precies waar ze zijn moest, hoewel ik zo’n vaag vermoeden had dat de truffeljager de truffels voor de gelegenheid verstopt had tussen de boomwortels.
De Lagotto is het enige ras ter wereld dat gespecialiseerd is in het zoeken naar truffels. Wij, de toeristen namen meer foto’s van de honden dan iets anders, het zorgde voor mooie plaatjes. Ze zijn echt Italiaans, want de Lagotto is inheems in de moerassige gebieden van het zuiden van de Po-delta. Het ras is daar ontstaan in de omgeving van Ravenna en in de vlakten van Comacchio. In de Romeinse tijd was dit gebied moerassig en legde de Romagnoolse Lagotto zich toe op het terugbrengen van neergeschoten vogels, erg nuttig was hun vacht en de ondervacht om hen te beschermen voor het ijskoude water van de rivier.
Intussen zocht hij ook naar truffels, maar dan in zijn vrije tijd. De naam "Lagotto Romagnolo" stamt uit de Romagnoolse taal, de uitdrukking "Càn Lagòt " betekent: "waterhond". Ze hebben een gekrulde vacht, meestal leverbruin of vuilwit, of oranjebruin van kleur. Ze zijn trouw, lief voor kinderen, ze blaffen zelden, maar vinden het leuk om kuilen te graven, dus let op als je een mooi gazon of bloementuin bij je huis hebt.
Volpino Italiano, de Italiaanse keeshond
Volpinos zijn lief en speels, net iets groter dan een toy, ze zijn redelijk moeilijk te vinden wat in totaal zouden er maar 3000 op de wereld rondlopen. De Italiaanse volpino staat bekend onder veel namen, zoals "pomacchio" of "pumetto" of "volpino van Florence" of “vaglió” (ook wel boerenhond genoemd) is een hond van zeer oud ras, net de keeshond waar hij familie van is, en waarvan sporen gevonden kunnen worden sinds de Bronstijd. Kijk maar op schilderijen uit middeleeuwen, je zal zien dat hij regelmatig voorkomt, zoals op het schilderij Sant'Agostino in Vittore Carpaccio 's atelier uit 1502.
Hij mag dan klein zijn, een onderdeurtje is het zeker niet, hij heeft echt, wat je noemt spunk, alert en slim. De volpino is vooral een gezelligheidsdier, ooit zeer gewaardeerd in aristocratische kringen. Maar denk er om, hij is erg waaks en dus een echte blaffer, iets wat je hem liefst zo snel mogelijk afleert als hij nog jong is. Altijd klaar voor een spelletje gaat hij dus ook goed om met kinderen, maar het is geen hond om de hele dag alleen te laten.
Cirneco dell'Etna, wendbaar op de rand van een dubbeltje
Hij komt uit de streek rond de Etna en was niet voor niets het symbool van Atletico Catania, de voetbalclub van Catania. Een mooie, slanke jachthond die het gezin tot het laatst toe vol liefde zal bewaken. Een beweeglijk beest dat heel wendbaar is in het veranderen van richting vooral tijdens het achtervolgen van zijn prooi.
De Cirnico is een slim beest en moet je vroeg trainen, hij is erg actief en heeft zeker per dag 20 tot 30 minuten beweging nodig. Het zijn ook geweldige springers, dus als je van plan bent ze in een tuin uit te laten, zul je een extra hoge omheining moeten bouwen. Mijn eigen hond waarvan ik vermoed dat hij wel wat bloed van de Cirneco heeft, ziet er niet tegenop om als een kat op een twee meter hoge muur te springen zonder aanloop.
Men vermoedt dat het ras teruggaat tot zeker 1000 v.Chr. en dat het afstamt van de honden van de Egyptische farao's uit de laatste dynastieën en van honden die door de Puniërs naar Sicilië werden ingevoerd. Ze zijn kort behaard en de kleuren variëren van goudkleurig tot donkerbruin, soms met witte vlekken. Ze zijn echt intelligent en over het algemeen onafhankelijk en solitair. Je zou kunnen zeggen dat hij zijn sympathieën en antipathieën goed duidelijk maakt: bij sommige mensen of honden socialiseert hij niet en blaft als hij ze tegenkomt; bij anderen is hij aanvankelijk agressief, maar socialiseert dan; bij weer anderen voelt hij zich meteen aangesproken en socialiseert meteen. Niet aan de lijn zal hij de omgeving gaan verkennen, maar hij weet altijd waar zijn baasje is en komt regelmatig even terug om te laten zien dat hij je niet vergeet.
Bolognese, een schattig toyhondje
Nee, we hebben het echt over een hond hier. De Bolognezer is een klein hondenras van het bichon type, van oorsprong uit Italië we weten dat het al in de 11de eeuw bestond. Hoewel ze ook wel Bolos genoemd worden, verwijst de naam naar de Noord-Italiaanse stad Bologna. Het maakt deel uit van de toyhonden groep (vroeger ook wel schoothond genoemd, maar dat mag niet meer). Bolognezer hondjes zijn te zien in de wandtapijten die in Vlaanderen werden gemaakt in de 17de eeuw. De Venetiaanse schilder Titiaan schilderde hertog Federico Gonzaga met een Bolognezer. Het ras komt ook voor op schilderijen van Goya, Gosse en Watteau. Andere opmerkelijke eigenaars van het ras zijn Catharina de Grote van Rusland (1729-1796), Madame de Pompadour (1721-1764) en keizerin Maria Theresia van Oostenrijk.
Het ras was geliefd bij de adel en werd in de Renaissance vaak cadeau gegeven tussen adellijke families (vooral tussen Italiaanse en Belgische koningshuizen, vraag me niet waarom ik las het ergens). Toen de adel begon uit te sterven, stierf het hondenras ook bijna uit. Het was in de jaren '80 dat een Italiaanse fokker de Bolognezer hielp zijn huidige populariteit terug te krijgen.
De kenmerkende enkele wollige vacht (d.w.z. geen ondervacht) valt in losse open pluisjes/vlokken over het hele lichaam, met korter haar op het gezicht. Een Bolognezer verhaart maar weinig, wordt niet geschoren of geknipt, maar moet wel regelmatig geborsteld worden om klitten te voorkomen. Geen hond die je gemakkelijk de hele dag alleen thuis kan laten, dus reken er maar op dat hij overal mee gaat waar de baas naar toe gaat.
Bracco Italiano, een hond van adel
Een van de beste vriendjes van mijn Siciliaanse asbakkenras (maar oh zo lieve) Maggy, is Gia, een echte Bracco Italiano, een van de oudste pointer rassen ter wereld. Maggy was heel verlegen en bang voor alles, behalve voor Gia, die met haar speelde en berg op berg sjeesde en haar voorstelde aan de andere honden in het park. Gia is een autoriteit en hoeft niet van zich af te bijten om dat te bewijzen, het is gewoon logisch en iedereen accepteert het. De Bracco gaat het liefst mee de bergen in naar het tweede huis van haar eigenaar, winter en zomer sjouwt ze de hele dag over de bergpaden.
Het is een hond van nobele komaf, als er adel in de hondenwereld zou bestaan zou dit ras er zeker bijhoren. Hoewel het al voorkomt op schilderijen uit de 4de en 5de eeuw, was het vooral geliefd bij de adellijke families in de middeleeuwen. Dante vermeldt hem ook in een prachtig sonnet over bracchetti en jagers.... hij heeft lieve ogen en is absoluut een volgzame hond. Bracchi werden gefokt door de Medici en de Gonzaga families, die pups cadeau gaven aan het hof van Frankrijk in 1527. Het is en was een hond die vooral geliefd was bij de jacht op gevleugeld wild, een exclusieve sport waar de Italiaanse aristocratie zich mee bezighield. Er bestaan twee soorten, de Lombardijse is wit en kastanjebruin en wat groter dan di uit Piedmonte die wit en oranje is.
Rifugio Hope
Wil je een van deze honden kopen, dan raad ik je aan op internet te kijken waar de dichtstbijzijnde kennel is maar bedenk wel dat er heel veel honden zijn die misschien géén rashond zijn maar toch alle liefde verdienen. Wil je een steentje bijdragen aan het goede werk van onze vrienden van het asiel op Sicilie waar we onze hond hebben gevonden, kijk dan op de website van Rifugio HOPE of link hier naar hun Go Fund Me campagne.
