5 of 5 (27 Votes)
Meer dan 1 miljoen Nederlanders lijden aan een angststoornis en vakantievrees
Meer dan 1 miljoen Nederlanders lijden aan een angststoornis en vakantievrees

De keren dat de hele familie klaar zat in een volgestouwde Volvo en hij opeens urgent iets moest afmaken kan ik me nog goed herinneren. Balend kropen we dan tussen de hond, de opblaasmatras en de toilettassen uit om dan meestal nog eens 24 uur te moeten rondhangen totdat hij eindelijk zover was dat we konden vertrekken. Als we eenmaal op weg waren duurde het zeker tot ver over de Franse grens voordat hij ophield met mopperen en een beetje in de stemming was gekomen.

Waarom wil ik niet meer weg of op vakantie?

Ik begreep het nooit totdat ik zelf, wat leek van de een op de andere dag, niet meer wilde reizen. Het begon met zorgen maken, wat licht traumatische gebeurtenissen, wat gezondheidskwalen, spanningen en daarna kwam een gigantische onzekerheid over mij heen.

Die onzekerheid ging zover dat het idee om verder dan 3 km van huis te gaan mij al in paniek bracht. Zoveel dingen gingen er door mijn hoofd, veel van het 'en dan?' genre.

Wat gebeurt er als ik ergens midden in Rome sta en ik krijg een paniekaanval, en dan? Wat als ik flauwval, niemand kent me hier, en dan? Wat als er geen ziekenhuis in de buurt is, en dan? Wat als er dan niemand in de buurt is die mijn taal spreekt? en dan...en dan...

Niemand houdt van dit soort drukte maar voor sommige is dit ondenkbaar.

Mijn eigen ervaringen met een angststoornis

Zoals mijn vader, ben ik ook erg vindingrijk in het verzinnen van legitieme redenen waarom ik niet kan reizen. Schijnbaar hebben creatieve mensen hier in verhouding vaker last van. Er is teveel werk of een klant die opeens alle aandacht moet hebben. Technische noodsituaties werken het beste, want dan kan ik wat jargon eruit gooien dat erg onheilspellend klinkt voor outsiders.

Als je dit leest denk je misschien, hoe kan jij dan in hemelsnaam die grote website over Italië onderhouden, hoe doe je dat? Klopt, goede vraag, ik moet reizen voor mijn vak en nee het valt niet mee. Ik heb inderdaad periodes wanneer ik in lichte paniek raak. Ik heb laatst mijn vlucht naar Catania nog afgezegd terwijl ik al aan de gate stond; ik ben inderdaad een keer in dat vreselijke Italiaanse ziekenhuis beland; ik ben ook op straat gevallen doordat mijn hoofd maar bleef draaien; ik ben snel een taxi ingedoken om maar zo vlug mogelijk uit de drukte van het Piazza di Spagna te raken. Maar, ik leef nog!

Meer dan 1 miljoen Nederlanders lijden aan angststoornissen

Er bestaan meer dan 400 soorten fobieën, dit is er een.

Aan een fobie of irrationele vrees lijden is dus vrij algemeen: vliegvrees en vakantievrees zitten in de top tien, maar met meer dan 400 soorten angst en fobieën kan het écht van alles zijn. Het is dus heel goed mogelijk dat jouw partner, vader, moeder of vriend moeite heeft met het verlaten van haar of zijn 'veilige plek' en dat ze daar alles aan doen om dit te verdoezelen.

Mijn vader wist wel dat hij op vakantie moest, vooral omdat we er ons allemaal op verheugden. Dus een keer per jaar trotseerde hij zijn vrees. De dagen voor vertrek was hij was meestal gewoon nergens te vinden. Voor mijn moeder was dat erg frustrerend maar op den duur was iedereen wel op de hoogte van ons 'vakantieritueel', de auto in- en weer uitladen werd daarna ook heel normaal.

Wat doe je aan angstaanvallen en het onrustige gevoel?

Ontladen, accepteren, meer vragen en mijn aandacht verzetten, op deze manier ga ik nu om met mijn onrust gevoelens. Angstaanvallen heb ik nog, maar ik heb een methode geleerd om mijzelf er overheen te zetten met het boek van Barry McDonaugh 'DARE', wat helaas nog niet in het Nederlands is vertaald. Je mag mij ook best ook vragen stellen alls je dat wilt, maar ik zal het in het kort proberen samen te vatten.

Er zijn veel methodes om met onrust en angst om te gaan, de meesten betreffen vooral ademhalingstechnieken en veel sessies met een psycholoog over achtergronden en dit is waarschijnlijk een goede zaak maar het duurt lang voordat je resultaat ziet. Als je een grote reis moet maken of je moet met vakantie omdat je dat de kinderen of partner hebt beloofd, dan zal je zeker baat hebben bij de techniek van DARE.

Piazza San Marco in de vroege uurtjes van de morgen

Het vergt wel moed, want het heeft als beginsel dat je mee moet gaan met je angst en je niet er tegen afzetten. Het is alsof je een grote sprong neemt en jezelf in de frontlinie zet, je praat met je angst en daagt hem uit, probeer er ´iemand´ bij voor te stellen: ´doe maar wat je wil en nog een beetje meer. Laat me maar zien wat je kan, hoe bang je me kan maken.´

Of je nu thuis op de bank zit, je zit in een vliegtuig of je bent in een vreemd land waar je niemand kent: een aanval kan overal voorkomen en de kans dat jouw bijzondere symptomen, of dat nu hartkloppingen zijn, hevig transpireren of duizeligheid, je aan je eind gaan helpen terwijl je in de winkel op de hoek een boodschapje doet is net zo onwaarschijnlijk als dat dat zou gebeuren midden op het San Marco plein in Venetië, hoewel, je zal moeten toegeven dat het San Marco plein wel een veel mooiere locatie is voor een sterfscene! (Grapje)

Voor wie geïnteresseerd is, de techniek en de stappen die je kan volgen vind je in het boek DARE (€ 20,95) van de Ier Barry McDonaugh, en ik kan het ten zeerste aanbevelen, je zou ook de APP kunnen aanschaffen. Het is jammer genoeg nog niet in het Nederlands te vertaald. Je kun het boek ook op Amazon kopen, de prijs is daar wat lager (€ 17,-). Ook al lijd je zelf niet aan een angststoornis, je kent vast wel iemand die hier wél last van heeft. Overweeg daarom ook om zelf het boek te kopen!

{popfeed}Heb je commentaar op dit artikel? Geef jouw feedback{/popfeed}

Over dit artikel

Land: Italië