Over de Mille Miglia is al veel gezegd en geschreven. Als complete leek weet ik dan ook niet wat te verwachten van dit jaarlijks evenement dat nu al 90 jaar bestaat en met een paar jaren onderbreking, ieder jaar in mei opnieuw zoveel enthousiaste harten beroert.

Ik vraag me af wat iemand bezielt om 1600 km (1000 mijlen) te rijden in een oude, ongemakkelijke en oncomfortabele wagen.
Wanneer we die ochtend in Brescia arriveren om de start mee te maken, voel je meteen een leuke spanning hangen. Terrassen worden gezet, vlaggen opgehangen, alles om de negentigste verjaardag van de bekende race aan te kondigen.

Komt het door het weer, geen idee maar iedereen lijkt goed gezind! Hoe dichter we het historisch centrum naderen, hoe meer mensen opgewonden raken. Het geluid van de ronkende motoren wijst ons de weg naar het eerste plein waar een deel van de rijtuigen staat opgesteld.

Trotse coureurs in hun antieke wagens

De menigte wordt groter en de indrukken ook wanneer we het tweede plein naderen. Hier staan mensen aan de zijkant te zwaaien naar de coureurs die met plezier in hun bolides passeren. Vanuit verschillende bronnen verneem ik dat er heel wat bekend volk op afkomt, dus besluit ik om die maar eens te zoeken. Ik baan me een weg door de menigte op naar het volgende plein waar de controle plaatsvindt. De muziek galmt door de luidsprekers en wordt af en toe onderbroken door de commentator die een nieuwe wagen verwelkomt.

Selfie in een oldtimer met de burgemeester van Brescia

De combinatie van de grootsheid en grandeur enerzijds en de opzwepende muziek anderzijds werkt aanstekelijk. Plots zie ik de burgemeester van Brescia. Hij vindt meteen zijn favoriet en slaagt een plaatje met de bestuurder. Een Nederlander, zo te horen. De aanwezige lokale pers, maant hem aan om in de oldtimer plaats te nemen. Eerst twijfelt hij nog, maar dan gaat hij toch overstag tot ieders jolijt!

Na twee uur hou ik het even voor bekeken. Ik zoek de rust op om de rest van de gezellige stad Brescia te ontdekken. Welke vrouw kan nu weerstaan aan de lokroep van de uitdagende etalages, die voor de gelegenheid een mille migliasausje hebben gekregen. Maar dan wordt het startsein gegeven van de eerste etappe. Ik sta versteld van mezelf dat ook ik mee word aangetrokken naar de vehikels die al toeterend voorbij zoeven.

90 Jaar traditie van 1000 mijlen

Ongelooflijk, wie had gedacht dat de vier pioniers die dit event zoveel jaar geleden in elkaar staken, zodanig veel mensen vandaag de dag nog steeds beroeren. Zoveel nationaliteiten samen, maar iedereen heeft maar één doel, dermate genieten van al deze pracht en praal. Vanaf nu zie ik mijn eigen cinquecento met andere ogen, want ik moet vaststellen dat zelfs ik, als amateur blijkbaar het virus te pakken heb. Als ik de kans krijg om dit spektakel volgend jaar opnieuw mee te maken, dan hoef ik geen twee keer na te denken.