5 of 5 (27 Votes)
Leontine Snell
Leontine Snell

Voor velen zullen de namen uit de Italiaanse filmgeschiedenis weinig meer betekenen. Van bekende regisseurs en filmhelden uit die tijd zijn alleen een klein aantal in het geheugen blijven hangen buiten Italië. Toch was het Dolce Vita in Rome het centrum van de mondiale filmwereld. Als partner van Dino Risi maakte Leontine de hoogtij jaren van de Italiaanse film mee. Als moeder van twee dochters die beiden in de mediawereld opgroeiden en daar carrière maakten, blijft ze er nog steeds deel van uit maken. Dochter Patrizia als regisseuse bij de RAI en Nathalie nu een bekend actrice.

Maar Leontine, dat is een heel ander verhaal. Het verlegen Indische meisje uit Den Haag werd op 15-jarige leeftijd door haar moeder en toenmalige stiefvader aangemeld als Blue Bell bij de cabaretshow in het Lido van Parijs, die daar een leuke bron van inkomsten in zagen. Wat in die tijd als een hele eer werd gezien en je reputatie geen schade deed, integendeel.

In 1961, nu 17 jaar en nog steeds onder contract bij Blue Bell krijgt ze de kans om in Studio Uno in Rome te gaan dansen. Samen met collega Gloria Paul vervangen zij de immense populaire Kessler tweelingzusjes. Op foto´s uit die jaren lijken de vrouwen veelal op clones van Brigitte Bardot en Claudia Cardinale. Het waren de jaren van de eerste showgirls op de Italiaanse TV, die later ´veline´ zullen gaan heten.
Haar jaren in film - Leontine Snell

Van Blue Bell naar bekend choreografe

Het betekent ook het begin van haar leven in Italië, waar zij nog steeds woont. Na een 4-tal kleine filmrollen en een stormachtig huwelijk met de in 1988 overleden industrieel Mario Caldonazzo, een huwelijk dat in 1979 eindigde, begint haar loopbaan als directeur van en lerares dans en choreografie aan het IALS in Rome.
Leontine Snell en Cristina Nudi

In 1967 ontmoet ze op de set van ´Il Tigre´ de toen al vermaarde regisseur Dino Risi, waarmee een hechte vriendschap wordt gesloten. Het duurt echter nog tot 1975 voordat Leontine een relatie met hem begint, die vanaf dat moment meer dan 30 jaar standhield, tot zijn overlijden in 2008. Als choreografe weet ze een goede naam op te bouwen en haar relaties in de filmwereld leggen haar geen windeieren. Ze deed de choreografie van een aantal belangrijke films, zoals La leggenda del pianista sull'oceano (The Legend of 1900 1998, Golden Globe), U-571 (2000, Oscar) en Gangs of New York (2002, genomineerd voor 10 Oscars) en leerde een hele rits acteurs en actrices om aannemelijk te dansen.

Een tafel met foto´s uit de Italiaanse film

Ik ontmoet haar opnieuw in Parioli, niet ver van waar ze woont in de mooie Romeinse wijk Cassia ten noorden van het centrum, bij de IALS dansschool waar ze nu al meer dan 25 jaar les geeft en ook in de buurt van de Nederlandse ambassade. Ik had haar jaren geleden al eens ontmoet tijdens filmopnamen met Dino Risi.

Als we lekker op een terrasje in het voorjaarszonnetje genieten van een agrumi cocktail, om deze tijd van de dag nog maar even zonder alcohol en met lekker veel vers fruit, halen we eerst wat herinneringen op uit ´ons´ Den Haag, want toevallig zijn we in dezelfde straat opgegroeid. Zij nam in Den Haag danslessen bij de bekende Sonia Gaskell.

Als Leontine gaat vertellen, achter een tafel vol foto’s, krantenknipsels en tijdschriften uit haar danstijd bij het Lido in Parijs onder de hoede van Margaret Kelly Leibovici, de legendarische directrice, en de daaropvolgende periode van ´Studio Uno´ in Rome, luister ik naar haar verhalen over anecdotes en mensen die ze gekend heeft en kijken we samen naar de foto´s van vroeger, een plaatje met Vittoro Gassman, de legendarische acteur bijvoorbeeld. Maar ook foto’s en stukjes die over de films gaan waarin zij een rol heeft gespeeld.
Leontine Snell, choreografe en dansNathalie Caldonazzo, actrice

En dan komen er nog veel meer foto’s uit de tas, onder andere van haar geliefde Dino Risi, haar twee dochters Patrizia en Nathalie, die momenteel een hoofdrol speelt op het toneel in Rome, partner van de tragisch vroeg gestorven Oscar winnaar Massimo Troisi, en van haar kleinkinderen. Leontine praat vrolijk verder en verteld graag over de jaren ’60-70 in Rome, af en toe onderbroken door een praatje met een voorbijganger, want iedereen kent haar hier in de wijk. Ze verteld over de paparazzi die altijd op de loer lagen om foto’s van haar en Dino Risi te maken, zodra ze zich op straat vertoonden, de Via Veneto bijvoorbeeld. Tegenwoordig komt ook weer voor maar wordt ze vaker genoemd als de moeder van Nathalie, zoals laatst in Milaan.

Na een minder gelukkig huwelijk kwam Dino Risi in haar leven

Over haar stormachtige huwelijk (ze was nog geen 20 toen ze trouwden) met zakenman Mario Caldonazzo, van wie ze twee dochters heeft, wil ze niet veel meer kwijt dan dat hij haar leven in die jaren grondig vergalde. Maar met Dino Risi kwam het geluk weer op haar pad. Ondanks het grote verschil in leeftijd, hij is van 1916 en wordt dit jaar geëerd vanwege zijn 100ste verjaardag, vormden zij jarenlang een hecht team, beste vrienden én geliefden.

Dino was gek op Nederland

Leontine Snel en Dino Risi vroege jarenLeontine Snell en Dino Risi in 2006´Tijdens de opnames voor de film ´Il Tigre´ (The tigre and the pussycat) met Vittorio Gassman ontmoette ik Dino Risi voor het eerst´, gaat Leontien verder. Eerst als vrienden, hij had toen nog een verhouding met Anita Ekberg, en daarna als partners.

Het leeftijdsverschil laat zich echter in later jaren steeds sterker gelden, maar ook tijdens een relatie met acteur Tony lo Bianco hebben ze elke dag nog contact met elkaar, ze woonden vlak bij elkaar in dezelfde wijk.

´De laatste jaren van zijn leven (hij werd 92) beurde ik hem vaak op, hij kon erg sombere dagen hebben, hield er niet van afhankelijk te zijn! Vaak spraken wij over Nederland waar hij gek op was en waar we vaak kwamen´. ´Maar ook Rome was ons heel dierbaar, iedere keer ben ik weer verbaasd hoe bijzonder deze stad is! Hier liggen verhalen en filmscenario´s voor het oprapen! Helaas is La Dolce Vita Romana met regisseur Ettore Scola (Una Giornata Particulare, 1977) die dit jaar overleed, definitief een einde gekomen aan de tijd van briljante regisseurs uit de neo-relistische school van na 1940. Maar ik ben een geluksvogel dat ik het Romeinse leven in de jaren zestig en zeventig van nabij heb meegemaakt en daar veel bijzondere en bizarre herinneringen aan heb overgehouden.

Nog veel plannen voor de toekomst

Er liggen plannen om een film te maken over haar leven waaraan ze zelf graag wil meewerken. Maar voorlopig heeft ze het nog te druk met haar carrière die nog geen einde in zicht heeft. Daarnaast heeft zij zich kandidaat gesteld voor een nieuwe rol, nu in de gemeentepolitiek van Rome.

Over dit artikel