5 of 5 (27 Votes)
Weinig te beleven op de jaarmarkt
Weinig te beleven op de jaarmarkt

Ik ben geen econoom en kan dus niet met statistieken en onderzoeken en testcases bewijzen dat ik gelijk heb. Maar wat ik dagelijks om me heen zie spreekt voor mij boekdelen. De Italianen wisselen onderling geld uit en dat werkt niet als je wat wil verdienen. Het is een soort van ruileconomie maar dan met contanten. Vestzak broekzak. Is prima als je een eigen munt hebt, die je naar believen kan op- of neerwaarderen, maar als je wat wil verdienen zal je je toch meer op grensoverschrijdende valuta moeten richten. Italianen zijn gek op hun eigen land, daar is niets mis mee. Ik denk dat ze misschien iets meer aandacht kunnen schenken aan die miljoenen Italofielen die de wereld rijk is. Dat zou beter zijn voor hun portemonnee.

Fiera´s, sagra´s, festa´s, maar alleen voor eigen publiek

Voorbeeld: In de maanden juli en augustus stromen miljoenen toeristen het land binnen, die hebben geld en willen dat graag uitgeven. In de maand augustus gaat alles plat en een doorsnee toerist kan zijn geld alleen aan horeca uitgeven en een enkel pretpark. Daarbij komt nog dat veel Italiaanse toeristische bedrijven juli nota bene nog als tussenseizoen rekenen. Veel toeristische bedrijven, zoals hotels en agriturismi richten zich voor 90% op het eigen publiek, de Italianen die in augustus op vakantie zouden moeten gaan. Ze doen nauwelijks hun best om buitenlanders te trekken. De Italiaan heeft geen geld om uit te geven dus is de maand augustus dit jaar een disaster geworden of zoals ze hier zeggen ´e' un disastro´, met meer lege kamers dan ooit.

Komt september, oktober, november dan breken in alle dorpen en steden de fiesta´s, de sagra´s en de fiera´s  uit. Je kan het zo gek niet bedenken of er is wel een feest voor. Leuk om te zien, veel middeleeuwse klederdrachten, veel lokale ambachtelijk gemaakte producten, veel en lekker eten en prachtige plaatsjes voor de alles fotograferende toerist! Demonstratie pasta makenKomen daar buitenlandse toeristen met een dikke vakantiebuidel? Nee, natuurlijk niet want die zijn grotendeels naar huis. Deze feesten zijn gericht op eigen publiek. De stalletjes spreiden hun prachtige kitsch en kunst uit maar er wordt nauwelijks verkocht. De Italiaan staat er bij en kijkt er naar maar heeft, behalve een suikerspin voor de kinderen, geen geld om wat te kopen.

Voorbeeld: Behalve de maand augustus wanneer alles dicht is  leidt, buiten het industriele noorden, heel Italië nog steeds aan het siësta syndroom. Je moet je boodschappen voor 12 uur doen, wat betekent dat je je werk er voor moet onderbreken. Daarna volgt een periode van 3 tot 4 uur dat alles dicht is, en dan is het al weer bijna aperitivo tijd en stromen de cafés vol, of voor wie geen geld heeft, het plein voor het café. Wanneer wordt er eigenlijk gewerkt? Als je iemand wil bereiken getuigd het van grote onbeleefdheid om dat tussen 1 en 4 uur ´s-middags te doen. Maar ja, ´s De stoeptekenaar wacht op publiekochtends is ook moeilijk want tussen 9 en 12 probeert iedereen het. Het bandje ´ik ben even van mijn plaats´ is de gewoonste zaak van de wereld. De Italianen zelf snappen dit wel en hebben zo hun methoden, maar voor de rest van de wereld werkt het niet. De goeden niet te nagesproken.

De Italiaanse toeristische industrie (toch de grootste werkgever ter wereld) houdt zich voornamelijk met stokpaardjes bezig. De Denen zijn de smaak van de maand, momenteel. Denemarken heeft 5 miljoen inwoners. Het Nederlandse taalgebied in Belgie en Vlaanderen samen bedraagt bijna 24 miljoen inwoners. Dit jaar is het Nederlandse aandeel van bezoekers aan Italië met 7% gestegen. Maar wordt er geïnvesteerd in de Nederlandse sprekende toerist? 0,0!! Een agriturismo laat zijn website rustig in het Russisch en het Chinees vertalen maar vergeet voor het gemak Nederlands. En klaagt dan dat hij lege kamers heeft. 

Over dit artikel