5 of 5 (27 Votes)
Gallerij Antonio Frilli, Florence
Gallerij Antonio Frilli, Florence

Op een wel erg warme middag in september loop ik de galerie van Frilli in Florence binnen. Er is niets afgesproken dus ik verwacht gewoon een visitekaartje af te leveren, zodat ik bij een volgend bezoek aan Florence een afspraak kan maken voor een rondleiding en héél misschien wil er wel iemand meewerken aan een kort interview.

Tot mijn verbazing word ik gelijk begroet door Anna Marinelli, de vrouw van de eigenaar van Galleria Frilli. Dit is best bijzonder want de familie Marinelli, die de zaak overnam van Frilli in 1925 heeft hoog aanzien in Italië, ze zijn bovendien eigenaar van belangrijke ateliers en marmergroeven in Pietrasanta.

Anna Marinelli - Gallery Frilli

Je staat er misschien niet bij stil, maar in de grootste musea, op de meest beroemde bruggen en in bekende parken vind je ze terug: marmeren en bronzen beelden die nauwkeurige replica’s van grote meesterwerken uit de Renaissance, de Griekse oudheid of het Romeinse keizerrijk. De beelden worden gegoten of gehakt van voorbeelden uit de oudheid, er is eigenlijk, maar weinig waarin de replica's' verschillen van de originelen.
Dat een replica ‘maar’ een kopie is van het origineel doet eigenlijk weinig over als je de galerie binnenstapt.

Aangekocht door Micheal Jackson in 2008

De verzameling van al die immense beelden is de droom van iedere kunstliefhebber (die tegen een replica kan) en uiteraard staan er een paar waarvan de originelen even verder in de prachtige musea van Florence staan, maar daar mis je de sensatie van het voelen; een beeld moet je kunnen aanraken, je handen over het gepolijste marmer laten glijden zo glad is als zijde. Je traceert de spieren van Hercules, je aait over de wangen van David, ze zijn wel koud, maar eigenlijk ook sensueel; zelfs Anna, de hartelijke signora Marinella kan haar enthousiasme dat ik die zintuiglijke sensaties deel, niet verbergen, ‘sommige mensen zeggen weleens dat een bezoek aan de musea in Florence overbodig is als je Galleria Frilli bezocht hebt, want hier ervaar je meer voor alle zintuigen, niet alleen de ogen’, zegt ze.
Daar zit eigenlijk wel wat in, als was het al, omdat het wachten in de rijen buiten de musea soms niet te doen zijn in de zomer; bovendien mag je natuurlijk niets aanraken in een museum.

Anna vertelt me dat de firma Frilli al sinds 1860 bestaat en dus nu al ouder dan Italië zelf. Tegelijk merk ik ook verschillende oorkonden op die aan de muur hangen waaronder een Gouden Medaille die werd uitgereikt aan Antonio Frilli in 1895 op de wereldtentoonstelling van Amsterdam.

De Frilli familie is waarschijnlijk de belangrijkste leverancier van hoge kwaliteitsreproducties ter wereld. De beelden in brons worden met de ‘lost-wax’ techniek gereproduceerd, terwijl de stenen beelden met de hand gehakt worden uit marmer en alabaster uit de Carrara groeven. De collectie in de galleria is maar gedeeltelijk te koop omdat er een aantal alabaster beelden zijn die ze liever in eigen collectie houden.

Uiteraard werken ze ook met opdrachten; de klanten zijn vooral musea, architecten en particulieren die zich dit soort werken kunnen veroorloven en er plaats voor hebben. Maria geeft als voorbeeld het originele werk uit het atelier van Antonio Friulli ‘Nude Reclining In A Hammock’ dat kortgeleden geveild werd voor, maar liefst Euro 650.000, de gelukkige eigenaar is Andrew Loydd Webber geworden, een van de beroemde klanten van de firma. Signora Marinella toont me met trots de handtekeningen van Tina Turner en Michael Jackson én zijn kinderen.

De 1e acquisitie van Michael Jackson 1988

Waar zijn de beelden van de Frilli gallerij gebleven na de dood van Micheal Jackson?

‘Michael kwam hier graag, de extra inspanning om hem te ontvangen hadden we er graag voor over, omdat hij veel beelden van ons heeft gekocht voor zijn landgoed Neverland, de laatste keer dat ik hem hier heb mogen ontvangen was in 2006. Toen hebben we speciaal de zaak gesloten voor zijn bezoek. Er kwam altijd eerst een lokwagen aan de deur met veel paparazzi erachter aan en dan een kwartiertje later kwam de auto met Michael en zijn kinderen’, vertelt Anna Marinella. ‘Ik ben wel benieuwd waar zijn collectie is gebleven, of deze is verkocht of ergens wordt opgeslagen, we voelen altijd nog een persoonlijke band met onze werken en vinden het fijn om te weten dat ze ergens in goede handen zijn.’ Michael Jackson’s eerste aankoop betrof de Romeinse discuswerper die hij aankocht voor zijn collectie. In de winkel staat er nog één, een imposant beeld van zo’n 5 meter hoog, en ook een Bacchus van Michelangelo en het hoofd van David op ware schaal (van het beeld, natuurlijk). De ogen van het Davidshoofd zijn gezet met groeven in de vorm van een hart, iets wat je waarschijnlijk nooit had opgemerkt in de Galleria dell'Accademia in Florence.

Bij de belangrijkste opdrachten van het huis van Frilli horen uiteraard de 4 beeldhouwwerken die de Memorial Bridge over de Potomac-rivier sieren in Washington D.C., een officieel staatsgeschenk van de bevolking van Italië aan de Verenigde Staten van Amerika in 1951.

Galleria Frilli toont ook werk van contemporaine beeldhouwers, zoals dat van de Deense artiest Bjorn Okholm Skaarup, wiens speels werk wat onbezonnen lijkt in deze zaal vol legendarische beelden uit de oudheid.
Als ik eindelijk afscheid neem, het bezoek waarvoor ik vijf minuten had uitgetrokken was al uitgelopen tot bijna anderhalf uur, biedt mevrouw Marinella me als afscheidscadeau een klein, maar geweldig zwaar objectje aan gehuld in wat zijdepapier (gelukkig vloog ik niet met Ryanair), ze verontschuldigt zich, omdat ze geen echt pakpapier kon vinden, maar ik ben uiteraard meer dan dankbaar. Ik beloof bij mijn volgende bezoek aan Toscane de werkplaatsen in Pietrasanta te bezoeken en om de marmergroeven daar te bekijken.

Later die dag op het terras van het hotel maak ik het zijdepapier voorzichtig los en daar steekt dan het kopje van een bronzen slak door het roze tissuepapier. Op het bijgevoegde blaadje lees ik onder meer dat het beeld van de slak op het bureau van iedere leider hoort te staan. De slak komt namelijk altijd waar hij komen wil en neemt de tijd om te bedenken waar hij heen wil. In tegenstelling met de haastige tijd van nu waar mensen zo gestrest zijn dat ze hun doel voorbij rennen. Wil je dat patroon doorbreken dan moet je de tijd nemen om te bedenken waar je heen wilt om daarna te besluiten wat je moet doen om er te komen... ziedaar de wijsheid in de notendop van een slak.

Over dit artikel

Gallery Frilli
Via dei Fossi, 26
50123
Florence
Florence
Land: Italië