Toen ik naar Italië verhuisde had ik daar achteraf gezien enkele plausibele reden voor. Het zou, zo redeneerde ik, slimmer zijn i.v.m. met het maken van reportages, dichter bij je product staan en dergelijke. Ten tweede wilde ik al sinds mijn 17de in Italië wonen, ongetwijfeld voor alle verkeerde redenen zoals, jongens, mooi weer en het vakantiegevoel. Maar Ik zou me deze frivoliteit, als principieel denkend volwassen mens, nooit toestaan. Pas afgestudeerd kwam ik in Italië terug, eigenlijk toch weer om de verkeerde reden, maar ditmaal met een onkreukbaar excuus, als Erasmus student. Ik keerde terug naar huis omdat mijn kapitaalkrachtige Zweedse vriend er op aandrong, hij wist me er van te overtuigen dat leven met hem in het noorden een beter carrièreperspectief gaf. "ik kon altijd nog naar Italië, op vakantie". Maar De volgende jaren gingen we op vakantie naar Zweden, op die verdomde zeilboten waarop ik altijd strontziek werd.
Met een grote omweg kom ik dan alsnog in Italië terecht maar pas na mijn veertigste, alleen en misschien opnieuw niet erg weloverwogen. Als ik dat opschrijf klinkt het een beetje zielig, het lijkt alsof ik voor die verkeerde reden ben teruggekomen na al die jaren. Ik ben misschien wat ouder, maar ik ben gevoelsmatig misschien nog steeds wat bandeloos, ik zou hier graag hier zijn voor de 'verkeerde reden', maar ik ben hier toch echt en alleen voor mijn werk. En dat is wat het een beetje triest maakt. Italië is een land waar het concept van het gezin eerst komt, van sterke roots, want dat geeft een soort volmaakt gevoel van geborgenheid. Na veel jaren hier begrijp ik dit idee wat beter, die geborgenheid komt vanuit het idee dat je weet waar je vandaan komt en dat je weet dat familie altijd eerst komt. De gemiddelde Italiaan verhuist bijna nooit want dat geeft een onbehaaglijk gevoel. Een jaar of twee geleden, toen ik aan een vaag vrouwenprobleem leed en daarvoor een bezoek bij een Italiaanse psychotherapeut waagde, kreeg ik een vrij pretentieloos antwoord voor mijn problemen, ik was waarschijnlijk te vaak verhuisd.
De Familie
De dagenlange bruiloften en ceremoniële bombarie, de bravoure van de Italiaanse man, de beslistheid van de Italiaanse vrouw. Ik durf je stiekem te verklappen dat de meesten van ons daar toch een beetje jaloers op zijn, juist omdat de rollen hier zo duidelijk zijn? Dat zou me helemaal niet verbazen, in Nederland en België (ik heb genoeg ervaring om te kunnen spreken over beide landen) zijn de rollen en de familieplicht wat vervaagd. In twintig jaar kan ik me twee bruiloften herinneren en meer scheidingen dan ik op twee handen kan tellen. Vrouwen in Italië zijn de laatste paar jaar wat assertiever geworden, maar in veel families kan er niet gesproken worden over scheidingen. Tot voor kort dwong de wet een koppel die uit elkaar wilden, om nog 5 jaar onder een kap te wonen. Uiteindelijk is er net zo veel mis en verdrietig hier als in een familie in Nederland of België, in Italië wordt daar niet over gesproken. De grootste tegenstrijdigheid is dat in Italië de grootste eenzaamheid is onder de groep die op het punt zouden moeten staan om een eigen familie te stichten. Er is inderdaad nostalgie voor een Italië wat eigenlijk niet meer bestaat en ook al wordt iedereen aangespoord om vooral een nieuwe familie te stichten, kindertjes te maken, Made in Italy te kopen en Slow Food te eten. Italië blijft terugkijken naar het verleden, om te zien hoe de toekomst er uit zou moeten zien, en het is juist die nostalgie die we zo charmant vinden.
Familie is de nieuwe Rock 'n Roll.
"Family is the new Rock'n'Roll" by DLV BBDDO Milano for K48 from Art Directors Club of Europe on Vimeo.
Een reclamefilmpje van Rolling Stone magazine maakt indruk, wat betekent familie? Gezien door de lens van de Italiaanse LGBTQ+ gemeenschap. De wens om een gezin te stichten, een concept wat in Italië als absurd word gezien bijna gelijk aan een sociaal subversieve actie, een pure misstap. In één woord: rock'n'roll. Rolling Stone Magazine gindd de straat op met Gay Pride in Milaan om de gezichten, de energie en de liefde van deze unieke dag vast te leggen. Een video die hen vraagt om het meest rock'n'roll-ding te doen : een gezin stichten.
Hoe kun je nuttig in Italië investeren?
Als je weloverwogen besloten hebt om naar Italië te verhuizen, breng dan iets mee wat er hier nodig is, investeer in iets nuttig voor de gemeenschap, renoveer een museum, begin een verhuisbedrijf, een goede bakker of geef les. Een Agriturismo of B&B (de waarheid is hard) is hier écht niet meer nodig en dat zeg ik als iemand die dagelijks met eigenaren van hotels spreekt. Er zijn absoluut meer wegen om gelukkig te zijn in Italië. Het wordt niet genoeg gezegd maar de ITA (Italian Trade Agency) helpt je graag wanneer je in Italië wilt investeren, de beste sectoren zijn momenteel digitaal, gezondheid en high-quality manufacturing. https://www.ice.it/en/invest/invest-italy
Een andere mogelijkheid is investering in onroerend goed. De portal Investinitalyrealestate.com geeft Italianen en buitenlanders de mogelijkheid om te investeren in publieke eigendommen van de Italiaanse staat, met mogelijkheden voor een rol als aandeelhouder of volledig eigendom. Pluspunt is dat de herbesteding al is toegewezen. Tip: Kijk eerst wat er staat achter het info symbooltje (Profilo di rischio), dit geeft aan hoe riskant de onderneming is. https://www.investinitalyrealestate.com