5 of 5 (27 Votes)
Ben van Beurten en ondergetekende in de keuken van Ca'Palazzo
Ben van Beurten en ondergetekende in de keuken van Ca'Palazzo

Van mijn oma ken ik de uitspraak “Als de veearts langs komt, vraagt hij eerst wat de beesten gevreten hebben en als je bij de dokter komt krijg je een pilletje voorgeschreven”. Voor mijn oma was goed eten heel belangrijk om gezond te blijven. Voor sporters en dus ook wielrenners is dat nog eens extra belangrijk. Op een bruine boterham met kaas rij je nog geen etappe van voren, laat staan dat je een ronde van Italië zou kunnen uitrijden.
Ja, die bruine boterham, zo ontdekte ik in mijn Slow Food verkenning van de Giro in 2016 die in Gelderland startte, was een dingetje van kilometervreter Henk Lubberding.

Macaroni en Spaghetti

Op zijn voeding lette Lubberding nog niet in zijn jeugd. “Bij mijn ouders was het eten wat de pot schaft: zuivel, groente en rundvlees, allemaal producten van eigen boerderij”, wat we nu dus typisch Slow Food zouden noemen. Carlo Petrini was zijn Slow Food beweging immers pas in 1989 gestart. “En op zondag aten we rijst met rozijnen toe. Toen ik echt renner werd, ging ik meer nadenken over voeding. Ik haalde zuurdesembrood bij Bulthuis in Brummen en muesli, tarwekiemen en havervlokken bij de reformwinkel. Ik ging daarin verder dan de meeste renners in die tijd, die nog gewoon biefstukken verorberden bij het ontbijt. Een paar dagen voor een klassieker begon ik bruine bonen te eten met zilvervliesrijst en appelstroop. En dan nam ik zo’n tupperware bakje mee om op de avond voor de koers de rest op te eten.”

Amatriciana

Bij de profs kreeg hij Peter Post zo gek dat Panasonic een extra soigneur meenam naar de grote koersen die alleen voor de maaltijden verantwoordelijk was. Hij introduceerde tot afgrijzen van zijn ploegmakkers bruine macaroni en spaghetti. “Post was heel vooruitstrevend op dat gebied. Met Wim Saris, voedingswetenschapper aan de Universiteit van Maastricht, heb ik een heel traject doorgelopen. Mede door hun inzichten ben ik in 1984, als boerenzoon nota bene, gestopt met het drinken van koeienmelk. Pasta, pasta en nog eens pasta werd het. In Italië merkte ik dat de renners ook veel risotto aten en mozzarella op hun brood. Dat ben ik ook gaan doen, met een beetje appelstroop erop, ter afwisseling van de kilo’s geitenkaas die ik eet.”

Vegetarisch of glutenvrij?

di magro2

Het fietspeloton kent ook renners met bijzonderheden. Zo was Maarten Tjallingii vegetariër en hoewel hij nooit een grote ronde won was hij een heel verdienstelijk wielrenner. Het vergt best veel inzicht in wat je eet, maar het kan dus wel. Lees hier een mooi verhaal van Lars Goerres over Maarten, opgetekend in zijn Giro d'Italia van 2014 toen hij reed voor de Belkin-ploeg.

Iets anders is het probleem van de gluten. Lizzie Armistead (nu Deignan) won in 2012 zilver op de Olympische Spelen en kwam in 2013 rijden voor het Boels vrouwenteam. Al snel werd duidelijk dat Lizzie kwakkelde met haar gezondheid en pas na enige tijd werd duidelijk dat daar een glutenallergie aan ten grondslag lag. Van Lubberding weten we het al Pasta, Pasta en Pasta. Dat zijn bij de calorieën die een wielrenner nodig heeft, een heleboel gluten en dan kan zich dus zo'n allergie gemakkelijk ontwikkelen. Gelukkig zijn er genoeg alternatieven, zoals je dat ook vindt in het wielerkookboek van Ben van Beurten.

Culinaire Tour

"Gelukkig hadden wij nog een eigen kok"

Koen Bouwman van Jumbo Visma verliet dit jaar met zijn hele team de Giro omdat bij kopman Kruijswijk een besmetting met Covid was geconstateerd. Het AD kopte dat hij nu thuis in quarantaine noodgedwongen de trap schildert. Maar wat mij op viel was dat hij nogal verbolgen was over de Covid maatregelen in de Giro. Het AD lichtte daaruit, “We zaten met vijf teams bij elkaar in de eetzaal. Gelukkig hadden we nog een eigen kok, maar die anderen stonden allemaal samen aan het buffet op te scheppen.”
Ja, Jumbo-Visma heeft een eigen koksteam en voedingsdeskundigen in dienst. Een fenomeen dat zijn intrede deed in de Tour de France bij het toenmalige Rabo-team. Ben van Beurten was toen hun top-kok. Hij presenteerde in het avondprogramma Tour du Jour (RTL7 2011) iedere avond een gerecht voor de tafelgasten en een klein hapje voor het publiek. Dus bij hem ben ik maar eens op consult gegaan.

Onno Kleyn op CaPalazzo

Ben van Beurten: 35 bruine boterhammen

“In 2011 waren we met Rabo de eerste ploeg die met een kookbus het team volgde”, aldus Ben. In de Tour was het heel gewoon dat het buffet al om 18 uur klaar stond terwijl de renners daar soms pas om 21 uur aan toe waren. Goed eten was de sluitpost van de begroting voor de organisatie en inderdaad Fransen waren nog minder gericht op het goede eten dan Italianen. Een reden waarom veel renners graag de Giro reden. In de jaren daarvoor ontstond al langzaam het besef dat bij topsport alle beetjes helpen en zo kan ook de juiste voeding een belangrijke bijdrage leveren. “Veel mensen hebben geen besef hoeveel energie een renner in een zware etappe verbrandt”, zo meldt Ben en dat komt neer op ongeveer 35 bruine boterhammen of 3 kilo gekookte pasta. En met koolhydraten alleen kom je er uiteindelijk ook niet. Een rustdag zoals vandaag in de Giro, na de zware rit van gisteren, de tijdrit van zaterdag en de ontberingen in de regenetappe van vrijdag vergt weer aandacht voor herstelvoeding.
Ik heb zelf ook wel een beetje gefietst, zelfs 8 keer Tilff-Bastogne-Tilff en ook wel eens een rondje IJsselmeer en zo weet ik dat het tijdens en na een zware inspanning niet altijd even makkelijk is veel te gaan eten. Goed eten voor een sporter vereist dus enig inzicht en daar heeft Ben van Beurten in 2013 een kookboek over gemaakt met de naam de Culinaire Tour.

De culinaire Giro Dolcevia van 2020

Voor mij was het een inspiratie voor deze ‘Giro Dolcevia’ want in Italië is eten nog veel meer dan alleen goed eten. Natuurlijk kende ik de zondagen bij mijn oma, waar de familie samen kwam. En ja, er werd goed gegeten, maar pas in Italië zag ik wat een zondagse pranzo was, samen met je familie of vrienden. Het is een gebeuren vanaf mezzo giorno een middagvullend programma waar, meer dan ik in Nederland gewend was, een groot culinair feest van gemaakt wordt. Een lekker pastarecept is b.v. de Amatriciana, dit en meer vindt je in ons Pasta receptenboek.

Pasta en Risotto Kookboek Foto

Behalve Ben, zijn ook Onno Kleyn, Maroeska Metz en René Zandrink inmiddels inspiratiebronnen voor mijn koken. In de lock down dit voorjaar haalde ik inspiratie voor een glutenvrij en vegetarisch recept bij Onno Kleyn, een groente taartje van boekweit.
Voor wie het wielerkookboek van Ben van Beurten al in huis heeft kan ook bladzijde 94 raadplegen voor een Risotto met rode biet en broccoress, zoals het recept zegt boordevol koolhydraten en anti-oxidanten en ook nog eens veel vitamine C. In 15 minuten zet je het op tafel.

Over dit artikel

Ca' Palazzo
Fraction Fenigli, 53
61045
Pergola
Pesaro e Urbino
Land: Italië