Er zou weer een mooi seizoen aankomen, maar dat staat nu even op een laag pitje. De pitjes te Ca'Palazzo staan echter niet geheel uit. Zo viel mijn oog op een post van Onno Kleyn. (zie hieronder). Natuurlijk herinnerde ik nog wel dat we tijdens de laatste 'Proeven met Onno Kleyn, truffel&wijn' een mooi gerechtje hadden verorberd in Gubbio, dat zijn aandacht had getrokken. Ik had me ook voorgenomen daar eens wat mee te doen, maar dat was, geheel onterecht, ergens in de schatkamers verdwenen. Gelukkig bracht Onno het weer boven.

Natuurlijk had ik niet alles in huis, maar dat is bij een recept van Onno eigenlijk ook helemaal niet nodig, inspiratie is het belangrijkste. Iedereen die mij een beetje kent, die hier wel eens in de keuken heeft gestaan, weet dat ik erg slecht ben in het volgen van recepten. Er staan veel kookboeken overal, maar de keuken komen ze zelden in. Daar wordt geïmproviseerd met wat er is. Gelukkig is dat nog steeds redelijk divers.

Ik bedacht me dat ik wel eens een Romeinse versie van kon maken. De Burgemeester van het nabijgelegen Frontone is ook bioboer en verbouwt, net als velen, farro (soort van spelt) en kikkererwten, die zijn hier dus voorlopig niet op de bon. Met die wortel ligt het wat anders ik had ze wel in huis en ze pasten ook prima in het gerecht. Oranje wortelen, zo heb ik tijdens een culinaire rondwandeling met René Zanderink in het Rijksmuseum geleerd, kunnen er tijdens de Romeinse tijd nog niet zijn geweest, zo besloot ik niet zo strikt in de leer te zijn.

De kikkererwten kookte ik samen met de farro lekker gaar. De uitjes, stukjes wortel en wat kool zette ik wat aan in olie met knoflook, niet te gaar. De farro, kikkererwten, de helft van de groentemix en wat eieren kun je tot een mooie emulsie maken in een keukenmachine of met de staafmixer. Daar kun je dan weer de rest van de groentemix door roeren, zodat je strakjes ook nog de verschillende onderdelen herkent en proeft. Die gewelde kikkererwten, kun je ook prima in de boter wat aanbakken of roosteren zo je wilt. Het geeft een knapperig nootachtige versiering voor het gerecht.

Dan komt natuurlijk de saus. Wat een kers is op de taart, is de saus bij dit gerecht, SAFRRAAN!!! Ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat hier even buiten het stadje Pergola een dochter van een Nederlandse bollenboer is komen wonen en samen met manlief het plan hebben opgevat om saffraan te gaan telen.

Afgelopen jaar was hun eerste oogst en daar heb ik wat van op de kop kunnen tikken, sterker ik heb zelfs wat cadeau gekregen, het kan ook eens meezitten. Van die saffraan van La Primavera heb ik dus de goddelijke finish gegeven aan deze door Onno aan mij online gegeven inspiratie.

Jullie begrijpen het al, dit is helemaal geen recept zoals een recept geschreven zou moeten zijn volgens de regels van Google, maar dat is ook helemaal niet nodig, omdat jullie natuurlijk de foto's kunnen lezen en als dan alsnog op de site van Onno de informatie kunnen vinden volgens de juiste regels, die er bij mij maar niet in willen. Ik wens iedereen in ieder geval de komende tijd veel plezier in de keuken en verras jezelf eens.

Hier de link naar het recept van Onno en daarna op diezelfde site nog veel meer inspiratie.

Graag wil ik jullie ook uitnodigen tot het lezen van de Decamerone van de Giro Dolcevia www.giro.dolcevia.com