5 of 5 (27 Votes)
Pane di Semola
Pane di Semola

Nieuwsgierig gemaakt door de vele verhalen over de bijzondere Sardijnse patisserie, besloten wij eens achter de schermen van een van de vele lekker makende winkeltjes te gaan zien. Op het gevaar af ontnuchterd te worden, als je ergens in de keuken mag kijken.

Aan de rand van Dorgali, achter een mooie, typisch Italiaanse patisseriewinkel, bevindt zich een van de (vele) juweeltjes van het stadje. Via onze gids hebben we een afspraak kunnen maken met Caterina, lid van de tweede generatie van Dorgali’s beroemdste banketbakkers. Haar vader emigreerde in de jaren ’50 naar Nederland, waar hij onder andere jaren bij de drukkerij van Joh. Enschedé werkte. Bij terugkeer in Dorgali trouwde hij met de moeder van Caterina, die een talent voor patisserie had. Een klein bakkerijtje was zo begonnen en inmiddels is het bedrijf uitgegroeid tot een van de bekendste van heel Sardinië.

Pisteddu

Na een kwellende tien minuten watertandend gewacht te hebben in de winkel worden we, zoals overal in Sardinië, hartelijk ontvangen en meteen meegetroond naar de buik van de bakkerij. Een fors deel van het werk is al gedaan, maar we zijn nog getuige van het maken van ‘Pisteddu’ (een soort gevulde koek van zo’n 20 cm doorsnee, gevuld met vin cotto), Pane di Semola (een zoet broodje van harde tarwe) en Bianchini (knapperige merengue met een zachte kern, voor huwelijken en doopfeesten).

Ik had half verwacht in een lawaaierige ruimte met draaiende en stampende machines te komen, maar het tegendeel is waar. In het ‘laboratorio’ heerst een weldadige rust. Zo’n vier mensen zijn er opgewekt en vlot aan het werk en het is er brandschoon. Caterina begint het lichtgele deeg voor de pane di semola nog even door te kneden, om er vervolgens een lange rol van te maken die ze razendsnel in gelijke stukken snijdt. De stukken gaan op een grote bakplaat en worden dwars en diep ingesneden.

Fruttini

Voor we er erg in hebben, staan ze in een grote roterende oven, waar ze in twintig minuutjes goudbruin worden gebakken. Ondertussen ligt er al een uitgerolde lap van een ander deeg, dat in cirkels wordt gesneden. In een spiraal wordt de dikgemaakte vin cotto op de helft van de cirkels gespoten, terwijl de andere helft in fleurige en sierlijke patronen wordt ingesneden. Beide helften op elkaar, goed aandrukken in weer zo’n mooi patroontje en ook deze koeken gaan achter de broodjes aan. Alles gaat met een enorme concentratie, rust en precisie, maar toch in een razend tempo. Als de semola-broodjes klaar zijn, neemt Caterina de plaat uit de oven en kijkt er even naar alsof ze naar een twintigtal van haar eigen kindjes kijkt.

Sardijnse koekjes maken?

Even verderop liggen de bianchini in twee versies af te koelen. Er liggen ‘gewone’, die de vorm hebben van grillige ijsbergjes, en schitterend opgespoten exemplaren in sierlijke lijnen en met pareltjes afgewerkt. Natuurlijk moeten we van alles proeven. De bianchini zijn nog lauw, knapperig aan de buitenkant en wellustig zacht vanbinnen. De broodjes zijn als zoet fluweel in de mond, maar de pisteddu bewaren voor een keer na een diner.

Terug in de winkel vergapen we ons nog even aan de schitterende bergen heerlijkheden: zandkoekjes in alle vormen, kleuren, smaken en maten, verschillende soorten mini- vruchtentaartjes en last but not least: fruttini (onwaarschijnlijk precies nagemaakt marsepeinen fruit). Als we weer wakker worden staan we bij de auto in de Dorgalese middagzon, beladen met zoete broodjes en pisteddu en weten we zeker dat het paradijs zoet is en op Sardinië ligt.pisteddu en weten we zeker dat het paradijs zoet is en op Sardinie ligt.

Over dit artikel

Esca
Viale Kennedy
08022
Dorgali
Nuoro
Land: Italië