‘Ff lekker met een proseccootje op het balkon,’ lezen we steeds vaker op Twitter en Facebook en zien we regelmatig in TV-commercials en advertenties. Prosecco is een ander woord geworden voor genieten met stijl en de bubbelambassadeur van la dolce vita.

Peren en abrikozen

Bubbels waren nog niet zo lang geleden voor de rijken der aarden en voor dat ene moment per jaar dat je iets te vieren had. Ook niet zo gek, want Champagne is onbetaalbaar. Zeker als je het vergelijkt met die van de Italiaanse bubbelwijn, oftewel ‘spumante’. Maar het is niet alleen de prijs waar de levensgenietende Nederlander als een blok voor is gevallen. Het is juist de toegankelijke smaak. Geen ingewikkelde opbouw en gistige smaak, zoals de champagne, maar een frisse, peertjes- of abrikoosjessmaak die er eigenlijk bij iedereen wel ingaat. Zelfs bij mensen die eigenlijk normaal niet zo snel wijn drinken.

Niet alleen thuis en op feestjes dook Prosecco afgelopen jaren op, maar ook in de horeca was opeens overal prosecco te krijgen. Niet meer als betaalbaar alternatief voor Champagne, maar helemaal zelfstandig. Prosecco is Prosecco. Er werd niet bij gezegd wat voor merk of soort Prosecco het was, want hij ging er toch wel in als zoete koek. En dat was het probleem van Prosecco. Het was nog geen beschermde diersoort.

Nepperds

Iedereen mocht Prosecco op het etiket vermelden en we zagen zelfs blikjes op de schappen staan die niet eens een Prosecco-druif bevatten. Want, ja: Prosecco is een druif. De woeste wijnboeren kwamen in opstand en zorgden ervoor dat hun kindje werd beschermd. Met als resultaat: alleen de Prosecco uit het Prosecco-gebied in Veneto mag Prosecco heten en deze moet ook van deze druif zijn gemaakt. Het is te herkennen aan de afkorting DOC en DOCG op het etiket, wat staat voor: Denominazione di Origine Controllata (e Garantita). Zonder dit keurmerk is de kans groot dat het een nepperd is.

Schroefdop of champignonkurk

Er zijn diverse wijnhuizen die deze Venetiaanse levensdrank maken, dus zijn er diverse smaken en kwaliteiten. De een is wat zoeter of wat fruitiger dan de andere. Een belangrijk verschil zit, zoals bij alle mousserende wijnen, in de kwaliteit van de bubbel.
De goedkopere Prosecco, de frizzante, heeft een grovere bubbel die kunstmatig is toegevoegd.
De iets duurdere heeft een tweede gistingsproces ondergaan en heeft veel fijnere belletjes die ook veel langer in de wijn blijven.
Deze laatste wordt spumante genoemd en wordt ook niet in een fles met een normale kurk of schroefdop (meestal voor de Britse markt) verkocht, maar met een champignonkurk, zoals Champagne. De vergelijking tussen beide is eigenlijk gelijk aan die van appels met peren.

Kortom: je hoeft geen wijnkenner te zijn om een kwaliteits-Prosecco te herkennen! Gelukkig zetten bars en restaurants tegenwoordig er duidelijk bij of het een spumante of frizzante is, zodat je van het moment kunt laten afhangen of je zin hebt in een Proseccootje of een mooi glas Prosecco. Of een andere spumante natuurlijk, want we zien sowieso een sterk groeiende belangstelling voor andere Italiaanse bubbels, ook buiten de beschermde Prosecco-regio. En verwar het ook niet met Franciacorta, want dat is weer een heel ander verhaal.