• Startpunt: Alba
  • Eindpunt: Sestrière
  • Afstand: 200 km
  • Duur: 2-3 dagen
  • Wegdek: asfalt
  • Kaart beschikbaar: JA
  • Downloaden: klik hier
5 of 5 (27 Votes)
Het uitzicht op de weg tussen Cuneo en Sestrière
Het uitzicht op de weg tussen Cuneo en Sestrière

"Toen ik 17 was had ik al meerder keren de Giro d'Italia van Friesland gefietst: de Elfstedentocht. We wilden wel eens wat meer, dus maakten ik samen met een vriend het plan de Alpen "over te fietsen" als hoogtepunt van een lange zomer fietsen door Europa. We reden rond de 150 km per dag en we waren knettergek (achteraf gezien) bezig op onze goedkope, krakkemikkige racefietsjes, zonder echte bergversnellingen, waarmee we vaak met bijna 100 km per uur afdaalden." Zo begint filmmaker Klaas de Jong zijn herinneringen aan Piemonte.

Het was een hele warme zomer, we sprongen in elke rivier die we tegen kwamen. We fietsten meestal tot het bijna donker was, omdat we dan in het wild konden kamperen en namen meestal niet eens de moeite om onze tent op te zetten.

stefano zocca pb8PEB Mdg unsplash

Ik heb aan de Alpen een blijvend souvenir overgehouden, ik kan me van Zwitserland de bocht op de Klausenpass (whats in the name) nog goed herinneren. Namelijk, waar er opeens iets pang zei in mijn knie, de tiende versnelling bleek niet de juiste bergversnelling voor 15 graden... maar gewoon doorgaan natuurlijk. Sindsdien word ik een paar keer per maand herinnerd aan deze reis. Bovenaan (2000 m) was het laat en koud, we waren kapot. Eerst de tent maar eens opgezet in het duister. Vroeg in de ochtend werden we gewekt door een massa kakelende mensen, bleek dat we de tent precies op het hoogste punt naast een monument hadden opgezet, de ene bus naar de andere bus maakte vlak voor onze neus een halte.

Klausenpass

Omdat we er toch waren, klauterden we op onze gladde schoenen een eind de gletsjer op. Naar beneden was wat lastiger, dus zijn we maar op onze kont gaan zitten. In volle vaart trokken we een lange neus naar tientallen serieuze alpinisten die we passeerden, die ons, op hun beurt, voor gek verklaarden. Een paar dagen later kwamen we euforisch fietsend in Italië aan, toch land nr. 3 in de pocket. Pas later realiseerde ik me dat dit in Piemonte geweest moet zijn. We sliepen die nacht in een bos zonder tent, Midden in de nacht, pikkedonker, werden we belaagd door wilde zwijnen, die rond ons liepen en veel hysterisch lawaai maakten, de scene zoals ik me die herinner kan zo in een horror film.

Italiaanse Everzwijnen

Behalve het ongewenste bezoek van de cinghiale, bleek Piemonte een heerlijk fietsland te zijn en zo peddelden we door een mooi heuvellandschap aan de andere kant van de Alpen naar het zuiden. Bij Alba, de truffelstad, ging onze route oostwaarts, om na Cuneo weer in de bergen terecht te komen. Het was een gebied waar ik later terug zou komen voor een documentaire over Italiaanse wijn.

De heuvels en zijngaarden van de Langhe

Met mijn 17 jaar was ik nog geen wijnenthousiast, maar diverse lekkere risotto- en pastagerechten herinner ik me nog goed, we moesten het vooral hebben van de koolhydraten, want geld voor andere fijnproevers menuutjes hadden we niet.

Van Cuneo naar Sestriere herinner me nog enkele hoge bergpassen waar we overheen moesten, voordat we redelijk gemakkelijk terug naar huis fietsten. Na 4 weken hadden we een half continent doorgefietst met een budget van 200 gulden, (nog geen €100 voor de jongeren die dit lezen). Bij thuiskomst, vroeg mijn moeder, zoals een echt Indische moeder dat betaamd, niet naar alle avonturen, maar ze had alleen interesse in wat we allemaal gegeten hadden...

De wijngaarden van de Barbaresco

35 jaar later, met een dure fiets in het berghok, dik onder het stof en geen tijd om hem te gebruiken, sta ik te filmen in Barbaresco voor een van onze wijndocumentaires, Barbaresco en Barolo zijn samen de belangrijkste wijnplaatsen in Piemonte. Het verhaal wordt verteld door de familie Gaja, en 2 Masters of Wine. De Gaja wijnen behoren tot de beroemdste wijnen van de wereld, en hebben een hoog collectors gehalte (duizenden euros per fles is niet abnormaal). Business as usual: interviews draaien en zoveel mogelijk "cinematic" shots draaien rond de winery en omgeving.

Het dorp van Barolo Angelo Gaja is een begrip in de wijnwereld, maar hij is nogal een extreem figuur, heel ongeduldig ook. Zijn dochter Gaia Gaja is precies het tegenovergestelde. Ik denk dat deze aflevering van de Winemasters serie vooral door haar deelname later een populaire aflevering geworden is. Gaia heeft ons uiteraard meegenomen naar karakteristieke plaatsen in Piemonte en de betere klassieke restaurants. Ter afwisseling nam ze de crew op een avond mee naar een hip restaurant in Alba 'Gusto Madre', Adres: Via Armando Diaz, 2, 12051 Alba CN, waar ook veel jongeren kwamen. Er werden alleen een soort van exploderende taartachtige pizza in vierkante stukken geserveerd, met on-italiaanse combinaties, een soort New-york pizza, maar dan 2x zo dik, maar beter natuurlijk.

Video van het wijnhuis Gaja

Voor een wijn/spijs combinatie-scene, filmden we hoe Tajarin (Taglierini)vers wordt gemaakt, een soort dunne verse pasta met heel veel eieren. Het zag er schitterend uit op beeld, en bleek niet alleen simpel, maar ook heel lekker te zijn! Daarna, bij de lunch proefden we natuurlijk nog meerdere variaties. De lekkerste vond ik een die gemaakt werd met wat geruld gehakt vlees van wilde zwijnen en een beetje truffel, en een Barbaresco wijn erbij natuurlijk. Als 1/8 Pinda kon ik dit wel waarderen en als Gaia Gaja bijna 200 euro afrekent bedanken we haar voor de heerlijke lunch.

Tajarin met truffel

Uitbuikend lopen we richting auto om weer verder te filmen, als een iets te dikke vijftiger ons tegemoet fietst, zwoegend en puffend de heuvel op, strak in het "michelin" pak, schitterende fiets, maar hij komt amper vooruit, we moedigen hem enthousiast aan. Ik kon me er alles bij voorstellen, maar dacht ook: blij dat ik dat gedaan heb toen ik 17 was.

Dit artikel werd eerst geplaatst in de serie over de virtuele en culinaire Giro d' Italia van 2020.

Foto credit Unsplash.com

Over dit artikel

Land: Italië