Recepten met vlees en het bereiden van vlees op Italiaanse wijze

Het recept voor dit gerecht komt oorspronkelijk uit Milaan. Als het goed bereid wordt is dit een van mijn Italiaanse lievelingsgerechten, vooral in de winter. Jammer dat het in veel restaurants buiten Italie vaak zo onzorgvuldig, vettig en met minder goede kwaliteit vlees wordt bereid. Osso Buco, Ossobuco of Osso Bucco alle schrijfwijzen worden gebruikt. De bereiding met tomaat, zoals in dit recept optioneel wordt aangegeven is eigenlijk meer gangbaar in de regio Emilia Romagna. De Osso Buco in Milaan wordt zonder tomaat bereid.
Het is belangrijk om goede kalfsschenkel te kopen. Mijn slager zaagt de stukken af op de maat die ik aangeef, meestal 1 schijf per persoon. Het merg in het bot is onmisbaar voor de smaak, probeer dit zoveel mogelijk intact te laten, zodat ieder stuk vlees een gevuld bot heeft. 
Een topping (gremolata) van verse peterselie, citroenschil en knoflook is een onmisbaar onderdeel van het gerecht en mag dan ook zeker niet ontbreken. Traditioneel wordt bij Osso buco Risotto alla Milanese geserveerd.

De meest bekende manier om kalfslapjes/scaloppini klaar te maken is natuurlijk 'alla Milanese', maar dit is zo bekend en simpel dat we variaties op het thema bijvoegen. Hoewel het beroemde kalfslapje voornamelijk in verband wordt gebracht met Milaan, bestaat het eigenlijk door heel Italië. Het is een gerecht wat snel en gemakkelijk te maken is, maar het heeft een lange historie. Het verscheen voor het eerst in een menu dat de monniken van St. Ambrosius maakten in 1134 en wat ze ´lompolos cum panito´ noemden. Het geheim is dat je de lapjes paneert met ei en broodkruim en daarna bakt in geklaarde boter, boter waar water en proteïne uit is verwijderd, waardoor de boter niet verbrandt. Vlees dat gebruikt wordt voor de scallopini komt uit de lende van het kalf en werd oorspronkelijk gesneden met het bot eraan, met een dikte van ongeveer 2 tot 3 cm. Tegenwoordig wordt het bot er meestal uit gesneden door de slager.