Of je nu witte asperges eet in Nederland, Vlaanderen of Zuid Tirol, kennelijk is de manier waarop mijn moeder dat klaarmaakte voor mijn vader, die er gek op was, een universeel recept waaraan per land een eigen naamkaartje aan wordt gehangen. Witte (sliert)asperges met geprakt ei waaraan bij mij thuis vooral vers geraspte nootmuskaat werd toegevoegd en met pure gesmolten roomboter overgoten. Ik heb lang gedacht dat de naam sliertasperges van toepassing was omdat je ze bij de kop in je mond stopt en dan langzaam tussen je tanden doorsliert om een stukje harde schil in je vingers over te houden.  De Zuid Tiroolse variatie is als volgt.