Festa di San Gennero in Napels

19 september is het feest van de patroonheilige van Napels en het wonder dat verbonden is aan het vloeibaar maken van zijn bloed.

San Gennaro  is een christelijke bisschop en martelaar, en de patroonheilige van Napels, die onder meer centraal staat in het traditionele wonder van de vloeibaarmaking van bloed. Zijn verhaal is niet gemakkelijk te reconstrueren, vooral om onderscheid te kunnen maken tussen de feiten, zelfs die welke door de Kerk zijn aanvaard, en de folkloristische legenden die in de loop der eeuwen zijn verering hebben gesteund.

De naam Gennaro is afgeleid van het Latijnse Ianuarius, dat "gewijd aan de god Janus" betekent: deze naam werd over het algemeen gegeven aan kinderen die in januari geboren werden, maar volgens de overlevering werd de toekomstige heilige op 21 april 272  geboren. Over zijn geboorteland wordt nog steeds gediscussieerd en er zijn geen bronnen die dat met zekerheid kunnen bevestigen. Tijdens zijn leven, en als hoge vertegenwoordiger van de christelijke kerk, was Gennaro de hoofdrolspeler van een reeks wonderbaarlijke gebeurtenissen. De oorsprong van de verhaleen is vaak vergelijkbaar: de Romeinse autoriteiten besluiten hem te martelen, maar hij overleeft het, bijvoorbeeld omdat de beesten die hem zouden verscheuren aan zijn voeten knielen, omdat de martelingen hem niets doen, of omdat het vuur dat hem had moeten verbranden hem ongedeerd laat.

Zijn dood vond plaats tijdens de vervolgingen op bevel van keizer Diocletianus: Gennaro was in die tijd bisschop van Benevento en door zijn bekeringsijver kwam hij opnieuw in het vizier van de politieke autoriteiten. Hij werd met enkele metgezellen overgebracht naar wat nu de Solfatara in Pozzuoli is en hij werd onthoofd in 305, op 19 september. Zijn beenderen rusten, na een reeks omzwervingen, in Napels, in de Crypte van San Gennaro, onder het hoofdaltaar van de kathedraal van de stad. 

Een centraal aspect van de verering is verbonden met de ampullen, die volgens de volkstraditie het bloed bevatten dat een vrouw genaamd Eusebia tijdens zijn martelaarschap heeft verzameld. Driemaal per jaar (de eerste zondag van mei, 19 september en 16 december) staan de ampullen, die achter het altaar in de kapel van de Schat van San Gennaro worden bewaard, in het middelpunt van een plechtige religieuze ceremonie. Bij deze gelegenheden wordt het vloeibaar worden van het bloed beschouwd als een goed teken van voorspoed. Volgens de overlevering deed het wonder van de vloeibaarmaking zich voor het eerst voor in de Romeinse tijd, tijdens het bewind van keizer Constantijn I (die regeerde van 306 tot 337 na Christus). Het eerste historische document dat dit bevestigt, is echter van latere datum en dateert van 1389. Uit het Chronicon Siculum kan men echter afleiden dat de cultus die met dit fenomeen verbonden is al enige tijd aan de gang was. De katholieke kerk heeft het vloeibaar worden van het bloed nooit als een wonder erkend, hoewel zij de volksverering hiervan heeft goedgekeurd, en het als een wonderbaarlijk verschijnsel omschrijft.