Gisteren is een nieuwe en heel interessante tentoonstelling geopend in Rome, samengesteld door o.a. de Foreign Press Association in Italy. Het is bedoeld als eerbetoon aan een land dat hard getroffen werd, maar die het voorbeeld werd voor de rest van de wereld. Een reis door beelden die niet alleen de dramatische situatie in ziekenhuizen en rode zones laat zien, maar ook aandacht geeft aan de veerkracht van de bevolking, de verlaten steden, de solidariteit, het leven op de balkons en het langzame herstel naar wat het nieuwe normaal is geworden.

De tentoonstelling stelt een fotografische route voor door de sterke emotionele impact van de maanden van lockdown. De fotografen, de hoofdrolspelers van deze tentoonstelling zijn correspondenten van diverse internationale kranten, maar tegelijk ook burgers van het land
die de gevoelens van pijn hebben begrepen en met de Italianen de angst en de ontberingen hebben meegemaakt. “De foto's zullen een waardevolle bijdrage leveren aan de herinnering aan deze tragedie”, aldus de burgemeester van Rome, Virginia Raggi.

“In maart stond het nieuws over de toestand in Italië opeens op elke voorpagina wereldwijd”, herinnert Trisha Thomas zich, zij is de voorzitter van de Vereniging voor de Buitenlandse Pers in Italië. "Wij, correspondenten van de buitenlandse pers, vertelden hoe de Italianen deze ongekende crisis met moed, discipline en solidariteit hebben doorstaan. Deze beelden getuigen van een land dat door haar inspanning een voorbeeld stelde aan de rest van de wereld."

De tentoonstelling laat beelden zien uit de periode tussen maart en juni: van de eerste dramatische lockdowns tot de groeiende staat van het lijden van het
land; van de inzet van de hele gemeenschap tot de langzame hervatting van de economie.

De tentoonstelling, die tot 1 november 2020 zal lopen maakt deel uit van Romarama, het programma van culturele evenementen van de hoofdstad van Rome.
De tentoonstelling volgt de verschillende stadia van de pandemie. Het begint met een eerste deel met beelden uit de IC in de ziekenhuizen, doodskisten in kerken, de verpleegkundigen en artsen in de frontlinie. Daarna het deel dat gewijd is aan de oorverdovende stilte van de straten en pleinen van het land en dan het lijden van de patiënten en familieleden van de slachtoffers. In het tweede deel beelden van het licht van de wedergeboorte van een reagerende populatie, het zingen vanaf balkons en terrassen of de heropening van de weinige bedrijven die toestemming kregen en dan met de geleidelijke terugkeer naar een nieuwe normale situatie, met maskers, thermometers, social distancing en desinfecterende gels in elke winkel. De tentoonstelling sluit ten slotte af met een deel dat gewijd is aan het werk van de verslaggevers in deze tijd. Een collage van foto's die laten zien hoe de correspondenten zich aanpasten aan de nieuwe werkomstandigheden.