In 1949 schreef de slagersbond een wedstrijd uit om gehakt meer populair te maken en een slimmerd verzon de kreet ´Woensdag, gehaktdag´ en verdiende daarmee f. 25, wat een hoop geld was in die tijd. Marketingmensen, die toen nog geen marketingmensen heetten, want dat beroep bestond nog niet onder die naam, ontvingen de slogan met gejuich. En het bleek een winner en een blijver ook al eten we geen gehakt meer op woensdag.
Waarom is woensdag gehaktdag, zul je misschien vragen. Maar vroeger toen we nog geen ijskasten en diepvriezers hadden, moest alles direct worden geconsumeerd. De slagers kregen op maandag meestal nieuwe dieren aangeleverd uit het abattoir die dezelfde dag werden geslacht en waarvan de beste stukken op dinsdag werden versneden. Op woensdag werd traditiegetrouw de rest van het beest vermalen tot gehakt en dat moest gelijk verkocht worden.
In Italie heten gehaktballetjes polpette en worden over het algemeen op dezelfde manier onze eigen gehaktballen gemaakt, alleen een slagje kleiner. Soms weet een regio er een leuke draai aan te geven, onderstaand recept komt uit Piemonte en heet ´Doss e Brusch´ en zijn balletjes in zoetzure saus, of op zijn Italiaans Polpette in agracolce.
